Το σημερινό πρωινό μου ξύπνημα δεν ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Η κακή συνήθεια του να σκρολάρω στο κινητό μου μόλις ανοίγω το μάτια μου εξακολουθεί να μου κάνει κακό. Αυτό που θα ακολουθούσε λίγο αργότερα, όμως, ξέφυγε κατά πολύ από τα συνηθισμένα. Διάβασα μια είδηση από αυτές που δεν περιμένει κανείς να διαβάσει μία απλή Τρίτη του Αυγούστου. Θα προτιμούσα ριχτεί πάνω μου σε ανύποπτο χρόνο ένας κουβάς με παγωμένο νερό -ίσως να έλεγα και ευχαριστώ- παρά να διαβάσω τον συγκεκριμένο τίτλο.

Το «γιατί τώρα» θα γίνει ξανά της μόδας, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ο κορυφαίος, κατά την ταπεινή μου άποψη, τραγουδοποιός όλων των εποχών, κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση ενός 12χρονου κοριτσιού το 1965. H J.C., που ζει σήμερα στο Γκρίνουιτς του Κονέκτικατ, κατέθεσε αγωγή 56 χρόνια μετά γιατί όπως διαβάζουμε, «ο Μπομπ Ντίλαν, σε διάστημα έξι εβδομάδων, μεταξύ Απριλίου και Μαΐου του 1965, έγινε φίλος και δημιούργησε μια συναισθηματική σχέση με την ανάγουσα».

Τι ακριβώς έγινε; Στο φημισμένο ξενοδοχείο Τσέλσι του Μανχάταν, όπως υποστηρίζει η J.C., o Ντίλαν την εκμεταλλεύτηκε για έξι εβδομάδες με την παροχή ναρκωτικών, αλκοόλ και απειλών σωματικής βίας και τα όσα διαδραματίστηκαν τότε, δεν μπορεί να τα ξεπεράσει μέχρι και σήμερα. Η αγωγή κατατέθηκε την Παρασκευή 14 Αυγούστου, την τελευταία ημέρα δηλαδή που σύμφωνα με τον νόμο του 2019, τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης μπορούσαν να καταθέσουν μηνύσεις για περιστατικά που έχουν παραγραφεί. Η J.C. ζητά απροσδιόριστη αποζημίωση ενώ ο εκπρόσωπος του 80χρονου πλέον Ντίλαν, δήλωσε στον Guardian ότι «ο ισχυρισμός της γυναίκας 56χρόνια μετά είναι αναληθής και θα φανεί κατά την υπεράσπιση του πελάτη μου».

Η πρώτη μου αντίδραση, ήταν να ψελλίσω μια γνωστή και άκομψη αμερικανική φράση. Ύστερα έκλεισα την οθόνη μου, κοίταξα το ταβάνι και αναρωτήθηκα αν ένα τέτοιο μυαλό, ένας άνθρωπος που έχει γράψει τόσα υπέροχα τραγούδια και στίχους που θα ζήλευε και ο Ε.Ε Κάμινγκς, είναι ικανός να κάνει μια τέτοια βάρβαρη πράξη. Η αντίδρασή μου ήταν λογική, κάθε φορά που ένα πρόσωπο που έχουμε σε υπόληψη χάνει απότομα έδαφος, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να το κρατήσουμε στο υψηλότερο δυνατό σημείο.

Ύστερα γεννήθηκαν μερικά ακόμα ερωτήματα, ήταν φυσικό επακόλουθο. Αναπόφευκτα, αν η σεξουαλική κακοποίηση της J.C. αποδειχτεί, θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση. Και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά, έχει συμβεί και με άλλους καλλιτέχνες στο παρελθόν. Θα εξακολουθούμε να ακούμε τον Μπομπ Ντίλαν; Αν ναι, θα τον ακούμε με την ίδια ευχαρίστηση; Διαχωρίζουμε το έργο από τον άνθρωπο που το παρήγαγε ή όχι; Δεν είναι το ίδιο άτομο που έγραψε το Mama, You Been οn My Mind και που «εκμεταλλεύτηκε την ιδιότητά του για να κερδίσει την εμπιστοσύνη» της J.C ; Πώς είναι δυνατόν ο τεράστιος Ντίλαν να συμπεριφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο; Ήταν 23 χρονών, θα πει κάποιος. Από πότε η ηλικία έχει σημασία σε αδικήματα όπως η σεξουαλική κακοποίηση;

Προφανώς και περιμένουμε τις εξελίξεις, όχι γιατί είναι ο Ντίλαν, αλλά γιατί αυτό είναι το σωστό. Μέχρι τότε, επιβάλλεται να είμαστε με τη J.C.. Αν το συναίσθημά μας μετά το τέλος της υπόθεσης είναι ανακούφισης ή οργής, θα το δούμε στο μέλλον. Υπάρχουν πιθανότητες να καταρρεύσει ο μεγαλύτερος μύθος της παγκόσμιας μουσικής μπροστά στα μάτια μας αλλά αυτό, δεν είναι τίποτα μπροστά στη δικαίωση μιας γυναίκας 56 χρόνια μετά την σεξουαλική της κακοποίηση.