Πριν δύο μήνες, τρεις καταγγελίες οδήγησαν τον Πέτρο Φιλιππίδη στις φυλακές Τριπόλεως. Ένας βιασμός και δυο απόπειρες βιασμού, μαζί με τις περιγραφές τους, ήταν κάτι παραπάνω από αρκετές για να μας προκαλέσουν αυτόν τον ανεπιθύμητο κόμπο στο στομάχι. Δυο γυναίκες εγκλωβισμένες σε καμαρίνι και μια άλλη κλειδωμένη στο αυτοκίνητο του ηθοποιού. Οι σεξουαλική κακοποίηση στα χειρότερά της. Κι όμως, μετά από τόσο καιρό, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης ένιωσε έτοιμος να δώσει μια απολογία, που αν πρέπει ντε και καλά να αποκτήσει ένα tagline, αυτό ίσως ήταν “εκείνες με βίασαν”.

Από το πρίσμα του Πέτρου Φιλιππίδη, ο ίδιος αποτέλεσε κάτι σαν το αντικείμενο του πόθου των τριών γυναικών, που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν για τα τραύματά τους. Η μια παρουσιάζεται να έχει “εμμονική, στα όρια της αρρωστημένης” συμπεριφορά απέναντί του, μιλώντας ανοιχτά για τον έρωτά της για εκείνον, μέχρι και στον γιο του. Οι άλλες δύο, από την άλλη, δεν έμειναν στα λόγια και τις εκφράσεις πόθου και έρωτα, αλλά μπήκαν στην πράξη. Η μια τον “καβάλησε” και στη συνέχεια έκαναν “παθιασμένο έρωτα”. Συναινετικότατο. «Ήμασταν και οι δύο ιδιαίτερα ερεθισμένοι και ολοκληρώσαμε πολύ γρήγορα. Με εντυπωσίασε η αυτοπεποίθηση, ο δυναμισμός και η πρωτοβουλία της. Σπάνια είχα συναντήσει αυτά τα χαρακτηριστικά τόσο έντονα σε μια γυναίκα», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην απολογία. 

Στην υπόθεση με το αυτοκίνητο, σύμφωνα με τον ηθοποιό, όλες οι λεπτομέρειες που έγιναν γνωστές, είναι ψευδείς. Το αυτοκίνητο δεν κλειδώθηκε και ο ίδιος δεν οδήγησε το θύμα σε παράδρομο με στόχο να πάρει αυτό που θέλει, όπως το θέλει, θρασύδειλα και επιτακτικά. Όχι. Το θύμα άρχισε να τον αγγίζει και να τον χαϊδεύει, με εμφανείς σεξουαλικές προθέσεις και έτσι εκείνος οδήγησε σε ένα ήσυχο μέρος για να δώσει στην κοπέλα αυτό που τόσο ήθελε. «Ευθύς μόλις σταθμεύσαμε, η καταγγέλλουσα έπεσε με φόρα πάνω μου, ξεκούμπωσε το παντελόνι μου, κατέβασε το εσώρουχό μου και επιδόθηκε σε πεολειχία. Η πράξη της αυτή με ξάφνιασε ιδιαίτερα ευχάριστα και δεν τη σταμάτησα. Τη χάιδευα στο κεφάλι, τον λαιμό και την πλάτη και απολάμβανα τη στιγμή. Λίγο πριν το τέλος, η καταγγέλλουσα τραβήχτηκε και ολοκλήρωσα στο χέρι μου. Εν συνεχεία της ζήτησα να ανοίξει το ντουλαπάκι που είναι μπροστά από τη θέση του συνοδηγού και να μου δώσει τα χαρτομάντιλα που υπήρχαν εντός, προκειμένου να σκουπιστώ», αναφέρει. 

Κάπου εδώ λογικά απορούμε όλοι μαζί, γιατί αυτές οι τρεις γυναίκες συντόνισαν ολόκληρη σκευωρία για να οδηγήσουν τον βολεμένο στο απυρόβλητο καλλιτέχνη στη φυλακή: όσες δεν ήταν εμμονικές, τον χρησιμοποίησαν για την ανέλιξή τους. Αφού έκαναν έρωτα μαζί του, αλλά ο αντικειμενικός και δίκαιος Σολομώντας Πέτρος Φιλιππίδης, δεν τους έδινε ελπίδες για συνεργασία, με το μένος που είχαν εναντίον του, έψαχναν τρόπους και σενάρια να τον κατηγορήσουν για μη συναινετικό σεξ, επιθέσεις και βιασμούς. Όσες δεν κουμπώνουν σε αυτή τη θεωρία είναι κόρες συναδέλφων, εμμονικές, στα άκρα ερωτευμένες μαζί του. Σπρώχνουν τη σύζυγό του, παραπονιούνται για την απουσία ερωτικής ανταπόκρισής του, στον ίδιο του τον γιο. Μα έτσι όπως το διαβάζετε τώρα, δεν βγάζει το τέλειο νόημα. 

Όχι, δεν βγάζει νόημα, αλλά προκύπτει και ένα ακόμα θέμα: πόσο στερεότυπο και κρυφό και φανερό μισογυνισμό θα μας σερβίρουν θύτες και πλυντήρια; Η απολογία, εκτός από victim blaming, ένα άτυπο “τα ήθελαν” τέλος πάντων, προβάλει στερεοτυπικές, βουτηγμένες στο μίσος για το γυναικείο φύλο, εικόνες. Το αρχέτυπο της εμμονικής wannabe ερωμένης, που δεν διστάζει σε κανένα επίπεδο να πολιορκήσει το εραστή που έχει βάλει στο μάτι. Το χιλιοπροβεβλημένο κλισέ της γυναίκας που θέλει να κάνει καριέρα και θέτει στη λίστα με τα μεγάλα μέσα τον καταξιωμένο ηθοποιό και σκηνοθέτη, που αθώος καθώς είναι δεν αντιλαμβάνεται πως δεν είναι οι συντονισμένες ορμόνες που τον οδηγούν στο σεξ, αλλά τα υστερόβουλα πλάνα. Τον εκμεταλλεύτηκαν για τον ρόλο, όσες δεν τον πόθησαν σε σημείο παράνοιας, τον Πέτρο Φιλιππίδη. 

Στην πραγματικότητα, κανείς δεν βίωσε σοκ, διαβάζοντας την απολογία του. Ίσως μια αμηχανία στις περιγραφές, αλλά το σοκ απουσίαζε. Γιατί έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε θύτες να καταφεύγουν στο victim blaming σε μια ύστατη προσπάθεια να σώσουν ό,τι σώζεται. Γιατί έχουμε δει και χιλιοδεί τη γυναίκα να κατηγορείται πως χρησιμοποιεί το σώμα και τη σεξουαλικότητά της, για να εκμεταλλευτεί το “άμεσο, αθώο, μονόπλευρο, τίμιο” αρσενικό που αποτελεί μέσο της για να φτάσει κάπου. Αυτό που μάλλον κανείς δεν φαίνεται να σκέφτηκε, μιας και κανείς δεν πείστηκε από την εν λόγω απολογία, είναι η επιλογή της συγγνώμης. 

Μετά από την απόρριψη του αιτήματος φυλάκισής του, με το σκεπτικό πως ενδέχεται να διαπράξει παρόμοια αδικήματα, τουλάχιστον ας ακολουθούσε τον δρόμο της πραγματικής απολογίας: Κύριοι, με συγχωρείτε. Εκμεταλλεύτηκα πλάσματα με όνειρα, τα κακοποίησα, τα τραυμάτισα και αν δεν τα κατάφερα, σίγουρα το επεδίωξα. Έστω και τώρα, που κανένα νόημα δεν φαίνεται να έχει, ζητώ συγγνώμη. Ποτέ, κανένας Πέτρος Φιλιππίδης.