Μέσα από τις κόκκινες τηλεφωνικές θυρίδες, ανάμεσα σε τζιν, φασόλια, την ασήκωτη θλίψη για τον χαμό της βασίλισσας, τον μουντό καιρό και δυο-τρεις ψιχάλες, εμφανίστηκε το hashtag Μποφίλιου στο Twitter. Ένα Twitter που αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι δημιουργεί ειδήσεις και θέματα προς συζήτηση από το πουθενά, χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο. Γιατί όχι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχοληθούμε με την Νατάσσα Μποφίλιου και το ταξίδι της στο Λονδίνο.

Αλλά στην Ελλάδα ζούμε, στη χώρα που, για να ξυπνήσει κάποιος, εκτός από τον καφέ του, χρειάζεται και μερικές γενναίες δόσεις ιντερνετικής ντοπαμίνης μετά τα ανούσια σχόλιά του σε μια πλατφόρμα που φημίζεται για την τοξικότητα της. Αυτό λοιπόν θα κάνουμε και εμείς, δεν διαφέρουμε από εσάς. Θα χορέψουμε μαζί με το υπόλοιπο ίντερνετ τον χορό της ανουσιότητας και θα γράψουμε την άποψή μας για την απαράδεκτη κίνηση της αοιδού να ταξιδέψει στο Λονδίνο.

Βλέπετε, η Νατάσσα Μποφίλιου έκανε το λάθος να πατήσει το πόδι της στην πρωτεύουσα της Αγγλίας και σαν να μην έφτανε αυτό, τόλμησε να αναρτήσει φωτογραφίες στα social media με σύνολα που δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα -υποτίθεται- ότι πρεσβεύει. Τι υποκρισία, Θεέ μου, τι σανό βουτηγμένο σε όπιο δίνουν οι αριστεροί στους συντρόφους τους και πόσο εύκολα ξεχνούν τα κομμουνιστικά τους ιδεώδη για τις χαρές που προσφέρει ο καπιταλισμός και η ανταγωνιστική του οικονομία; Καλά κάνουν και της ασκούν κριτική διάφορες σημαντικές προσωπικότητες του τόπου μας στα πάνελ εκπομπών, καλά κάνουν και τα άτομα που ζουν το όνειρό τους δουλεύοντας σε μια εταιρεία που τους πληρώνει με 800 ευρώ και υπερασπίζονται με σθένος το κεφάλαιο. 

Μπορεί στο παρελθόν να έχουμε πάρει το μέρος της Νατάσσας Μποφίλιου, να έχουμε μιλήσει μαζί της και να εκθειάσαμε τον τρόπο που αυτοσαρκάζεται, αλλά εδώ θα μας βρει απέναντι της. Ξέρετε γιατί; Γιατί πρώτη φορά βλέπουμε αριστερή να προκαλεί με αυτό τον τρόπο. Ντροπή σου, Νατάσσα, ντροπή σου. Μόνο αν ακολουθείς αυτή τη ρουτίνα μπορείς να λέγεσαι αριστερή και εσύ, όχι μόνο δεν την ακολουθείς, αλλά επέλεξες να βαδίσεις στο μονοπάτι της βαρβαρότητας. Από εσένα θα θέλαμε να…

Τραγουδάς αποκλειστικά τα τιμημένα αντάρτικα. 

Να κοιμάσαι -στην καλύτερη περίπτωση- πάνω σε τάβλες. 

Να φοράς τη γούνα από το λιοντάρι που σκότωσες για να επιβιώσεις στη ζούγκλα του καπιταλισμού. 

Να πίνεις νερό από το παγούρι (ή από τη γούρνα, μαζί με τα άλογα). 

Να καθαρίζεις καθημερινά τον οπλισμό σου. 

Να τρως από κονσέρβες και ύστερα να τις ακονίζεις.

Να ξυπνάς με τη Διεθνή.

Να δίνεις κάθε μισή ώρα ένα φιλί στη φωτογραφία του Άρη. 

Να βλέπεις σε επανάληψη την κηδεία του Χαρίλαου. 

Να χτενίζεις με την μικρή σου τσατσάρα το πυκνό μουστάκι του Ιωσήφ. 

Γιατί μόνο τότε τιμάς πραγματικά την πολιτική σου ταυτότητα, μόνο τότε τα λόγια σου συμβαδίζουν με τις πράξεις σου, μόνο αν πεινάσεις, σε στείλουν σε ξερονήσια και σε βασανίσουν έχεις δικαίωμα να είσαι με τον άνθρωπο και με το δίκιο του. Διαφορετικά, σύμφωνα πάντα με το σκεπτικό όσων περίμεναν στη γωνία, είσαι μία ακόμα αριστερή με δεξιά τσέπη, κάνεις κριτική από απόσταση και δεν λερώνεις τα αρωματισμένα με καρύδα χέρια σου με τους αγώνες του λαού. Είσαι προνομιούχα, άρα έχεις και αρκετό ελεύθερο χρόνο να μοιράζεσαι τις φιλοσοφίες όσο λαμπυρίζει το Rolex στον καρπό σου.

Νατάσσα, μας απογοήτευσες.