Σε επίπεδο αξιώσεων, όσο αντικειμενικά μπορεί να κρίνει μια κατάσταση ένα υποκείμενο, δεν περιμένουμε πολλά από ένα ελληνικό τηλεοπτικό show. Ακόμα χειρότερα γίνονται τα πράγματα, σε επίπεδο αξιώσεων πάντα, όταν αυτό το τηλεοπτικό show επιλέγει να ξαναφέρει τον Ηλία Ψινάκη στο προσκήνιο, σε μια live νοσταλγία των ριάλιτι των πρώτων 00s που μαζί με την κοινωνία δεν είχαν ακόμα βρει έναν άξονα δεοντολογίας, στον οποίο οι γυναίκες δεν αντικειμενοποιούνται και δεν γίνονται props χρήσης, με σεξουαλική χροιά σε μια φθηνή υπόσχεση για λίγα νούμερα. Από χθες το X Factor τρεντάρει στο Twitter. Το ίδιο και ο Ηλίας Ψινάκης. Για τον πιο λάθος λόγο.

Η Κατερίνα Λιόλιου στο χθεσινό live φορούσε ένα φόρεμα, με πατρόν που έδινε ιδιαίτερη έμφαση στο πλούσιο μπούστο της. Εκτός του πατρόν, έμφαση στο μπούστο της τραγουδίστριας, έδωσε και ο Ηλίας Ψινάκης, ο οποίος αφού προειδοποίησε άτυπα την ίδια, τους συντελεστές του τηλεοπτικού προγράμματος και το τηλεοπτικό κοινό προμηνύοντας ένα ψύχραιμο «θα με πιάσουν οι ανωμαλίες μου», βρέθηκε από την κύρια σκηνή στο backstage με στόχο να της κατεβάσει το φόρεμα, εξαναγκάζοντάς την σε ένα ακούσιο flash boob. Η χρήση του όρου flash boob σας κάνει να σκέφτεστε πως ο συντάκτης αυτού του κειμένου έχει ξεμείνει νοητά στο λύκειο ή στο σύμπαν κάποιου roadtrip movie, αλλά σας ρωτάω: η σκηνή που εκτυλίχθηκε με τον Ψινάκη ηλικιακά και σε επίπεδο κινήτρου και ενστίκτων πού ακριβώς κατατάσσεται ηλικιακά; Σίγουρα δεν τη λες ανάλογη της ηλικίας του πρωταγωνιστή του.

 

Ο Ηλίας Ψινάκης σε λίγα λεπτά κατάφερε αρκετά πράγματα. Αφενός μας θύμισε πόσο εύκολα θυσιάζαμε την όλη “larger than life” προσέγγιση της ζωής και του δημόσιου χρόνου. Το θράσος με το οποίο καταπατά προσωπικό χώρο και νοημοσύνες για να μείνει, σαν απόσταγμα, το «γρήγορο, έξυπνο χιούμορ του» και το πόσο «μη σοβαρά παίρνει τον εαυτό του». Μόνο που συνήθως, προσωπικότητες που δεν παίρνουν σοβαρά εαυτούς, δεν παίρνουν σοβαρά και τους άλλους, ρισκάροντας να προσβάλουν υποστάσεις που δεν κινούνται σε αυτό τον κόσμο με την ίδια -πολλές φορές θρασεία- ελαφρότητα. Αφετέρου, μας έκανε να νιώσουμε την αμηχανία της Κατερίνας Λιόλιου, του νέου θύματος αυτής της ελαφρότητας, η οποία σηκώνοντας όπως κάθε θύμα σχεδόν δημόσιας σεξουαλικής παρενόχλησης, το βάρος της δικαιολογίας, έσπευσε να ηρεμήσει τους παρευρισκόμενους πως ο κύριος Ψινάκης «στα ψέματα το έκανε» και «ας μην το κάνουμε μεγάλο θέμα». Σαν γυναίκες θελήσαμε σχεδόν να βγούμε από τα σώματά μας, να διακτινιστούμε στο στούντιο και να την πάρουμε μαζί μας προς την έξοδο, με μια μεγάλη αγκαλιά.

Το πραγματικό απόσταγμα του βαθιά προβληματικού, βγαλμένου από κάποια παρελθοντική, επιπόλαιη τηλεοπτική κόλαση, είναι η αντιμετώπιση του συμπαρουσιαστή της Κατερίνας Λιόλιου, ο οποίος γελώντας ενημέρωνε Ψινάκη και κοινό πως οι παίκτες που είδαν το θέαμα δεν μπορούν να συνέλθουν. Με λίγα λόγια, έδωσε στον σεξισμό και την παρενόχληση το θετικότερο feedback και στον Ηλία Ψινάκη αυτό που ήθελε. Την επιβεβαίωση δηλαδή πως έτσι έρχονται τα νούμερα. Βάζοντας τις γυναίκες και τα σώματά τους σε ρόλο αντικειμένου, να υπόσχονται σεξουαλικότητα και γυμνό, πλασμένο  από το αντρικό χέρι με αγάπη για το ανδρικό βλέμμα. Αγνοώντας κάθε βήμα που έχουμε κερδίσει προς το αυτονόητο.

 

Ναι, δεν έχουμε ιδιαίτερες αξιώσεις από την ελληνική τηλεόραση, η οποία συνεχίζει την πορεία της σαν να διασαφηνίζει σε κάθε της βήμα πως το κενό που τη χωρίζει από την κοινωνία και τον νέο ρόλο της γυναίκας δεν θα κλείσει ποτέ, παρά μόνο θα μεγαλώνει, κάνοντας την πρώτη να μοιάζει σαν σκοτεινός καθρέφτης της δεύτερης. Δεν έχουμε ιδιαίτερες αξιώσεις και από τηλεοπτικές περσόνες που έχουν φορέσει με ταυτοτική εμμονή τη χυδαιότητα και το θράσος, χωρίς τύψεις για τις εκφάνσεις της αγένειας με την οποία αντιμετωπίζουν τους γύρω τους αλλά και το κοινό που τους παρακολουθεί. Παρόλα αυτά, δεν έχουμε και καμία διάθεση να δικαιολογήσουμε συμπεριφορές που αν είχαμε λίγο θυμικό ανεξέλεγκτο παραπάνω θα ταξινομούσαμε ως «κακοποίηση», «σεξουαλική παρενόχληση» στη λίστα με όλες τις φορές που η τηλεόραση ξεφτίλισε τον ίδιο της τον λόγο ύπαρξης.