Η πολιτική ορθότητα είναι μια άγνωστη λέξη στην Twitterland. Ξημέρωσε μια Τρίτη που τρενάρει ακόμη μια φορά μια γυναίκα influencer επειδή ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της. Μόνο που στην περίπτωση της Ιωάννας Τούνη έχουν πεταχτεί τα ματιά μας από τις κόγχες τους διαβάζοντας μισανθρωπικά, μισογυνίστικα, χυδαία, σεξιστικά σχόλια γιατί αλίμονο αν τα αντανακλαστικά της πατριαρχίας δεν εκδηλωθούν. Υπονοούμενα (ή και όχι) για τη σεξουαλική της ζωή, την εμφάνισή της -ακόμη- και την αξία της ως μέλλουσα μητέρα.
Δεν έχουμε καμία διάθεση να υπερασπιστούμε την Τούνη. Υπερασπιζόμαστε κάθε γυναίκα που βάλλεται.
Κανείς λοιπόν δεν ζήτησε την άποψή μας για το σώμα μιας γυναίκας. Κανείς δεν κατάλαβε ποια ανάγκη κινητοποεί τους σχολιαστές να ασκούν, χαιρέκακα, κριτική σε μια γυναίκα που ανακοίνωσε ότι περιμένει παιδί. Είναι γνωστό, πως δεν σχολιάζουν την υγεία οι υγιείς.
Επίκληση στο συλλογικό συναίσθημα μέσω της “ιεροποιήσης” μητρότητας μάς έχουν κάνει όλες οι διάσημες γυναίκες και τα μίντια έχουν κάνει λάστιχο την έννοια αυτή για λόγους μάρκετινγκ. Οι δε γυναίκες, με τα διαθλαστικά φίλτρα της δήθεν ηθικής ανωτερότητας και δεδομένου εσωτερικευμένου μισογυνισμού, που κράζουν την Τούνη -προφανώς- έχουν κερδίσει κάποια καλλιστεία ήθους και χριστιανοσύνης και νιώθουν #blessed που δεν έκαναν ποτέ ροζ βίντεο.
Κριτικάρεται επειδή πουλάει την κουλτούρα του κέρδους, της επιτυχίας χωρίς να έχει μια ιδιότητα, ότι δεν έχει ταξική συνείδηση. Θα επρεπε να είχε προσπαθήσει πιο σκληρά για να τα κατανοήσει όλα αυτά; Για να κοιτάξει τον κόσμο όχι με τα δικά μας μάτια, αλλά με τα εργαλεία εκείνα που που πρσφέρουν μια καθαρή ματιά στις άνισες σχέσεις μέσα στις κοινωνίας; Φυσικά. Αναπαράγει η ιδια όλα τα πατριαρχικά στερεότυπα; Εννοείται. Έχει κάνει κάτι για να τα αποδομήσει; Ελάχιστα πράγματα. Η κενή ηθικολογία ωστόσο είναι απλώς αερολογία. Δεν είναι καν διασκεδαστικό. Απλά θλιβερό. Θα ήταν γραφικό αν δεν το βιώναμε σχεδόν καθημερινά. Υπάρχει κάπου κάποιο εγχειρίδιο που μας μοίρασαν στα σχολεία που λέει ότι μια νέα μητέρα πρέπει να υιοθετήσει τα πουριτανικά φερσίματα;
Η Ιωάννα Τούνη, όπως και κάθε γυναίκα, έχει επιλογή να γίνει ή όχι μητέρα. Να ανακοινώσει ή όχι την εγκυμοσύνη της. Να αποκαλύψει ή όχι τον πατέρα του παιδιού, να κάνει με μονογονεϊκή οικογένεια κτλ.Δεν ξέρουμε πως ακριβώς ορίζεται το “σωστή” μητέρα -μάντεψε, δεν ορίζεται- ούτε υπάρχει ένα μοντέλο μητέρας στο οποίο ταιριάζουν όλες οι γυναίκες. Η Τούνη, όπως και κάθε γυναίκα, θα ανακαλύψει μόνη της, με το βάρος όλων των ενοχών που κουβαλούν οι μητέρες, το δικό της τρόπο να είναι μάνα. Ο μόνος απροϋποθετος όρος είναι η ανιδιοτελής αγάπη και η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα επιτρέπει στο παιδί της να μεγαλώνει διαμορφώνοντας αυτόνομα το δικό του χαρακτήρα. Σε αντίθεση με πολλές άλλες γυναίκες, ξεκινά από μια προνομιακή θέση σε αυτή την αναζήτηση. Σε αντίθεση, πάλι, με πολλές άλλες γύναίκες, κάθε της επιλογή κρίνεται, αξιολογείται και σχολιάζεται σχεδόν σε πραγματικό χρόνο.
“Μα θα κάνει το παιδί της προϊόν”, είναι ένας επαναλμβανόμενος αντίλογος. Δεν το ξέρουμε αν θα συμβεί. Και αν θεωρούμε σημαντικό να την πέφτουμε σε μια μέλλουσα μητέρα για επιλογές που ίσως κάνει, είναι σημαντικότερο να δημιουργήσουμε το πλαίσιο όπου η ίδια η μητρότητα έχει μετατραπεί σε προϊόν. Είναι μια κολοσσιαία επιχείρηση με αμύθητα κέρδη που ξεκινά πριν καν τη κύηση, από την ίδια την επιθυμία της μητρότητας και την προβολή της ως τον απώτερο στόχο κάθε γυναίκας.
Αν νοσταλγούμε τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και ταυτότητες που αποκλείουν αντί να συμπεριλαμβάνουν, μάλλον μας έχουν αποβάλει από το μέλλον και δεν το ξέρουμε. Πέρα και έξω από την πατριαρχική ηθική, η μητρότητα είναι επιλογή και κανένας λόγος δεν μας πέφτει.
