O Γιώργος Τράγκας πέθανε λόγω επιπλοκών του COVID-19 ύστερα από νοσηλεία στο νοσοκομείο Σωτήρια. Εξίσου ακριβές θα ήταν αν λέγαμε ότι χάθηκε στη δίνη της ίδιας του της αφήγησης, στην οποία έδιναν τόνο οι ιδεολογικές και λεκτικές ακροβασίες, ο μπανάλ εθνικισμός και οι ανακρίβειες. Ακόμα και λίγες μέρες πριν εισαχθεί στο νοσοκομείο με βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια, σύμφωνα με την ανακοίνωση του νοσοκομείου, προσπαθούσε να σηκώσει ένα ακόμα σύννεφο σκόνης. Η τελευταία του ανάρτηση, με την οποία ανακοίνωνε ότι νοσεί από COVID-19 περισσότερο ακουγόταν παρά διαβαζόταν. Όλα ήταν εκεί: ο προβλέψιμος λυρισμός, η καταγγελία. Με λίγη φαντασία, κάποιος θα παρατηρούσε ακόμα και το τράβηγμα των καταλήξεων ή και το τόσο χαρακτηριστικό σούφρωμα του στόματος.
Το Κίνημα “Ελεύθεροι Άνθρωποι” και η κριτική απέναντι στην πολιτική διαχείριση της πανδημίας με επίκεντρο την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού ήταν η τελευταία από τις πολυάριθμες αφηγήσεις που ο ίδιος δόμησε, υπηρέτησε και αναίρεσε (δυστυχώς, με κόστος τη ζωή του αφού επέλξε να μην εμβολιαστεί) στη διάρκεια μιας αξιοπρόσεχτης καριέρας σχεδόν 6 δεκαετιών. Από το μελάνι των λαϊκίστικων (υπερ)συντηρητικών φύλλων του ’80 (αντίβαρο στον πασοκικό «αυριανισμό»), στα φωνακλάδικα ερτζιανά και από εκεί στην αρένα του τηλεοπτικού δέκτη, ο Τράγκας είχε τελειοποιήσει την «τέχνη» του να καβαλάει την κατάλληλη στιγμή το σωστό κύμα της ελληνικής δεξιάς, ακροδεξιάς, αλλά και του Νεοναζισμού. Μερικά σχετικά πρόσφατα παραδείγματα: Το 2009 στη διάρκεια ενός δείπνου επέλεξε να στηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά στην εσωκομματική κούρσα κόντρα στην Ντόρα Μπακογιάννη όχι μόνο λόγω της απέχθειάς του στην οικογένεια Μητσοτάκη, αλλά και επειδή του το ζήτησε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Το 2011 στο σπίτι του στις Κάννες παρέα με τον Πάνο Καμμένο αποφάσισαν την δημιουργία του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Το όνομα το σκέφτηκε η σύζυγός του, Μαρία Καρρά. Την άνοιξη του 2013 στο πλατό μιας τηλεοπτικής εκπομπής στον ΣΚΑΙ προσέφερε ένα δυσώδες μνημείο ξεπλύματος της Χρυσής Αυγής καλώντας στο πάνελ μόνο βουλευτές της εγκληματικής οργάνωσης με το πρόσχημα ότι είναι αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ.
Αναμφίβολα το «κορυφαίο» προϊόν του Γιώργου Τράγκα ήταν οι ραδιοφωνικές εκπομπές -εκεί έφτανε στην πιο άρτια εκδοχή του επινοημένου του εαυτού
Κατασκεύαζε συστηματικά και με μαεστρία τον εαυτό του ως τον εκφραστή της φωνής του λαού, παρά το γεγονός ότι δεν μοιραζόταν τα ίδια συμφέροντα με εκείνους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε: καλοπληρωμένος ως παρουσιαστής, κακοπληρωτής ως εργοδότης αν και σκανδαλωδώς ευνοημένος από τη διανομή της κρατικής διαφήμισης, συνομιλητής της πολιτικής εξουσίας, άλλοτε προνομιακός και άλλοτε αναγκαίος, με απεριόριστη πρόσβαση στο δημόσιο λόγο, η οποία χαρακτηριζόταν από τις συχνές μεταβάσεις του από κραταία σε περιθωριακά μέσα και αντίστροφα.
Αναμφίβολα το κορυφαίο προϊόν του ήταν οι ραδιοφωνικές εκπομπές -εκεί έφτανε στην πιο άρτια εκδοχή του επινοημένου του εαυτού. Κάθε πρωί ο Τράγκας καβαλούσε τις θηριώδεις ακροαματικότητες και πετούσε πάνω από τα μποτιλιαρισμένα στην κίνηση αυτοκίνητα, χαμήλωνε και καθόταν στο άδειο κάθισμα του συνοδηγού. Ήθελε το ακροατήριό του να πιστέψει ότι είναι αυτός ο τύπος που το προηγούμενο βράδυ βάδισε στις μύτες των παπουτσιών του, έφτασε μέχρι την κλειστή πόρτα της εξουσίας, κρυφάκουσε και την κατάλληλη στιγμή την έσπρωξε και άναψε το φως. Στη συνέχεια, θα του χάιδευε απαλά το κεφάλι και θα το αποχαιρετούσε με ένα «Γκουντμόρννιγκ Αφγκάνισταν».
Τα χάχανα των χοντροκομμένων αστείων είχαν την επίγευση ρατσισμού, σεξισμού και πάσης φύσης διακρίσεων
Αυτός ο πολτός ήταν όσο θολός χρειαζόταν για παραμένουν δυσδιάκριτας τα επιμέρους συστατικά του. Ο δραματοποιημένος λόγος του Τράγκα σχετικοποιούσε τα γεγονότα και κατασκεύαζε μια εκδοχή της πραγματικότητας στην οποία ανακατεύονταν γλυκά η πληροφορία, η αποψάρα, ο λαϊκισμός και η προσωπική ατζέντα. Κάτω από την παχιά υφή της ψευδοοικειότητας του ύφους κρυβόταν εθνικιστικά παραληρήματα. Και τα χάχανα των χοντροκομμένων αστείων είχαν την επίγευση ρατσισμού, σεξισμού και πάσης φύσης διακρίσεων. Όσο θολός και αν ήταν καθρέφτιζε και έτρεφε την εικόνα του δημιουργού του. Θα μπορούσε να ήταν ένα preacher στο FOX, ήταν μια δική μας βαλκανική εκδοχή διαπρύσιου κήρυκα. Πολλοί προσπάθησαν να τον μιμηθούν. Κανείς δεν το κατάφερε.
Η τελευταία μεγάλη αφήγηση του Τράγκα έμεινε ημιτελής. Ήταν η κάθοδος στην πολιτική με το Κίνημα Ελευθέροι Άνθρωποι.
Υπήρξαν φορές που ο πραγματικός εαυτός έριχνε βαριά τη σκιά του στον επινοημένο. Ο σκληρός πολέμιος της Γερμανίας και των πολιτικών λιτότητας, ο άνθρωπος που καλούσε τους ακροατές του να προετοιμαστούν για «χειμώνες πείνας», βρέθηκε στη λίστα Λαγκάρντ και τα Panama Papers. Ο ακραιφνής πατριώτης που καλούσε σε παλλαϊκή εγρήγορση κατά της συμφωνίας των Πρεσπών αναγνώριζε ότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα και περνούσε αρκετές μέρες το χρόνο στο Μονακό προκειμένου να επωφεληθεί από τα φορολογικά προνόμια του πριγκιπάτου.
Η τελευταία μεγάλη αφήγηση του Τράγκα έμεινε ημιτελής. Ήταν η κάθοδος στην πολιτική με το Κίνημα Ελευθέροι Άνθρωποι. Ο θάνατος του δημοσιογράφου και επικεφαλής του σχηματισμού αποτελεί ένα μακάβριο αστερίσκο για το μέλλον ενός μορφώματος που γεννήθηκε λόγω της πανδημίας και έφερε στη δημόσια σφαίρα την πιο πρόσφατη κόπια της τραμπικής ρητορικής, δηλαδή μιας φτηνής πορνογραφικής περιγραφής των σχέσεων εξουσίας. Φιλοδοξούσε να αντλήσει ψήφους από μια επικράτεια που ο γνώριζε τόσο καλά όσο τα ραδιοφωνικά στούντιο: τα ελώδη ύδατα στα δεξιά της ΝΔ, εκεί όπου παραδοσιακά παρασιτεί ένα οικοσύστημα πολιτικών ζόμπι. Ένας χώρους που κατ’ εξοχήν ευνοεί τους επινοημένους εαυτούς και ανάλογα με τις συγκυρίες τούς επιφυλάσσει το ρόλο των ρυθμιστών. Ποιος ξέρει; Ίσως αυτή η πολιτική wasteland να μπορούσε να προσφέρει ένα ενσταντανέ του Τράγκα ανάλογο με εκείνο του Καρατζαφέρη έξω από το Μαξίμου όταν συναποφάσιζε για Λουκά Παπαδήμο ή του Πάνου Καμμένου όταν αγκάλιαζε τον Αλέξη Τσίπρα λίγες ώρες μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Το Κοινοβούλιό μας έδειχνε έτοιμο για να υποδεχθεί το ουρανόμηκες «Πεσαβάαααρ».
