Η χώρα μας έχει ένα ιστορικό αποτυχημένων τηλεοπτικών spot, που να αφορούν την πανδημία. “Πλένουμε τα χέρια μας πολύ σχολαστικά”. Τι σου θυμίσαμε τώρα; Τον Σπύρο Παπαδόπουλο να περπατάει προς τον νιπτήρα, μιλώντας στην κάμερα, σαν να απευθύνεται σε μικρά παιδιά ή πολύ ηλικωμένα άτομα, δηλώνοντας πάνω κάτω, πως #menoumespiti. Έπειτα ήρθε ο Χρήστος Λούλης, για πολύ λίγο, με ένα σποτ που φλέρταρε με τον σεξισμό και γρήγορα αντικαταστάθηκε από εκείνο με την Κατερίνα Λέχου, που πουλούσε εξυπνακισμό, υπονοώντας στο περίπου πως όποιος δεν τηρούσε τα μέτρα, την καραντίνα, τα μηνύματα και τις αποστάσεις ήταν βλάκας. Και η Κατερίνα Λέχουν δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτό.
Όταν οι μάσκες μπήκαν στη ζωή μας, ήρθε η Βίκυ Σταυροπούλου, μαθαίνοντάς μας πώς να κρατάμε την υφασμάτινη μάσκα μας καθαρή, κάνοντας και αυτοσαρκαστικά αστεία, που το 2020, ΟΚ, νιώσαμε πως τα έχουμε ήδη ξεπεράσει. Τώρα είμαστε στην εποχή που περιμέναμε όταν παρακολουθούσαμε εκείνα τα σποτ: σε αυτή του εμβολιασμού. Το πολυαναμένομενο, γενικά, δεν είναι πολυαναμενόμενο για όλους. Την τελευταία φορά που τσεκάραμε, πολλοί συνάνθρωποί μας δίσταζαν να κλείσουν ραντεβού για εμβολιασμό και αυτή η δυσπιστία που οδηγεί στην απραξία, αποτελεί αφορμή για λίγα σποτ ακόμα.
Τις προάλλες υπέπεσε στην αντίληψή μας ένα σποτ της κρητικής τηλεόρασης, στο οποίο ένα μικρό αγόρι προσπαθεί να πείσει τη δύσπιστη γιαγιά του να κλείσει ραντεβού για εμβόλιο, με λόγο μικρομέγαλου, σε μια προσπάθεια να φανεί το πώς τα μικρά παιδιά επαναλαμβάνουν όσα ακούνε από τα “μεγάλα”. Πρωτότυπο ε; Σίγουρα όχι. Το μικρό αυτό αγόρι, σε ένα σημείο, στολίζει την παραίνεσή του με το όχι πλέον χιουμοριστικό “για να μην ξαναδούμε τον Χαρδαλιά στην τηλεόραση”. Θα μου πείτε το αγόρι φταίει; Σαφέστατα όχι, ο μικρός έκανε δουλειά καλύτερη από την αναμενόμενη. Η ομάδα που θεώρησε πως αυτό το κείμενο, το αστείο για τον Χαρδαλιά και η παιδική ομιλία που περισσότερο θυμίζει διαφήμιση βιτάμ, θα έδιναν σε έναν βαθιά χαωμένο αντιεμβολιαστή όλα όσα χρειάζεται για να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του. Αυτή η ομάδα θα πρέπει να κάτσει να σκεφτεί.
To σποτ με τον 20αρη, είναι μια ελαφρώς διαφορετική υπόθεση. Προφανώς, ούτε από αυτό λείπει το “τιμωρητικό” κλίμα, η απειλή της ακύρωσης των διακοπών και της καραντίνας. Όλα όσα μας επέβαλε ο κορωνοϊός, ίπτανται πάνω από το κεφάλι ενός νεαρού άντρα που ετοιμάζεται να φύγει για το λιμάνι και από το λιμάνι σε ένα νησί, που θα τον κάνει πιθανότατα να θυμηθεί πώς ήταν η ζωή πριν την πανδημία. Πρακτικά, το σποτ με τον 20αρη, ενδέχεται να έκανε σαφές το τι ακριβώς πάει λάθος με τα σποτ για τον ιό και τον εμβολιασμό γενικότερα: αυτό το δάχτυλο που κουνιέται μπροστά στα μάτια μας. Σχεδόν το βλέπουμε να βγαίνει από την οθόνη.
Πλύνε τα χέρια σου. Φόρεσε τη μάσκα σου. Μείνει σπίτι. Μείνε υπεύθυνος. Μην είσαι χαζός. Μην δεις του φίλους σου. Μείνε σπίτι. Νιώσε την ατομική ευθύνη βαριά στους ώμους σου. Εμβολιάσου. Εσύ. Εσύ. Εσύ. Νέε, ηλικιωμένε, χαωμένε, ψεκασμένε.
Χρειάστηκε να ρίξουμε μια ματιά στη γαλλική καμπάνια για τον εμβολιασμό για να καταλάβουμε πως, μαρκετίστικα, εκεί έξω, η μπάλα δεν παίζεται έτσι. Την ειδοποιό διαφορά έκανε η πλευρά του νομίσματος που το γαλλικό team θέλησε να δείξει. Δεν έμεινε στην ένταξη της λέξης “κανονικότητα” στο λεκτικό, αλλά έβαλε την κανονικότητα στο κέντρο. Δηλαδή; Δηλαδή στις αφίσες φαίνονται άνθρωποι να φιλιούνται, να παρτάρουν, να χορεύουν σε συναυλίες, να έρχονται κοντά εγγόνια, γονείς και παππούδες χωρίς να αποφεύγουν ο ένας τον άλλο, σαν να είναι ο ένας ο θάνατος του άλλου. Στο σποτ μια κοπέλα χαμογελάει κοιτάζοντας ένα γεμάτο γήπεδο και έκανε ακόμα και όσους δεν έχουν καθίσει σε κερκίδα ούτε μια φορά να ανατριχιάσουν.
Αν, ωστόσο, νομίζετε πως ένα Χρήστος Λούλης και μια Λέχου ήταν αρκετοί για να τερματήσουν το τρομόμετρο για τον κορωνοϊό, μάλλον δεν έχετε δει το σποτ της Αυστραλίας, που μας έφερε στο μυαλό εκείνα τα βίντεο που κυκλοφορούσαν τον Μάρτιο του 2020 στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μας έκαναν να φλερτάρουμε με την κρίση πανικού. Σε άλλα νέα, οι Αυστραλοί παρακολουθούν μια νέα γυναίκα να προσπαθεί να αναπνεύσει με τεράστια δυσκολία, κορυφώνοντας την αγωνία, χωρίς να προσφέρει την πολυπόθητη κάθαρση. Το σποτ δεν κουνά απλώς το δάχτυλο, κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Σχεδόν απειλεί.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το εν λόγω σποτ δημιουργήθηκε την περασμένη χρονιά, όμως η κυβέρνηση καθυστέρησε την κυκλοφορία του επειδή οι τοπικές εξάρσεις τέθηκαν γρήγορα υπό έλεγχο. Τελικά το βίντεο δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Κυριακή και σύμφωνα με τον επικεφαλής σύμβουλο για θέματα υγείας της Αυστραλίας, Πολ Κέλι, έχει έναν και μόνο ξεκάθαρο στόχο: Να πείσει τους κατοίκους του Σίδνεϊ να μείνουν σπίτι, να υποβάλλονται τακτικά σε τεστ και να κλείσουν ραντεβού για εμβολιασμό. Ο Κέλι μάλιστα το χαρακτηρίζει όσο ωμό χρειάζεται για να πετύχει τον σκοπό του. Οι χρήστες του Twitter δεν άργησαν να αντιδράσουν, θεωρώντας πως ο φόβος που γεννά το σποτ, θα ήταν αχρείαστος, αν η ενημέρωση για τον εμβολιασμό ήταν επαρκής.
Και τώρα θα ρωτήσετε κατά πόσο εξαρτάται η πορεία του εμβολιασμού από το τηλεοπτικό σποτ που τον προωθεί. Και με τα δίκια σας. Ίσως και καθόλου, ίσως και να παίζει έναν ρόλο. Στις ηλικίες που σε κάθε περίπτωση έχουν τον χρόνο να κάνουν ένα ευλογημένο ζάπινγκ στην τηλεόραση, μην έχοντας χάσει ακόμα την πίστη τους στο μέσο. Το υποσυνείδητο δεν δίνει σημάδια λειτουργίας και καθοδήγησης και δεν μπορούμε να υπολογίσουμε πόσοι άνθρωποι μπήκαν στο site του ΕΟΔΥ αφού άκουσαν το αγόρι από την Κρήτη να προγραμματίζει τον… γάμο του με το κορίτσι που του αρέσει για το καλοκαίρι. Με έναν παράξενο τρόπο, πάντως, μετά από το αυστραλικό σποτ, φτάσαμε να βλέπουμε τον νεαρό στο δικό μας και τον μιρκούλη Κρητικό, με μεγαλύτερη συμπάθεια.
