Τις τελευταίες ημέρες η Αθήνα θυμίζει ένα ασταμάτητο μουσικό φεστιβάλ που θα έκανε και τους χίπιδες του ορθόδοξου Woodstock να δακρύσουν από συγκίνηση. Διάφορες πλατείες της πρωτεύουσας γεμίζουν με νέους που προσπαθούν να εκτοξεύσουν την συσσωρευμένη καταπίεση των τελευταίων μηνών στον ουρανό της Αθήνας. Η διασκέδασή τους μοιάζει με βεγγαλικά που χρωματίζουν τον θόλο της μεγαλούπολης σε καιρούς απόλυτου σκότους. Αλλά είναι λάθος.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι το δεν καταλαβαίνουμε τους λόγους αυτής της αντίδρασης. Οι αντιδράσεις, σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής, λούζονται πρώτα με οργή και αγανάκτηση και στο τέλος με λογική. Όσοι πίνουν το ποτό τους υπό τη συνοδεία μουσικής στο Παγκράτι, στην Κυψέλη ή στο Περιστέρι, δεν κρατούν αποστάσεις, δεν φορούν μάσκα και γενικότερα, δεν τηρούν τα μέτρα. Είναι μια αλήθεια. Πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, όμως, έχουν προηγηθεί οι λάθος χειρισμοί της κυβέρνησης που οδήγησε πολλά από τα άτομα στις πλατείες, να συμπεριφερθούν κατά αυτό τον τρόπο.
Κάθε εξέλιξη, σηματοδοτεί μια νέα. Οι αντιδράσεις είναι αλυσιδωτές, το ξέρουμε αυτό από τα κλισέ που διαβάζουμε τόσα χρόνια σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Πρώτα ήρθε η αντίδραση της κυβέρνησης απέναντι στον κορονοϊό με τη λήψη μέτρων. Ύστερα ήρθε η αντίδραση του λαού απέναντι στον κορονοϊό που τήρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τα μέτρα. Ακολούθησε η περιβόητη «ατομική ευθύνη» που μοιάζει αρκετά με μια βελόνα που κόλλησε σε ένα πικ απ που πρέπει, αλλά δε γνωρίζει επισκευή. Το να ακούς συγκεκριμένες οδηγίες και παροτρύνσεις σε λούπα, κουράζει. Ε, ο ελληνικός λαός κουράστηκε διότι παρά την υπομονή του και παρά το ξεκίνημα των εμβολιασμών, βλέπει την καθημερινότητά να μένει στάσιμη και να αραχνιάζει. Μέχρι και οι πιλοτές αναστέναξαν στην Κυψέλη.
Φτάνουμε στο σήμερα και στους συνωστισμούς στις πλατείες. Η κυβέρνηση που αποδεδειγμένα λατρεύει τον νόμο και την τάξη, δεν παρεμβαίνει στα αυτοσχέδια πάρτι διότι μια μαζική αστυνομική παρέμβαση, θα οδηγούσε σε εντάσεις και σε μεγαλύτερη διασπορά του ιού. Η καταστολή στις συγκεντρώσεις και στις πορείες των τελευταίων μηνών, από την άλλη, κρίθηκε αναγκαία. Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.
Η αφορμή που έψαχνε -αν έψαχνε- η η κυβέρνηση για περιφρούρηση στις πλατείες από τους ένστολους της Ομάδας Διαχείρισης και Οριοθέτησης Συναθροίσεων ήταν αυτή. Η πλατεία Βαρνάβα έχει ήδη αποκλειστεί. Το θέμα είναι αν έπρεπε να φτάσουμε μέχρι εδώ. Στη χώρα επικρατεί ένας χάος και είναι εύκολο να ρίχνεις το μπαλάκι στους νέους που βρήκαν έναν τρόπο να διασκεδάσουν ενώ εσύ, έχεις αποφασίσει με διακριτικότητα(;) να μην ελέγχεις τους συνωστισμούς ενώ παράλληλα σε ενοχλούν οι συγκεντρώσεις.
Όλα όσα βιώνουμε αυτή και την περασμένη εβδομάδα, είναι αποτέλεσμα της υποκρισίας του τελευταίου χρόνου. Καμία λογική στη χρήση SMS και της απαγόρευσης της νυχτερινής κυκλοφορίας. Θα χρησιμοποιήσουν υπέρ τους τις εικόνες στις πλατείες. Η «ατομική ευθύνη» θα πάει σύννεφο και ένα νέο τσουβάλι με νέες ευθύνες θα πέσει να μας πλακώσει ενώ παράλληλα θα ελαφρύνουν οι δικές τους πλάτες. Γιατί στο τέλος εμείς την πληρώνουμε. Εμείς και οι πλατείες που θα γεμίσουν αργά ή γρήγορα με αστυνομικές δυνάμεις. Και στην τελική, είστε εγωιστές. Πού θα φιλάει ο Μαραβέγιας την κοπέλα του;
Υ.Γ. Καταλαβαίνω απόλυτα τους λόγους που γεμίζουν οι πλατείες. Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι τα σκουπίδια. Μια απλή κίνηση, όπως είναι το να πετάξεις το πλαστικό σου ποτήρι στον κάδο, μοιάζει στο 2021 τόσο δύσκολη.
