Τα σούπερ μάρκετ είναι ένας τόπος γεμάτος «παραφωνίες» και παράδοξα. Το ζευγάρι που χρειάστηκε βοήθεια καροτσιού για να μεταφέρει τα αμέτρητα τρόφιμα προϊόντα που αγόρασε, περνά δίπλα από τον άστεγο που έχει βρει λίγο χώρο να ονομάσει δικό του, δίπλα στο πάρκινγκ. Τα καρότσια που συγκρούονται με εκνευρισμό λες και σε αυτόν τον διάδρομο, που στοιβάζονται λάδια, σάλτσες και αγγουράκια τουρσί συντελείται το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, είναι μια παραφωνία. Κανένα από όλα τα παράδοξα  που συντελούνται σε ένα σημείο συνάντησης τόσο μαζικό και απαραίτητο, δεν μπορεί να ξεπεράσει την εμφάνιση των αντικλεπτικών στα ράφια του σούπερ μάρκετ, τοποθετημένα σαν κελιά πάνω σε προϊόντα όπως τα βρεφικά γάλατα, τα ξυραφάκια και η φέτα. Ειλικρινά. Ποιος σκέφτηκε να μεταμορφώσει δυο κονσέρβες και βρεφικό γάλα από είδη πρώτης ανάγκης σε αντικείμενα ύψιστης ασφάλειας;

Ας το πούμε σουρεαλισμό, αλλά τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, συσκευασίες στιγμιαίου καφέ, φέτας, ειδών περιποίησης όπως τα ξυραφάκια, μέλι, αλκοολούχα ποτά, αλλά και βρεφικές τροφές, συνοδεύονται από αντικλεπτικά. Προφανώς από επιχειρήσεις που διαπίστωσαν πως αυτά τα προϊόντα γίνονται συχνά αντικείμενο κλοπής. Υποθέτουμε πως πριν φτάσουν στη λύση, να διαχειρίζονται ένα ένα τα προϊόντα σαν πουκάμισα σε γνωστή αλυσίδα fast fashion, αναρωτήθηκαν γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως κατέληξαν πως η αύξηση των τιμών των αγαθών δεν λύνεται με το «καλάθι του νοικοκυριού», ούτε από το φλεξ του Άδωνι Γεωργιάδη πως όποιος το τίμησε, βγήκε κερδισμένος κατά 12%. Ίσως και όχι.

 

Ας το πούμε στρουθοκαμηλισμό, αλλά ο ίδιος ο Άδωνις Γεωργιάδης προτίμησε την τάση να κλέβονται αντικείμενα από το ένα σούπερ μάρκετ, για να πωληθούν κάπου αλλού. Γιατί τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης δεν ήταν αρκετά για να αποδομήσουν την εικόνα του λαμόγιου Έλληνα. Τη φτώχια, στην πιο ρευστή, μη συνειδητοποιημένη, καμουφλαρισμένη από τη μεταπανδημική ανάγκη για καλοπέραση, δεν τη σκέφτηκε. Ότι έρχεται η ανάγκη και το ένστικτο και παίρνει σβάρνα την αντικειμενικότητα της ένδειας, δεν το σκέφτηκε. «Είναι φυσιολογικό να θέλουν κάποιες αλυσίδες να προστατεύσουν την περιουσία τους. Δεν είναι όμως ο κανόνας. Όποιος ψώνιζε την περασμένη εβδομάδα από το καλάθι του νοικοκυριού ήταν κερδισμένος κατά 12%», δήλωσε, σαν πωλητής αφιερωμένος στην αποστολή του.

Σε μια άλλη ανάγνωση βέβαια της κατάστασης, δεν ξεκινούν τα σούπερ μάρκετ να ασφαλίζουν τα ξυραφάκια και τις κονσέρβες (ναι, μπήκαν και οι κονσέρβες των δυο ευρώ στο παιχνίδι) επειδή ξαφνικά όλοι αποφάσισαν πως το κέρδος τους κρύβεται στα κλεμμένα προϊόντα του σούπερ μάρκετ. Σε μια άλλη και πιο ρεαλιστική ανάγνωση του φαινομένου, μητέρες δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν γάλα για τα παιδιά τους. Η τιμή της φέτας, το τυριού του μέσου τραπεζιού, είναι εξαιρετικά υψηλή, πιο υψηλή από όσο μπορεί να ξεχειλωθεί η λίστα με τα ψώνια του μέσου τραπεζιού. Σε μια άλλη ανάγνωση, ο μέσος καταναλωτής δεν έχει καμία κάψα να μεταπωλήσει φέτα και ξυραφάκια, ούτε ντολμαδάκια κονσέρβα. Σε μια πιο ρεαλιστική ανάγνωση ο καταναλωτής αυτός κυριολεκτικά δεν μπορεί να στηρίξει το καθημερινό του γεύμα. Ίσως πέσει πολύ βαρύς τόσος ρεαλισμός.

 

Για τα πρακτικά, να αναφέρουμε πως δεν είναι πολύ λογικό να γέμισε η Ελλάδα κλεπτομανείς. Μακάρι να ήταν αυτή η εξήγηση, θα πρόσδιδε αν μη τι άλλο, μια πολυτέλεια στο φαινόμενο. Δεν τα έχουμε ανάγκη, τη διαταραχούλα μας ικανοποιούμε. Αλλά εδώ το ζήτημα είναι άλλο. Ας μην ξεχνάμε τις φορές που άνθρωποι μπροστά μας στο ταμείο, είχαν έλλειψη τριάντα λεπτών του ευρώ για να πάρουν τα δυο γαμημένα κρεμμύδια για να φτιάξουν τη σάλτσα τους. Συμβαίνει μπροστά μας όσο υπολογίζουμε στο περίπου πόσα θα δώσουμε στο σούπερ μάρκετ, τσεκάροντας το υπόλοιπο του λογαριασμού μας.