Δεν χρειαζόταν να βρέξει για να θυμηθούμε πως σε αυτό το κράτος είμαστε αβοήθητοι, με μόνη ελπίδα τον εαυτό μας, το ένστικτο επιβίωσής μας και μια δόση τύχης. Όσο γράφεται αυτό το κείμενο ο «Μπάλλος» που έκανε τη Χριστίνα Σούζη να χορέψει είναι πιο αληθινός από ό,τι φανταζόμασταν και στα social media βλέπουμε τη μια εικόνα ντροπής μετά την άλλη. Άνθρωποι εύχονται να είχαν επενδύσει σε μια σανίδα SUP μέσα στο καλοκαίρι ή έστω να είχαν πάει για ράφτινγκ έστω για μια φορά στη ζωή τους, μπας και «βγάλουν» την παραλιακή αυτή τη βροχερή μέρα. Στην Καλλιθέα φήμες λένε πως αν αφεθεί κανείς χωρίς χειρόφρενο και το λεβιέ στη νεκρά πάει κατευθείαν για βουτιά. Μέσα στη βροχή έχουμε τη διάθεση να κάνουμε χιούμορ. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που βλέπουμε μαθητές να παίρνουν μόνοι τους στα χέρια τους την έξοδό τους από το πλημμυρισμένο σχολείο τους, φτιάχνοντας έναν αυτοσχέδιο διάδρομο με θρανία. Δεν ξέραμε πως η ντροπή μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα. Εδώ το χιούμορ αυτοκτονεί.
Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αξιολογηθούν, ώστε να φτάσει αυτή η αξιολόγηση στα χέρια του υπουργείου παιδείας, το οποίο ως τώρα, φαίνεται να νοιάζεται μόνο για την αστυνομία στα πανεπιστήμια και για έναν αξιολογικό τρόμο, που μάλλον στόχο έχει να τρίξει δόντια σε όσους δίνουν τη μάχη τους σε σχολεία που πλημμυρίζουν με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή. Φαίνεται, το υπουργείο έρχεται για ακόμα μια φορά αντιμέτωπο με την κυνική αλήθεια πως οι ένστολοι, οι αστυνομικοί, τα γκλοπ δεν είναι πανάκεια. Οι αξιολογήσεις, τα σηκωμένα φρύδια και δάχτυλα δεν είναι λύσεις, παρά ουτοπικές προσπάθειες επιβολής σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια πλασματική εικόνα του πώς έχουν τα πράγματα στα ιδρύματα εκπαίδευσης. Ακόμα και στα σχολεία, που το πρόβλημα δεν είναι ούτε το άσυλο, ούτε η βία από ανεπιθύμητους φοιτητές, αλλά τα φυσικά φαινόμενα. Λες και μιλάμε για κάποια τριτοκοσμική χώρα. Βέβαια με φοίνικες στην Πανεπιστημίου μόνο τριτοκοσμικούς δεν μας λες. Το πολύ ονειροπόλους.
Θα ζητούσαμε και να φροντίζατε να μην πλημμυρίζουν όταν βρέχει, αλλά εντάξει, δεν είμαστε και στο 2021, για να απαιτούμε να μη κινδυνεύει η ζωή μας από -όχι και τόσο- ακραία φυσικά φαινόμενα
Στη Νέα Φιλαδέλφεια οι μαθητές εγκλωβίστηκαν στο σχολείο που λόγω απορριμμάτων και κλίσης του εδάφους, έμειναν με μοναδική έξοδο διαφυγής μια πλαϊνή πόρτα. Σχημάτισαν γέφυρα από θρανία για να βγουν, όσο το υπουργείο κάνει λόγο για αξιολογήσεις σχολείων και εκπαιδευτικών. Μια πορεία εκπαιδευτικών μετά και μια βροχερή μέρα-ύμνο στον Μεσαίωνα που συχνά ξεχνάμε ότι ζούμε σε αυτή τη σουρεάλ χώρα, η μόνη ερώτηση είναι ποιος και πότε θα αξιολογήσει την κυρία Κεραμέως.
Μια ιδέα: πριν «αξιολογήσετε» τα σχολεία, σώστε τα πρώτα. Πριν σηκώσετε το δάχτυλο σε καθηγητές και μαθητές δημόσιων σχολείων, βρείτε τους μια ασφαλή έξοδο σε έκτακτες ανάγκες. Θα ζητούσαμε και να φροντίζατε να μην πλημμυρίζουν όταν βρέχει, αλλά εντάξει, δεν είμαστε και στο 2021, για να απαιτούμε να μη κινδυνεύει η ζωή μας από -όχι και τόσο- ακραία φυσικά φαινόμενα.
