Από το 2019 και μετά, το αναγνωστικό κοινό χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: Υπάρχουν αυτοί που διαβάζουν βιβλία και αυτοί που διαβάζουν το “Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες”. Προφανώς και αυτή η κατηγοριοποίηση είναι γαρνιρισμένη με αρκετή υπερβολή, σχεδόν φλερτάρει με τις χιουμοριστικά σχόλια κάτω από τις πολλές -υπερβολικά πολλές- αναρτήσεις που αφορούν το βιβλίο. Αλλά είναι μια πραγματικότητα. Υπάρχουν αυτοί που πραγματικά έχουν αφιερώσει τον χρόνο τους, υπάρχουν αυτοί που ασκούν κριτική στην Ντέλια Όουενς χωρίς να το έχουν διαβάσει διότι, πολύ απλά, βαρέθηκαν να το βρίσκουν μπροστά τους. Μπράβο στους δεύτερους.

Το χαρακτηριστικό εξώφυλλο με την καραβίδα το βλέπουμε πλέον παντού. Σε κάθε βιβλιοπωλείο, σε κάθε ομάδα του Facebook, σε κάθε ξαπλώστρα και σύντομα σε κάθε καναπέ με το τζάκι αναμμένο στο background. Νο problem, που θα έγραφε και η Ντέλια από την Τζόρτζια των ΗΠΑ. Ο καθένας με τις επιλογές του, η ανάγνωση είναι προσωπική υπόθεση και λογαριασμό δεν πρέπει να δίνουμε σε κανέναν. Εκτός και αν διαβάζετε Ξενάκη.

Αξίζει όμως να δώσουμε λίγη σημασία στο πόσο εύκολα η μάζα “τσιμπάει” με τα βιβλία/έπιπλα/τηλεοράσεις/ρούχα που προωθούνται από παντού. Γιατί οι Καραβίδες προωθήθηκαν και με το παραπάνω, δεν χωράει αμφιβολία σε αυτό. Το εξώφυλλο δεν αναφέρθηκε τυχαία. Έχει παίξει, θεωρώ, τεράστιο ρόλο στην επιτυχία που έχουν σημειώσει και εξακολουθούν να σημειώνουν οι φίλες μας. Δεν αντέχουμε άλλο, σταματήστε.

Να δώσουμε τα εύσημα λοιπόν στα άτομα που, σε συνεργασία με τον εκδότη, μπήκαν στο μυαλό του εκάστοτε αγοραστή. Αυτή η Καραβίδα στο εξώφυλλο σου μένει σαν τη μελωδία τηλεοπτικής διαφήμισης για κάποιο απορρυπαντικό αμφιβόλου αξίας. Ώχου… Από εδώ το πάτε, από εκεί το πάτε, θέλετε να μάθετε την άποψή μας για το βιβλίο, ειδικά τώρα που γράψαμε για το απορρυπαντικό αμφιβόλου αξίας. Μην μας πιέζετε, δεν είμαστε βιβλιοκριτικοί, απλώς έχουμε μια αλλεργία στη μετριότητα. Για το απορρυπαντικό ο λόγος, μην μπερδεύεστε. Ναι, καλά καταλάβατε.

Και φτάσαμε στο 2022, πώς περνούν τα χρόνια, ε; Οι Καραβίδες έγιναν ταινία (την έθαψαν οι περισσότεροι κριτικοί κινηματογράφου), κάτι που σημαίνει ότι θα τις φάμε στη μάπα για καιρό ακόμα ο κόσμος βρήκε έναν πολύ σημαντικό λόγο να ασχοληθεί ξανά μαζί τους. Όχι ότι είχε σταματήσει ποτέ να τις διαβάζει, απλώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι αναρτήσεις στη σελίδα ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ στο Facebook με το συγκεκριμένο περιεχόμενο θα πολλαπλασιαστούν. Κι όμως, γίνεται. Εκτός από το ανατρεπτικό στόρι του βιβλίου (μην γελάτε), θα διαβάζουμε και για την ταινία. Πόσα ακόμα να αντέξουμε;

Όλα αυτά για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι λατρεύουμε να μισούμε τις αναρτήσεις σας στο ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ, αυτοί είμαστε. Αλήθεια, τι ωραία που περνάμε μόλις ένα άτομο που δεν μπήκε στον κόπο να δει τις προηγούμενες αναρτήσεις, ποστάρει τις Καραβίδες που μας έχουν πάρει τα αυτιά με το τραγούδι τους;