Δύσκολη η καθημερινότητα στα ριάλιτι επιβίωσης. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, είναι δύσκολη η καθημερινότητα στο Survivor που για ένα ακόμα χρόνο κάνει μεγάλο μέρος του ελληνικού κοινού να κοιτάζει τρώγοντας τα νύχια του το μαύρο κουτί που αποκαλούμαι τηλεόραση. Σε καραντίνα είμαστε, με περιορισμούς ζούμε, ας «σκοτώσουμε» την ώρα μας παρακολουθώντας επώνυμους και μη να αγωνίζονται για ένα πιάτο φαγητό και ας παραγγείλουμε εμείς μια πίτσα.
Από τα Survivor που έχουν περάσει από την ελληνικούς δέκτες, ζήτημα να έχω παρακολουθήσει στο σύνολο μία ώρα και αυτό λόγω κάποιων αναπόφευκτων εξελίξεων. Στον στρατό υπάρχει μία τηλεόραση και φυσικά αναγκάζεσαι να δεις αυτό που θέλει η πλειοψηφία. Πάνω από όλα είμαστε δημοκρατικοί όσο φοράμε τα χακί, μην το ξεχνάμε αυτό. Είχα πέσει, λοιπόν, πάνω στο «καλό, το ορθόδοξο Survivor» με τον Ντάνο. Νομίζω καταλάβατε σε ποιον αναφέρομαι, τον κύριο που μίλησε για τις «απόψεις» και τις «κ@λ@τρυπίδες».
Αν οι παίκτες του Survivor ήταν συμμαθητές σου
Είμαι άσχετος, δεν έχω καμία επαφή με το ριάλιτι και ούτε διαβάζω τα tweets που γεμίζουν την αρχική μου τις νύχτες που προβάλλεται. Θα είμαι ειλικρινής, δεν έχω καν τηλεόραση στο σπίτι. Μέχρι να καταλάβω ποιος είναι ο «Ντάφυ», το αβγό μου από μελάτο είχε γίνει σφιχτό. Αυτό απαιτεί λίγα παραπάνω λεπτά όπως πολύ καλά θα γνωρίζουν οι ειδικοί. Ύστερα είδα μια φωτογραφία του τραγουδιστή και έκανα την σύνδεση που, εντάξει, το δέχομαι, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα ούτε IQ 180 για να την κάνει κάποιος.
«Δεν του έδωσαν φαγητό», διάβασα λίγο αργότερα. Μα καλά, πώς είναι δυνατόν να μην δίνεις φαγητό σε έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην ομάδα σου και παίρνει μέρος σε αγωνίσματα; Από πού θα βρει τη δύναμη να υπερασπιστεί τα χρώματα της ομάδας του; Ας κάνω ένα search στο Google να δω πόση ενέργεια χαρίζει ένα κομμάτι καρύδας. Το ένα έφερε το άλλο (γνωστή τακτική όσων επισκέπτονται μπαρ και τους αρέσει το ποτό) και έτσι έπεσα πάνω σε μια είδηση που αφορούσε τον Γιώργο Κοψιδά. «’Καρφιά’ Κοψιδά στην αποχώρησή του» ήταν ο τίτλος αν δεν με απατά η κουρασμένη μνήμη μου. Πόσα να ανεχτεί και αυτή πια;
Έκανα το κλικ, το παραδέχομαι. Ελπίζω να βοήθησα στα analytics και ο διευθυντής ή η διευθύντρια του μέσου να μην έκανε παράπονα για τα χαμηλά νούμερα στους συντάκτες. Κρατηθείτε από την καρέκλα σας τώρα γιατί τα ήδη ταλαιπωρημένα μου μάτια έπεσαν πάνω στην εξής δήλωση του Γιώργου Κοψιδά: «Ρίσκαρα και έχασα. Χαίρομαι γιατί θα γυρίσω στους δικούς μου ανθρώπους και θα φάω όμορφα φαγητά. Θα δω τις γάτες μου, τους ανθρώπους που αγαπώ. Και χαίρομαι γιατί ο κόσμος έδειξε το τι θέλει να βλέπει». Αυτό είναι «φάουλ» και παρατήρηση από τον διαιτητή, που λέμε εμείς οι λάτρεις των αθλητικών και των εντυπωσιακών κοντρόλ της μπάλας. Το τι θέλει να βλέπει ο κόσμος, είναι δική του δουλειά.
Το κάπως αργό 24ωρο της Ανθής Σαλαγκούδη
«Δεν θέλει να βλέπει αυτό που πρεσβεύω εγώ, που είναι ευθύτητα, ειλικρίνεια, αλήθεια, εντιμότητα, ακεραιότητα, υγεία, ηθική. Θέλει να βλέπει κουτσομπολιό, ίντριγκα, τσακωμούς, κακίες». Ο Γιώργος Κοψιδάς δέχεται την κίτρινη κάρτα. Όλοι ξέρουμε τη σημασία και τον σκοπό των ριάλιτι, δεν χρειαζόμαστε υποδείξεις ούτε κάποιον παίκτη να μας τονίσει τα στοιχεία που συμπληρώνουν τον εσωτερικό του κόσμο.
«Δεν είμαι για ριάλιτι εγώ, δεν είμαι εγώ για αυτά» λέει αργότερα. Εδώ ο διαιτητής του δείχνει την κόκκινη κάρτα γιατί, αλήθεια, πόση υποκρισία να αντέξουμε;
Για τους ποδοσφαιρικούς τώρα, ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού ήταν αναμενόμενος. Δεν θεωρώ πως θα είχε περισσότερες πιθανότητες αν ο Μπα δεν αντιδρούσε με άσχημο τρόπο, αλλά «καπελώνει» την προσπάθεια των συμπαικτών του. Η προσπάθεια όλων ήταν αξιέπαινη. Θα μου πείτε -και δικαίως- τι σχέση έχει η ομάδα του Πειραιά με το Survivor και την αποχώρηση του Γιώργου Κοψιδά. Καμία. Ήθελα απλά να το βγάλω από μέσα μου.
