Οι φυλακές της Τρίπολης με έναν τρόπο αποτελούν σημείο συνάντησης δυο προσωπικοτήτων που μέχρι πριν ένα χρόνο, τα ονόματά τους ήταν στο απυρόβλητο. Δημήτρης Λιγνάδης και Πέτρος Φιλιππίδης το πολύ να φιγούραραν στα media σαν “σπάνιες συνεντεύξεις”, “θεατρικές δουλειές”, “καλλιτεχνικές ιδιοφυΐες”. Πρακτικά, μέχρι πριν ένα χρόνο, θα βλέπαμε τον Δημήτρη Λιγνάδη με λευκά πουκάμισα, δίπλα στην υπουργό Πολιτισμού, μετά από την επιδαυρική του υπόκλιση, ενώ ο Πέτρος Φιλιππίδης ούτε κατά διάνοια δεν θα είχε ανάγκη τα “κάτω τα χέρια” της Βάνας Μπάρμπα, η οποία μέχρι να δηλώσει “ανακουφισμένη που η δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της”, ήταν απασχολημένη να υπερασπίζεται κατηγορούμενους για βιασμούς ανηλίκων, απόπειρες βιασμών, απειλές, κακοποιήσεις βασισμένες στο προνόμιο ενός δυνατού ονόματος.
Συνελήφθη ο Πέτρος Φιλιππίδης και τα δημοσιεύματα τον θέλουν σοκαρισμένο στο άκουσμα της απόφασης και τρομοκρατημένο για τη συγκατοίκηση με άλλους κρατούμενους. Συνελήφθη και στο άκουσμα της είδησης νιώσαμε ανακούφιση, ξεχνώντας για λίγα λεπτά αυτό που δεν πρέπει να ξεχαστεί: τις γενναίες γυναίκες που οδήγησαν στην έκβαση που στέλνει τους κακοποιητές στη φυλακή. Πριν κάποιους μήνες, η Σοφία Μπεκατώρου χωρίς να το ξέρει, έδωσε τη σκυτάλη της κάθαρσης σε άλλες γενναίες γυναίκες από τον καλλιτεχνικό χώρο. Πρώτη την άρπαξε η Ζέτα Δούκα αποκαθιλώνοντας τον Κιμούλη και πριν καλά καλά προλάβουμε να καταλάβουμε τι συνέβη, ο Δημήτρης Λιγνάδης μια συνέντευξη και λίγη συγκάλυψη μετά, βρέθηκε στο κέντρο μιας σειράς από καταγγελίες βιασμών ανηλίκων.
Αναστασοπούλου, Δροσάκη, Παπαχαραλάμπους, συσπειρώθηκαν και βρήκαν το θάρρος να να καταγγείλουν τον Πέτρο Φιλιππίδη για σεξουαλική παρενόχληση, δίνοντας κουράγιο σε άλλες γυναίκες να καταγγείλουν πως σε εκείνες, η παρενόχληση έγινε απόπειρα βιασμού και βιασμός. Γιατί όταν το θάρρος να τα βάλεις με ονόματα που στον ελληνικό μικρόκοσμο ακούγονται πιο βαριά και από τη ζωή την ίδια, γίνεται μεταδοτικό, οι γυναίκες ενώνονται και η κάθαρση υπόσχεται την άφιξή της. Μέσα στα κείμενα που διαβάζουμε για τη σύλληψη του ηθοποιού, ως υποκείμενα φιγουράρουν δικηγόροι, εισαγγελείς και αστυνομικοί, αλλά τα πραγματικά υποκείμενα είναι οι γυναίκες που χώρισαν με τον φόβο και τα έβαλαν με τον κακοποιητή. Όσες απειλές και αν δέχτηκαν, όσο φόβο και αν διδάχτηκαν, όσο γνωστός, διάσημος, δυνατός και αν είναι.
Λιγνάδης και Φιλιππίδης “συναντιούνται”. Όχι σε κάποια εκδήλωση, όχι σε κάποια θεατρική σκηνή, αλλά στη φυλακή. Γιατί κάποιες και κάποιοι έδωσαν μαθήματα γενναιότητας, όσο εμείς διαχειριζόσταν μικροκόσμους και καραντίνες. Ένα “ευχαριστώ” είναι απαραίτητο.
