Το καταλαβαίνεις από τη μυρωδιά ότι κάτι έχει αλλάξει. Όλο αυτό το μπέιμπι όιλ που χύθηκε και απλώθηκε στα ηλιοκαμένα σώματα τους προηγούμενους μήνες πέρασε στην ατμόσφαιρα. Πριν συνεχίσουμε, κάντε τον κόπο να κοιτάξετε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου σας, θα αντικρίσετε μια απέραντη ομορφιά και θα γαληνέψει η ψυχούλα σας. Βρίσκεστε στην πόλη σας, την αγαπημένη σας Αθήνα.

Μην ανησυχείτε, δεν κινδυνεύετε, άλλωστε είστε κολλημένοι στην κίνηση και έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσετε τον έλεγχο του οχήματός σας. Πάρτε το χρόνο σας, εξετάστε καλά αυτό που βλέπετε και προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε το νόημά του. Με συγχωρείτε για την παρέμβαση, δεν μου πέφτει λόγος, αλλά πρέπει να καθαρίσετε τα πατάκια, έχουν γεμίσει με άμμο. Πώς σας φαίνεται η Κηφισίας; Πώς σας φαίνεται αυτός ο γκρίζος ουρανός και τα σύννεφα που ήδη σε κάποιες περιοχές κλαίνε από θλίψη για λογαριασμός σας; Ορίστε, πάρτε ένα χαρτομάντηλο, θα το χρειαστείτε.

Και αυτός ο αέρας σήμερα, ε; Ενοχλητικός. Κάνει τη φούστα σας να θέλει να πετάξει, κάνει τα μάτια σας να δακρύζουν, το σώμα σας να αντιστέκεται, να γέρνει προς τα μπροστά. Μήπως είστε ο Μάικλ Τζάκσον και χορεύετε; H κόμη σας να μοιάζει με αυτή ενός παπαγάλου κακατούα. Υπέροχη η μοϊκάνα σας, δε λέω, αλλά μήπως να φτιάξετε τα μαλλιά σας πριν πατήσετε το πόδι σας στο γραφείο; Υπάρχει ένα παράνομα παρκαρισμένο αυτοκίνητο λίγο πιο δίπλά, λειτουργεί ως καθρέφτης για τους ωραιομανείς, ίσως σας βολέψει.

Μην νευριάζετε, πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο. Η πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου είναι δύσκολη. Γιατί; Γιατί στην ίδια πόλη με εσάς ζουν διάφοροι άνθρωποι με υψηλό δείκτη νοημοσύνης που θεωρούν ότι ξεγελούν το χρόνο αλλά και τους γύρω τους με το να παρατείνουν την άδειά τους μέχρι και το τελευταίο λεπτό. 

Η άρνησή τους να γυρίσουν “#back_to_ base” δημιουργεί κυκλοφοριακή συμφόρηση. Αποφασίζουν να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής την ίδια μέρα που “βάζουν τα κεφάλια μέσα”. Μα πώς δεν το είχαμε σκεφτεί και οι υπόλοιποι; Μεγαλοφυές σχέδιο, ό,τι πρέπει για να ξεκινήσει καλά η εβδομάδα.

Η έλλειψη χώρου και χρόνου δημιουργεί εντάσεις. Από εκεί που έφτανες σε μισή ώρα στη δουλειά, τώρα φτάνεις σε μία (το ελάχιστο). Το χειρότερο όμως είναι ότι νιώθεις εγκλωβισμένος είτε βρίσκεσαι στην Κηφισίας είτε στο μετρό του Ευαγγελισμού. Από σήμερα, λοιπόν, ή θα σου κορνάρουν ή θα σε σπρώχνουν με τα πρωινά τους ψώνια πάνω σε άλλους επιβάτες. “Cut, cut”, ξέχασα να αναφέρω τους αγαπημένους μου, τους επιβάτες εκτός πραγματικότητας που μπαίνουν στα βαγόνια με την σχολική τους τσάντα που μοιάζει με λεωφορείο και αρνούνται να τη βγάλουν και να την κρατήσουν στα χέρια. Σας λατρεύω, εσείς συνήθως ζείτε περισσότερα χρόνια. 

Μα τι σας λέω, υπάρχουν και αυτοί που το πρωί φόρεσαν μακρυμάνικο, έφυγαν από το σπίτι χωρίς ομπρέλα, βράχηκαν και τώρα τσακώνονται με τους συναδέλφους τους για τους βαθμούς στο ερκοντίσιον. Τι άλλο θέλετε για να πειστείτε ότι επιστρέψατε στην Αθήνα και την γνωστή καθημερινότητά σας;