Τι έγινε με τον Γιάννη Καλλιάνο; Προσέθεσε ακόμα μια αχρείαστη ανάρτηση στην ατελείωτη λίστα με τις αχρείαστες αναρτήσεις. Αυτό που γίνεται με τα social media, μπορεί να μεταφραστεί και ως ένα νέο είδος δυστυχίας: αυτό του να νιώθεις πως κάτι οφείλεις να γράψεις, για να πιάσεις το hype, πριν πέσει η σκόνη, να εκφέρεις άποψη, να μη λένε πως δεν ακολουθείς την επικαιρότητα. Και αν δεν την έχεις ήδη διαμορφώσει άποψη, να τη διαμορφώνεις όσο πληκτρολογείς. Δεν θα οδηγήσει πουθενά το να τραβάμε ζόρι με τις αναρτήσεις των άλλων, αλλά σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να μην το κάνουμε. Στην πραγματικότητα, η ανάρτηση του Καλλιάνου για τη 17χρονη που κατήγγειλε τον Ρούμπεν Σεμέδο για βιασμό, αν δεν κρύβει ατόφιο μισογυνισμό -από αυτούς που δεν παζαρεύονται- είναι επικίνδυνος, καθώς δίνει τροφή και επιχείρημα σε όσους ζουν στο όνειρο, ότι οι μισές από τις καταγγελίες βιασμού είναι ψευδείς και γίνονται από γυναίκες που έχουν κρυφούς στόχους, μετατρέποντας σε όπλο ένα τραύμα ανύπαρκτο. Από γυναίκες σαν αυτές που περιγράφει ο Καλλιάνος στην ανάρτησή του. Μετάφραση: γυναίκες που ο ίδιος βλέπει μέσα από το μισογύνικο, εκφυλιστικό και λυπηρά διαστρεβλωμένο πρίσμα του για το γυναικείο φύλο.
Η ανάρτηση του Γιάννη Καλλιάνου δεν μας έμαθε τίποτα. Ούτε η διαγραφή της. Ούτε η αμφισβήτηση της ιδιότητάς του ως μετεωρολόγος ούτε η έντονες πιέσεις για τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία. Το μόνο που μας έμαθε η ανάρτηση του Καλλιάνου, σε μια δεύτερη ανάγνωση, είναι όλα όσα κοντεύουμε να ξεχάσουμε στα social media όπως αυτά πια διαμορφώνονται. Αυτά τα κλισέ “σκέψου δεύτερη φορά πριν μιλήσεις πληκτρολογήσεις”. Το πόσο προβληματική μπορεί να εξελιχθεί η αδικαιολόγητη όρεξη να βάλει κανείς κάποιον που καταγγέλεται για βιασμό στη γρήγορη πλύση, πόσο χειρότερη μπορεί να είναι τελικά η “κολοτούμπα” και με πόση περισσότερη όρεξη για αποκαθήλωση την περιμένει το κοινό στα σχόλια.
Η μόνη ανάγνωση που κάναμε στην ανάρτηση είναι μια βιασύνη για αθώωση ενός κατηγορουμένου για σεξουαλικό έγκλημα. Μια προβληματική εικόνα για τις απανταχού θηλυκότητες που κάνουν τα πάντα για ένα “iphone 13” και τις μίνι φούστες σαν κριτήριο διαχωρισμού γυναίκας από γυναίκα, με ένα υστερόγραφο-σφραγίδα κάθε μισογύνη που δίνει το ΟΚ σε κάποιες να φορούν τα μίνι τους, αφού σε όλα τα άλλα είναι “σωστές”.
Μέσα στο χάος του victim blaming, του whataboutism, της χυδαιότητας και της δυσπιστίας που ακολουθούν τις καταγγελίες βιασμού, πάντα μα πάντα, την εμφάνισή τους κάνουν και οι απόψεις πως το θύμα κατήγγειλε “ντεμέκ” βιασμό με ιδιοτελείς σκοπούς. Το είδαμε καθόλη την ανάφλεξη του ελληνικού Me Too, το ακούσαμε σαν εξακριβωμένη θεωρία σε κάθε καταγγελία που πέρασε μπροστά από τα μάτια μας, το είδαμε και στην υπόθεση του Σεμέδο. Λες και δεν ήταν ήδη αρκετά κουραστικό το να εξηγούμε πως το να καταγγέλει μια γυναίκα πως βιάστηκε της κάνει “δωράκι” περισσότερα προβλήματα παρά οφέλη, περισσότερα βάσανα παρά ανακουφίσεις. Παρόλα αυτά, η πατριαρχία επιμένει να πιστεύει πως η καταγγελία ενός βιασμού είναι ο απόλυτος τρόπος για μια γυναίκα να κερδίσει χρήματα και δημοσιότητα, πάνω στο πτώμα της αυτοδιάθεσης και της σωματικής της ελευθερίας.
Αυτή η τεμπέλικη, βουτηγμένη στη άρνηση μερικών να κοιτάξουν κατάματα τον βαθύ μισογυνισμό τους, κρύβεται πίσω από την ανάρτηση του Καλλιάνου. Και το πρόβλημα είναι πως είχε χειροκροτητές. Άτομα που εξέφρασαν αυτή την άποψη στα δικά τους προφίλ, γκρουπ τσατ και παρέες περήφανα που θα έχουν από εδώ και πέρα έναν σοβαρό λόγο να μην πιστέψουν, να μη ντραπούν, να μην αναρωτηθούν τι σκατά πάει λάθος με την κουλτούρα του βιασμού. Ναι, αυτοί ακριβώς οι τύποι βρήκαν μια ασφαλή γωνία κάτω από αυτή την ανάρτηση.
Εύλογα θα πει κανείς, πως πράγματι υπάρχουν ψευδείς καταγγελίες βιασμού. Και πως αυτές ακριβώς οι ψευδείς καταγγελίες είναι προσβλητικές για τα “πραγματικά θύματα”. Πράγματι, το αδίκημα του βιασμού είναι από εκείνα στα οποία η ιστορία έχει δείξει να χωράει περιθώριο για ψέματα. Ωστόσο, τα ποσοστά είναι τόσο χαμηλά και οι περισσότεροι βιασμοί είναι τόσο αληθινοί όσο ένα υπαρκτό, ανοιχτό τραύμα, που το να σχολιάζουμε το φαινόμενο είναι σαν να κοιτάμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, σαν να πληρωνόμαστε για αυτό. Όσο για τους λόγους για τους οποίους γίνονται ψευδείς καταγγελίες, επ, πατριαρχία, καλό είναι να μην κοιτάς από την άλλη. Είσαι ένοχη. Ανάμεσα στους λόγους κάνουν την εμφάνισή τους οι τύψεις μιας γυναίκας μετά την ερωτική πράξη, γιατί μάντεψε ποιος μας έκανε να νομίζουμε πως στο σεξ κάτι θυσιάζουμε, αλλά και ο φόβος αντίδρασης της οικογένειας της γυναίκας, σε περίπτωση που μαθευτεί το ότι έκανε έρωτα. Γιατί ακόμα και σήμερα, ακούμε για ματωμένα σεντόνια σε μπαλκόνια και αναρωτιόμαστε πού ζούμε.
Αυτό που μας έμαθε ο Καλλιάνος και η ανάρτησή του, είναι πως δεν είναι τώρα καιρός να φρενάρουμε το άρμα της γυναικείας ενδυνάμωσης, του μοιράσματος του τραυματικού έμφυλου τραύματος και την απαίτηση για δικαιοσύνη όταν κάποιος επέβαλε το “έτσι θέλω” του πάνω μας. Είτε είναι, είτε δεν είναι ο Σεμέδο. Στην τελική, αυτό θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη.
