Στη Βουλγαρία πηγαίνουν τα τελευταία πολλά χρόνια για να φτιάξουν τα δόντια τους. Πηγαίνουν και για βενζίνη πλέον στη Σόφια. Για το κυκλοφοριακό της πόλης μου δεν χρειάζονται και πολλά λόγια. Επικεφαλίδες μόνο. ΟΑΣΘ, Σταθμός Βενιζέλου για αυτό το περιβόητο μετρό που χτίζεται όσα χρόνια ζω και δεν είναι λίγα, τα διπλοπαρκαρισμένα στο κέντρο και τα σταθμευμένα πάνω σε πεζοδρόμια.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Δυτικά, στο Κορδελιό, εκεί που οι στίχοι του ΛΕΞ «Θέλω να κλέψω 2 βίλες στο Πανόραμα και να την κάνω πριν να βρουν τα αποτυπώματα, όχι να βρίζω ενώ κλωτσάω τα παπλώματα λίγο πριν φύγω για δουλειά τα ξημερώματα» είναι η πιο σύντομη περιγραφή της καθημερινότητάς των κατοίκων. Ο μπαμπάς μου δούλευε στο Χαλυβουργείο και το μεγαλύτερο τμήμα των κατοίκων κάπου στη (συρρικνωμένη πια) βιομηχανική ζώνη της Σίνδου περνάει τη ζωή του μέσα σε εργοστάσια.

Τι σημαίνει γεννήθηκα στα δυτικά προάστια της πόλης; Μόλυνση της ατμόσφαιρας και δυσοσμία κυρίως από τις εγκαταστάσεις των Ελληνικών Πετρελαίων (δεν τον λένε Εύοσμο για καλό). Σημαίνει ότι κανείς δήμαρχος δεν μας βλέπει. Είτε ο τωρινός με τα πάρκινγκ σε ιστορικές πλατείες είτε οι προηγούμενοι. Δεν ξέρουν πώς να μας εντάξουν στον κοινωνικό ιστό της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι βρώμικα και υποβαθμισμένα μόνο τα Δυτικά. Στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου πλέον ζέχνει ο τόπος. Σιχαίνεσαι να περπατάς στα πεζοδρόμια. Καλά όχι ότι οι δρόμοι με τα μπαλώματα είναι καλύτεροι.

Θα μου πεις λείπουν οι Ρώσοι και πρέπει να προσελκύσουμε τουρίστες, γιατί γκρινιάζεις; Γιατί με πληρωμένες καταχωρήσεις δεν γίνεται μια πόλη ευρωπαϊκός προορισμός, δεν υπάρχει τρόπος να μετακινηθεί ο απλός πολίτης, αν ανοίξει η συζήτηση για προσβασιμότητα σε άτομα με αναπηρία θα μας πάρει και θα μας σηκώσει ο Βαρδάρης. Φυσικά ανοίγουν πολλά καταστήματα εστίασης, δεν απευθύνονται τις περισσότερες φορές στον μέσο Θεσσαλονικιό της Πολίχνης και του Χαριλάου αλλά ούτε και στους τουρίστες με κινητικά προβλήματα.

Για να πάω φέτος διακοπές Λήμνο θα ταξιδέψω στο λιμάνι της Καβάλας. Αυτό. Τι σημαίνει; Ότι δεν είμαστε ακτοπλοϊκά συνδεδεμένοι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Γιατί; Για την αύξηση της εγκληματικότητας στην πόλη πραγματικά δεν έχω λόγια. Επισκέπτρια στο Βελιγράδι περπατούσα άφοβα μετά τις 12. Κι έβλεπα κόσμο χαρούμενο. Στην πόλη μου; Πυροβολισμοί μέσα στο ΑΠΘ και στην Νεάπολη στους κεντρικούς δρόμους. Σικάγο γίναμε.

Πάρκα δεν έχουμε, χώρους πρασίνου δεν έχουμε, πάρκινγκ στην πόλη δεν έχουμε, δουλειές για πτυχιούχους δεν έχουμε και με το ζόρι βρήκαν φέτος σεζονίστας για τη Χαλκιδική, όποτε βρέχει βγάζουμε τα καγιάκ μας βόλτα. Κουραστήκαμε να περιμένουμε όλοι αυτό το καλύτερο αύριο και φύγαμε από την πόλη, την αφήσαμε να γερνάει και να επιστρέφουμε για δυο μέρες κάθε δυο μήνες. Φλώρινα, Σέρρες, Πέλλα, Καστοριά, Δράμα ερήμωσαν από την ανεργία (Πάνω από 40% στη Θεσσαλονίκη, στη Δράμα αγγίζει το 30%, στην Καστοριά ξεπερνάει το 50% και στη Φλώρινα το 70%). Δεν ντρέπεται κανείς με αυτά τα νούμερα;

Πάμε τώρα στην ειδησούλα του περιοδικού Time που ο συντάκτης χάρηκε που θα φάει και θα περάσει καλά ως τουρίστας στην Θεσσαλονίκη. Κι εγώ περνάω τέλεια, καλύτερα και φθηνότερα μαγαζιά έχει από την Αθήνα. Λιγότερο δήθεν και με φαγητά που αναγνωρίζεις τα υλικά που τρως. Είναι γαστρονομικός παράδεισος. Ετοιμάζονται και τα θυρανοίξια της Αγοράς Μοδιάνο θα δώσουν μπόλικο υλικό σε γαστρονομικά και ταξιδιωτικά περιοδικά. Είναι ορόσημο το κτήριο αυτό για την πόλη. Διαβάζουμε στο site του: Η Αγορά Μοδιάνο θα στεγάζει υψηλής ποιότητας τρόφιμα σε μια πολυπολιτισμική αγορά που θα συγκεντρώνει μοναδικές γεύσεις και προϊόντα από όλο τον κόσμο, από είδη πρώτης ανάγκης, μέχρι πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα και από τοπικά ελληνικά προϊόντα μέχρι προϊόντα fair trade και παραδοσιακά προϊοντα από διάφορες χώρες του κόσμου.Θα είναι υπέροχο.

Το ζήτημα βέβαια είναι να γίνει πρώτα η πόλη βιώσιμη για τον κάτοικο της και έπειτα για τον επισκέπτη της. Γιατί τα «10 μαγαζιά να φας τώρα στην Θεσσαλονίκη» κείμενα δεν θα βοηθήσουν την πόλη να βγει από το λήθαργο της.

Α, και το άρθρο δεν αναφέρει ότι τα καλοκαίρια στη Θεσσαλονίκη δεν μπορείς να βγεις έξω από την υγρασία και τη ζέστη. Η πόλη αυτή είναι αφρόντιστη. Στα μάτια μου παραμένει η ομορφότερη. Πλέον μένω στην Αθήνα.