Μια υπέροχη ιστορία έκανε την εμφάνισή της χθες στο timeline μας, από πολλές πλευρές και διάφορα μέσα. Ένας 19χρονος Ιρανός μαθητής από το Πρότυπο Λύκειο Μυτιλήνης συγκέντρωσε τον βαθμό 18,25 στις Πανελλήνιες, γράφοντας 20 στα Μαθηματικά, 20 στη Φυσική, 19,5 στη Χημεία και 13.3 στην Έκθεση. Κάμερες, χαμόγελα, συγχαρητήρια, κοινοποιήσεις, χιλιάδες άρθρα και ειδικές αναφορές στην μπλούζα του.
Ο Κούρος Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί βρίσκεται στη χώρα μας από το 2019. Έφτασε με μια βάρκα γεμάτη πρόσφυγες στη Μυτιλήνη και, όπως είναι λογικό, δεν γνώριζε ούτε μία ελληνική λέξη. «Μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα που ήρθαμε στη Λέσβο, εγγράφηκα στο 2ο ΕΠΑΛ Μυτιλήνης όπου και έμεινα ένα χρόνο, μέχρι να αλλάξω σχολική στέγη και να μπω στο Πρότυπο Λύκειο. Σίγουρα, αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες που αφορούσαν τη γλώσσα, ωστόσο με βοήθησε πολύ το περιβάλλον μου το οποίο μιλούσε μόνο ελληνικά. Όπως επίσης και το γεγονός ότι διάβαζα πολύ. Ήθελα να τα μάθω γρήγορα για να μπορέσω να πετύχω», δήλωσε στο GRTimes.
Από το Ιράν, ο Κούρος και η οικογένειά του πέρασε στην Τουρκία και από την Τουρκία έφτασαν με μια βάρκα στην Ελλάδα. Η φυγή από τη χώρα του είχε να κάνει με πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους. «Όταν φτάσαμε εδώ, μέναμε στο Κέντρο Υποδοχής της Μόριας. Εκεί, οι συνθήκες διαβίωσης ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Ωστόσο από την παραμονή μου στην Ελλάδα δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη ζωή μου εδώ. Ο κόσμος στην πλειοψηφία του, υποστηρίζει και βοηθά όλους τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να αφήσουν το σπίτι και την πατρίδα τους για να ζήσουν εδώ».
Μιλάμε για το απόλυτο success story. Προσωπικό success story. Δυόμισι χρόνια σε camp στη Μόρια, ύστερα Καρά Τεπέ, μετά πάλι Μόρια. Οι δύσκολες μέρες που πέρασε κάνουν την επιτυχία του ακόμη μεγαλύτερη. Και έτσι, με έναν μαγικό τρόπο, ξεχνάμε την κατάβαση στην Κόλαση και εστιάζουμε στην ανάβαση του Παραδείσου με το όνομα Ελλάδα. Ξεχνάμε τους «λάθρο», τους παράνομους, τα «πίσω στη χώρα σας» και κάνουμε -δικαίως- viral τον Κούρο. Ο Κούρος είναι το δέντρο, είναι και το δάσος.
Ξεχνάμε πως χιλιάδες άλλοι στη θέση του δεν τα κατάφεραν. Όχι γιατί δεν έδειξαν τον ίδιο ζήλο, αλλά γιατί δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να παίξουν με τις πιθανότητες, να ρίξουν έστω το ζάρι. Από χθες, όσοι έκλειναν τα μάτια και τα αφτιά τους για τις παράνομες επαναπροωθήσεις στον Έβρο και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα υποδοχής, βάζουν τον δείκτη στα χείλη τους και μας καλούν να σωπάσουμε διότι, να, ο Κούρος τα κατάφερε. Και χωρίς καμία ντροπή, καπηλεύονται την προσπάθειά του κάνοντάς τη μέρος ενός μηχανισμού που μπορεί κάποιες φορές να μην λειτουργεί σωστά, αλλά προσπαθεί για το καλύτερο. Και το καλύτερο είναι η Μόρια. Μην είστε μίζεροι, βρε.
Από χθες μιλούν για την συμπεριληπτική μας κοινωνία, για το δικαίωμα πρόσβασης στα σχολεία, την περιβόητη «ένταξη». Μιλούν αυτοί που ειρωνεύονται και αναπαράγουν αθλιότητες για τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, αυτοί που με τα άρθρα τους γεμίζουν τα μυαλά των ανθρώπων με ρατσιστικές αντιλήψεις, αυτοί που με ένα κινητό στο χέρι σου προτείνουν «να τους πάρεις σπίτι σου», αυτοί που μέχρι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να φτάσει στο NBA έλεγαν το όνομά του λάθος. Μόνο αν είσαι στο Νο15 των ντραφτ το υπουργείο κινητοποιείται για να πάρεις την ελληνική ιθαγένεια, όλοι το ξέρουν αυτό. Τι υποκρισία!
Μας τρίβουν στα μούτρα ότι για να «μετράς», να περνάς από πάνω τα εμπόδια του κοινωνικού αποκλεισμού πρέπει να γράφεις 18.25 στις Πανελλήνιες, να φοράς δαχτυλίδι του NBA και να κάνουν τη ζωή σου ταινία, οι υπόλοιποι… Ας μην μιλήσουμε για τους υπόλοιπους. Οι άλλοι δεν υπάρχουν. Και αν υπάρχουν, καλά κάνουμε και δεν τους βλέπουμε. Χαλούν το image της χώρας, μιας χώρας που αισθάνεται περήφανη για τον Κούρο και τον Γιάννη ανάλογα με το ποσοστό και το μέγεθος της επιτυχίας τους.
Ο αριστούχος πρόσφυγας Κούρος Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί και ο Έλληνας Γιάννης. Οι υπόλοιποι να πάτε να πνιγείτε. Στην κυριολεξία.
