Από -μη- εξαιρετικές συμπτώσεις έχουμε την εξής. Βέβαια μπορεί και να λειτουργήσει και με επεξηγηματικό τρόπο, να δώσει απαντήσεις στα πώς και τα γιατί. Θα εξηγηθώ. Πριν μερικές μέρες, θέσαμε ένα ερώτημα στο Instagram: ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που κάνετε όταν κοιτάζετε για πρώτη φορά μες στη σεζόν το σώμα σας με μαγιό. Αφορμή για την έμπνευση στάθηκε μια ανάρτηση της Χρύσας Κατσαρίνη, που βίωσε το δυστυχώς τυπικό bikini drama και μάς θύμισε πως αυτές είμαστε και είμαστε ΟΚ. Έπειτα ήρθε μια vintage ανάρτηση, από την επική σελίδα Νοσταλγοί Ογδόντα Ενενήντα. Μια αφίσα του Gilli Diet, που οι σημερινοί Millennials αντιμετωπίζουμε κάπως σαν θρύλο. Μαζί με το tagline  «τα πάχη μου, τα κάλλη μου», καταστήματος ρούχων με ΧL νούμερα της εποχής, που δεν έχει ακόμα βουλιάξει στη λήθη της παιδικής βαβούρας. Στην αφίσα περιγράφονται οι σκέψεις μιας γυναίκας που δεν έχει φτάσει τους στόχους σχετικά με τα κιλά της πριν το καλοκαίρι. Εκείνη την εποχή ενδέχεται ο λόγος, τα emoji πριν γίνουν emoji, και ο τόνος εκφοράς όλου του πανικόβλητου τρένου σκέψης να θεωρήθηκε προχωρημένος τρόπος να παίξει κανείς με το marketing και κατ’επέκταση το μυαλό του καταναλωτή της καταναλώτριας, αλλά διαβάζοντάς το σήμερα δεν προκαλεί γέλιο. Μόνο ένα σφίξιμο και μια ίσως απαραίτητη επεξήγηση -ίσως και όχι- για το πώς φτάσαμε οι γυναίκες να κοιτάζουμε εαυτούς στον καθρέφτη και να αναφωνούμε «πώς είσαι έτσι;».

Τα ερωτήματα που απευθύνουμε στο είδωλό μας δεν είναι ρητορικά. Είναι πνευματικά μαστιγώματα που το υποσυνείδητο παίρνει, επεξεργάζεται, χωρίς να φιλτράρει και μετουσιώνει σε τρόπο που φέρουμε τους εαυτούς μας σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που χρειάζεται έναν ειδικό ψυχικής υγείας να συντονίσει.

Διαβάζοντας την αφίσα, η μόνη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι η σύγχρονη σταρ των λέξεων: «τραύμα».

“ΚΡΑΥΓΕΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΕΝ ΟΨΕΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

  • Ήρθε η ώρα της κρίσεως! Πώς θα βγω στη πλαζ με μπικίνι; Θα με φάνε οι ρέγγες.
  • Η καρδιά μου χτυπάει σαν τύμπανο. Όταν ο Κώστας με δει με μαγιό θα γίνει καπνός.
  • Το Πάσχα έφαγα του σκασμού! Έτρωγα με 10 μασέλες. Έφαγα ένα αρνί και έγινα βόδι!
  • Πήγα σε μια μπουτίκ να αγοράσω μαγιό και χώραγα μόνο σε μπουρνούζι! Έχετε γεια βρυσούλες.”

Αυτές είναι φράσεις που θεωρητικά λένε αποκλειστικά γυναίκες στην αφίσα. Η λύση τους από κάτω, γιατί προφανώς ο στόχος είναι το κέρδος. «Ηρεμήστε και τηλεφωνήστε», λοιπόν, και δεν αμφισβητούμε πως αρκετές γυναίκες τηλεφώνησαν.

 

Από τις απαντήσεις που λάβαμε και εμείς στο Instagram καταλάβαμε με λύπη το αυταπόδεικτο τόσα χρόνια. Το βάρος της εικόνας, του body shape, των στόχων του μαγιό και του νυφοπάζαρου της παραλίας πέφτει αποκλειστικά στους ώμους των θηλυκοτήτων. Φτάνουμε κάπως πρόχειρα να κατηγορήσουμε τα social media για αυτόν τον πανικό του wellness και της κυτταρίτιδας, πιστεύοντας πως με τόσες εξειδανικευμένες εικόνες, περασμένες στα κρυφά από εφαρμογές όπως το Face Tune, με αιώνια αγάπη στο soft focus που όλα τα μαλακώνει και τα διαστρεβλώνει, σήμερα φτάσαμε να μη μπορούμε να αποδεχτούμε ούτε το λευκό δέρμα μας την πρώτη μέρα του Ιουνίου.

Δυστυχώς, δεν φταίνε τα social και λυπόμαστε που θα γίνουμε ένας μικρός Captain Obvious για τις ανάγκες αυτού του κειμένου. Η άνιση μάχη των κιλών και της τέλειας όψης και επιδερμίδας, ήταν πάντα γυναικεία υπόθεση. Το σηκωμένο δάχτυλο των marketeers πάντα απευθυνόταν στις θηλυκότητες οι οποίες όφειλαν πάντα κάπως να είναι και κάτι να μην κάνουν. Να είναι στα κιλά τους, να επενδύουν σε κρέμες αδυνατίσματος, σε κρέμες σύσφιξης, να στριμώχνονται στα σολάριουμ, να ορκίζονται στα Gilli Diet, να μην παραγγείλουν άλλη μια πατάτες, να απολαύσουν με τα τσίπουρα, να είναι σε μια on going επικοινωνία ζωής-θανάτου της αυτοεκτίμησης με τον διατροφολόγο του ινστιτούτου αδυνατίσματος.

Ναι, αυτή η διαφήμιση από τα 90s μας έμαθε πως δεν γίναμε τώρα μη αποδεκτές από την πίστη στο «ιδεατό», αλλά ήμασταν πάντα. Τουλάχιστον σήμερα, το body positive κίνημα προσπαθεί να κόψει τον δεσμό ανάμεσα στη γυναίκα και την αυτοματοποιημένη άρνηση αποδοχής του πόσο υπέροχη είναι όπως ακριβώς είναι. Στον αντίποδα, περσόνες που αναπαράγουν περισσότερες απόψεις από όσες μπορούν να στηρίξουν πνευματικά, ωρύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το ποιες μπορούν και ποιες δεν μπορούν αν φορέσουν μπαζίλ μαγιό. Ευτυχώς φτάσαμε να καταλάβουμε πως άνθρωπος που φιλτράρει το ρήμα μπορώ εμπίπτει στην κατηγορία «αν θες μια ήρεμη ζωή, μην απαντάς σε ηλίθιους».