Ένας 14χρονος αυτοκτόνησε και ο Θύμιος αγνοείται, εξαιτίας της πεποίθησης κάποιων πως έχουν δικαίωμα να παρενοχλούν τους γύρω τους, βασιζόμενοι σε ένα ανεδαφικό αίσθημα ανωτερότητας. Μέχρι πρότινος σκεφτόμουν πως θα είχε ενδιαφέρον το να μπορούσαμε να κάνουμε μαθητές και έφηβους να καταλάβουν πως δεν τελειώνει το σύμπαν στο σχολείο. Το σύμπαν ανοίγεται μετά το σχολείο. Μετά τις κλίκες, τα προαυλιακά προβλήματα, τις αμήχανες στιγμές και τους φόβους της αποτυχίες, που μετριέται σε βαθμολογίες και επικοινωνιακά τίμια σκηνικά, ανοίγεται το σύμπαν. Το σχολείο είναι απλώς το τεστ. Πλέον, αυτή δεν είναι μια παρηγοριά. Γιατί στην ενήλικη ζωή, το «σύμπαν» που ευαγγελιζόμαστε όσοι είμαστε έξω από το σχολικό bullying, άνθρωποι εξαφανίζονται μετά από χρόνια κακοποίησης λεκτικής, ηθικής, μετά από εξευτελισμό και χλευασμό από συντοπίτες που σήμερα τους ψάχνουν και κοινοποιούν τα silver alert τους. Γιατί τελικά, το σύμπαν δεν ανοίγεται ποτέ. Μένει κλειστό γιατί έξω από αυτό περιμένουν κακόψυχα πλάσματα, που μισούν τους εαυτούς τους τόσο βαθιά, που το μίσος αυτό μολύνει και τους γύρω τους. Γνωστούς και αγνώστους.
Πριν κάποιες μέρες, μια είδηση που χρησιμοποιήθηκε χλευαστικά από τα μέσα, δεν βγάζουμε την ουρά μας απ’έξω και εμείς, έφερε στην επιφάνεια μια ιστορία που μας έκανε να ντραπούμε. Ένας άντρας που λόγω ενός ατυχήματος έχει αναγκαστεί να κρύβει το πρόσωπό του και τρώει και μιλάει με τη βοήθεια ειδικού μηχανήματος, ζει με 310 ευρώ και κάτι τον μήνα, και δέχεται για χρόνια και χρόνια την υποτιμητική συμπεριφορά, που γίνεται παραβιαστική, κακοποιητική, γειτόνων και νοικοκυραίων. Ξέρεις, από εκείνους με τους μεγάλους σταυρούς στις εκκλησίες. Που δεν χάνουν κυριακάτικη λειτουργία και προφέρουν το ρημάδι το «αγαπάτε αλλήλους» όπως ο ταμίας το «να περάσει ο επόμενος»: μηχανικά, αφημένος στο υποσυνείδητο, με πλήρη απουσία συνειδητότητας. Όπως εκείνος ο ιερέας που έδιωξε μια τρανς γυναίκα από συσσίτιο, γιατί έτσι του είπε η “πνευματικότητά” του. Όπως εκείνος τη μεταφράζει, βεβαίως.
Διαβάζεις για την «καθημερινότητα» του Θύμιου και δεν γίνεται να μην οργιστείς όταν πέφτεις πάνω στις παρακάτω γραμμές: «Είχε μαζευτεί συμμορία έξω από το σπίτι του με μηχανάκια και αυτοκίνητα, το είχαν κάνει και άλλες φορές, όμως αυτή την φορά ήταν πιο οργανωμένοι. Κρατούσαν πέτρες και ξύλα, τα οποία τα πετούσαν σε πόρτες και παράθυρα, προκειμένου να τον αναγκάσουν να βγει έξω. Τον βρίζουν, το κοροϊδεύουν του κάνουν πολλά». Και μετά του έστησαν ολόκληρη παγίδα για να τον κάνουν να φανεί σαν ένας παρανοϊκός που επιτίθεται σε περαστικούς με αλυσοπρίονο. Αλήθεια ποιος έχει τόσο χρόνο, τόσο κενό εγκέφαλο και μέρα ώστε να σχεδιάζει ολόκληρα σχέδια καταστροφής και ηθικής εξολόθρευσης κάποιου άλλου. Λυπηροί, αργόσχολοι ηθικολόγοι της υποκρισίας, όπως εκείνοι που μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι της Ρούλας Πισπιρίγκου. Εκείνους που ένιωσαν πως βρέθηκε κάποιος χειρότερος από τους ίδιους και το bullying για αυτούς είναι η μόνη απάντηση. Με ό,τι πνευματικό εργαλείο έχει πορεύεται ο καθένας και τα μαθηματικά εδώ δείχνουν πως έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
Ένα 14χρονο πλάσμα αυτοκτόνησε και όσο οι υποψίες οδηγούνται προς το blackout challenge, η πραγματική πρόκληση φαίνεται να είναι για ακόμα μια φορά το bullying. Για ακόμα μια φορά το «σχολείο που είναι ένα σκληρό περιβάλλον» φαίνεται να είναι η απάντηση στην αυτοκτονία ενός νέου, εξοργιστικά νέου, ανθρώπου. Το ρεπορτάζ λέει πως ο 14χρονος δεχόταν bullying γιατί είχε μπούκλες, για τον τρόπο που ντυνόταν, δεχόταν σωματική βία, του πετούσαν νεράτζια και για ακόμα μια φορά η ερώτηση είναι η αυτονόητη, που ποτέ δεν απαντιέται. Οι καθηγητές τι έκαναν για όλα αυτά. Ρεπορτάζ της ΕΡΤ1 αναφέρει πως η ομάδα που έκανε τη ζωή του παιδιού στο σχολείο κόλαση, του είχε κλέψει και το κινητό με τους καθηγητές να ενημερώνονται για το περιστατικό και πάλι να μην κάνουν το παραμικρό.
Σε μια χώρα που έχει θρηνήσει Γιακουμάκη και Δήμητρα, πόσους ακόμα Θύμιους και Μάκηδες πρέπει να θυσιάσει για να καταλάβει το ανθρώπινο δυναμικό της πως τον εαυτό της μισεί; Τον εαυτό της θεωρεί περιττό, παράταιρο, παράξενο, τρελό, “ανώμαλο”. Ούτε τον Θύμιο ούτε τον Μάκη. Δεν μπορείς πια να λες σε έφηβους πως το σύμπαν ξεκινάει μετά το σχολείο. Δεν τελειώνει η καταστροφικότητα του αδούλευτου εαυτού και του αυτοάνοσου μίσους, στο σχολείο και δυστυχώς ακόμα οι νοικοκυρέοι, αντί να ψάχνουν ψυχοθεραπευτή, ψάχνουν θύμα.
