Για ακόμα μια φορά, μάς έπιασε από τα μούτρα πρωί πρωί μια δήλωση του Γιάννη Μπέζου που κοντεύει να γίνει viral -χωρίς να έχει καμία τέτοια έγνοια ο ίδιος φυσικά. Χωρίς να έχει περάσει αρκετός καιρός από εκείνη τη φράση που έγινε τσιτάτο για τα reunion και τους “ηλίθιους”, ο ηθοποιός παραχώρησε σήμερα μια συνέντευξη στην Τίνα Μεσσαροπούλου για την εκπομπή “Happy Day”. Σήμερα, τα reunions έμειναν ασχολίαστα και μεταξύ νέας εκπομπής και θεάτρου, από τον Γιάννη Μπέζο ζητήθηκε να εκφράσει την άποψή του και για τις γυναίκες που έχουν κάνει πλαστικές επεμβάσεις. Θυμίζει λίγο τα memes που ξεκινούν με το “κανείς:”, “απολύτως κανείς:”.
“Δεν θα έπαιρνα ποτέ στη δουλειά ηθοποιό που έχει παρέμβει αισθητικά στο σώμα της. Δεν θα έρθει σε εμένα αυτή η κοπέλα, δεν υπάρχει περίπτωση. Έχει τόσες ευκαιρίες να πάει αλλού, που δεν θα το κάνει. Μάλλον δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά. Εγώ δεν χρειάζεται να την αποπάρω, έχει καταδικάσει τον εαυτό της από πριν”, είπε επί λέξει ο Γιάννης Μπέζος. Προφανώς, αυτό το “δεν παίρνει τον εαυτό της σοβαρά” ακούγεται κάπως προκλητικό. Ωστόσο, ο σεξισμός και ο ρατσισμός -αν θέλετε- δεν ξεκινά από τη δήλωση. Η πραγματική του αρχή βρίσκεται στην ίδια την ερώτηση.
Το τι εμπεριέχεται στο αρχικό αρχείο μιας τηλεοπτικής συνέντευξης είναι κάτι που δεν μαθαίνουμε ποτέ, εκτός αν κάποιος συνεντευξιαζόμενος αφού γίνει στόχος επιθέσεων για μια ανεδαφική ή αμετροεπή δήλωση, “καταδικάσει” τον δημοσιογράφο για πολύ κέφι στο μοντάζ. Η συγκεκριμένη συνέντευξη ενδέχεται να είναι μια από αυτές. Παρακολουθώντας τη ροή της, η ερώτηση για τις πλαστικές και τις γυναίκες ηθοποιούς φαίνεται εντελώς εκτός πλαισίου. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ειπώθηκε πριν από αυτή, ώστε να μοιάζει να έχει μια ροή στη γενικότερη συζήτηση. Παρόλα αυτά, συνεχίζουμε να μην αντιλαμβανόμαστε πώς βρήκε τη θέση της σε μια κουβέντα που θεωρητικά αφορά το θέατρο, την τηλεόραση, τη νέα εκπομπή του Γιάννη Μπέζου. Σε μια συζήτηση που, ας μη γελιόμαστε, φιλοδοξούσε να βγάλει σαν απόσταγμα τον οργανικό σαρκασμό και καυστικό σχολιασμό στον οποίο τελευταία αφήνεται ο ηθοποιός χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Τα αποτελέσματα αυτής της άφεσης, δεν είναι της παρούσης.
Θα μπορούσαμε να αναρωτιόμαστε πώς και γιατί η αισθητικές επιλογές και η αυτοδιάθεση των γυναικών να προχωρούν όπως επιθυμούν σε παρεμβάσεις στο σώμα, το πρόσωπό τους αποτελεί θέμα συζήτησης, δίνοντας έτσι στον καθένα τον χώρο να εκτονώσει την βαθιά ανάγκη του καθένα να έχει μια άποψη για κάθε περίσταση, αλλά μήπως το παραπάμε μακριά για την τηλεοπτική κουλτούρα αυτής της χώρας;
Το πρόβλημα με τη δήλωση, με μια δήλωση που για ακόμα μια φορά στοχοποιεί το γυναικείο φύλο, παρουσιάζοντας τις γυναίκες ως θύματα των παράλογων προτύπων ομορφιάς με εθισμό στα νυστέρια και ενέσιμα, είναι ότι βρήκε το χώρο της στον διάλογο. Είναι κάπως λυπηρό το πώς κανείς επιλέγει να δώσει πάσα σε κάποιον να φανεί εντελώς εκτός εποχής, αφοριστικός, στα όρια του ρατσισμού και του άνετου αποκλεισμού, για λόγους που εξυπηρετούν νουμεροκεντρικά συμφέροντα. Προφανώς αυτός είναι ο στόχος, αλλά εικάζουμε πως υπάρχουν λιγότερο κίτρινοι τρόποι να επιτευχθεί. Το πρόβλημα, λοιπόν, με την απάντηση, είναι η ίδια η ερώτηση.
Αυτό το κείμενο δεν έχει στόχο να απαλλάξει τον Γιάννη Μπέζο από τις επιπτώσεις των όσων λέει και τον αντίκτυπο που έχουν τόσο στις γυναίκες που προσέβαλε με αυτή τη δήλωση όσο και στην ίδια την εικόνα του, την οποία βέβαια είμαστε σίγουρη πως έχει πλήρη συνειδητότητα της αποτύπωσής της. Το πώς βοηθά το κάθε μέσο και εκπομπή αυτή την άκομψη και έντονα αλαζονική αποτύπωση είναι μια άλλη συζήτηση. Αυτό που λείπει από την εξίσωση της συγκεκριμένης δήλωσης και του γεγονότος πως βρήκε τον δρόμο της προς τον τηλεοπτικό αέρα είναι ένας καλός λόγος. Σε τι χρησίμευε η ερώτηση; Ποιον εξυπηρέτησε η απάντηση;
Σε τίποτα και κανέναν.
