Η οργή και ο θυμός είναι το πρώτο επίπεδο. Είναι η αντίδραση η ακατέργαστη. Γιατί, συνήθως, όσοι την βιώσαμε και την βιώνουμε (ανθρώπινο είναι) ξέρουμε ότι μας τυφλώνει και μας κάνει σκληρούς. Όταν καταλαγιάσει αυτό το συναίσθημα, ακολουθεί η θλίψη. Συνειδητοποιημένα. Τα πέρασε αυτά τα στάδια η Παναγιώτα Βλαντή. Τώρα βρίσκεται σε εκείνο της ελπίδας. Ότι ο κόσμος θα αλλάξει και ότι το φως θα νικήσει το σκοτάδι.
Η Παναγιώτα Βλαντή παραδέχτηκε στον αέρα του “Πάμε Δανάη” ότι την παρενόχλησε σεξουαλικά ο ηθοποιός που κατήγγειλαν η Τζένη Μπότση και η Αγγελική Λάμπρη. Το έκανε με αξιοπρέπεια, ηρεμία, σεβασμό προς τις υπόλοιπες γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν και με ήθος. Όπως όλα τα θύματα που έσπασαν τον κύκλο της σιωπής
“Μέχρι την ανάρτηση που έκανα στο διαδίκτυο δεν γνώριζε η οικογένειά μου τι μου είχε συμβεί. Μου ήταν δύσκολο να το πώ στον μπαμπά μου και τον σύντροφό μου” σημείωσε. “Στην πορεία πήρε μια τροπή το πράγμα που δεν γινόταν να μη ταχθώ με αυτά τα κορίτσια. Γιατί ζήσαμε το ίδιο πράγμα. Το ότι είναι παραγεγραμμένο το αδίκημα δεν σημαίνει ότι δεν έγινε. Είμαστε εδώ για να ακουστούμε και να προφυλάξουμε κάποιους ανθρώπους. Δεν θέλουμε να εκδικηθούμε κανέναν, αλλά να απομονωθούν κάποιοι άνθρωποι”. Και την χειροκροτήσαμε.
Μύθοι και πραγματικότητες για την σεξουαλική παρενόχληση
Επιτέλους, δεν είναι ταμπού η ομολογία της σεξουαλικής παρενόχλησης. Δεν υπάρχουν θύματα που προκάλεσαν ποτέ τον θύτη. Δεν είναι μόνο θύματα ελκυστικές γυναίκες. Φταίει μόνο ο θύτης (και πιθανότατα η ψυχοπαθολογία του, υπάρχουν ειδικοί να του το εξηγήσουν καλύτερα από όλους). Δεν υπάρχει καλοπροαίρετη παρενόχληση. Δεν τα ήθελε ποτέ καμία. Δεν είναι φλερτ η σεξουαλική παρενόχληση.
Ναι, τις πιστεύουμε και τους πιστεύουμε. Το ποσοστό των ψευδών καταγγελιών είναι λιγότερο από 1,5%. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποστεί κανείς την ίδια ταπείνωση για να καταγγείλει κάποιον. Και γιατί πλέον μάθαμε ότι η σεξουαλική επίθεση δεν αφορά το σεξ, αλλά την εξουσία.
Ας σταματήσουμε να κάνουμε τα θύματα να αμφισβητούν τον εαυτό τους. Υπάρχουν φίλες και γνωστές μας που μας έχουν διηγηθεί ένα περιστατικό και Υποτιμούν το κατά πόσο έχουν υποστεί κακό από τη σεξουαλική παρενόχληση όπως και από τη σεξουαλική επίθεση. Βιώνουν μια άρνηση. Γιατί; Θα σας πω, ντρέπονται. Η ντροπή είναι ο πυρήνας της έντονης συναισθηματικής δυσκολίας των γυναικών (και των ανδρών) όταν παραβιάζονται σεξουαλικά. Η κατάχρηση του άλλου, από τη φύση της, είναι ταπεινωτική και απάνθρωπη. Έχω δει γυναίκες που στρουθοκαμηλίζουν όταν δέχονται σεξουαλική παρενόχληση. Προσπαθούν να προσποιηθούν ότι το συμβάν δεν συνέβη ποτέ. Γιατί νιώθουν φοβισμένες και λερωμένες.
Γιατί παρουσιάζουμε αυτές τις αναγνωρίσιμες γυναίκες που είναι θύματα σεξουαλικών επιθέσεων; Επειδή έχουμε ροπή στην κλειδαρότρυπα; Όχι. Πριν την έναρξη του ελληνικού #MeTοo, με την ομολογία της Σοφίας Μπεκατώρου είχαν προηγηθεί καταγγελίες μεμονωμένων περιστατικών μη προνομιούχων γυναικών. Όταν οι γυναίκες αυτές μιλούσαν, σπάνια τις πίστευαν. Τώρα όμως, θα ακουστεί η φωνή τους.
Κανένα από τα θύματα δεν μισεί τους άνδρες όπως τις κατηγορούν οι διάφοροι υπερασπιστές των θυτών. Μισούν την κατάχρηση εξουσίας. Και αυτά τα θύματα, δεν είναι αδύναμες και εύθραυστες γυναίκες. Επαναστατούν απέναντι στη βία και την μη συναινετική πράξη. Είναι χειραφετημένες γυναίκες που θέλουν να μας οδηγήσουν όλους μαζί στο φως. Μας βοηθούν όλες οι γυναίκες που βγήκαν και μίλησαν να συνειδητοποιήσουμε πόσο μαζικό είναι το φαινόμενο της σεξουαλικής βίας. Το έκαναν ορατό.
Ένας νέος- καλύτερος- κόσμος δεν χτίζεται χωρίς τα θύματα που επαναστάτησαν. Ευτυχώς. Για εμάς. Για όλους.
