Μια συνέντευξη του Σταμάτη Γονίδη φιλοξένησε η εκπομπή Σου Κου Family στον ΣΚΑΪ, κατά την οποία ο λαϊκός τραγουδιστής, μεταξύ άλλων, κλήθηκε να απαντήσει σε ερωτήματα που αφορούν τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες με τις καταγγελίες για βιασμούς, κακοποιήσεις και σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του θεάτρου και του αθλητισμού.

Ο τραγουδιστής, σχολιάζοντας την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, η οποία και βιάστηκε σε νεαρή ηλικία από πρόσωπο με υψηλή θέση στον χώρο της ιστιοπλοΐας, απάντησε με το γνωστό σε όλους μας victim blaming, ρίχνοντας το βάρος της ευθύνης στο θύμα και όχι στον θύτη.

«Όταν δεν θες ο άλλος να σε βιάσει υπάρχουν πολλοί τρόποι να το αποφύγεις, δεν θα πας στον χώρο του. Του ρίχνεις ένα χαστούκι, λες θα πάω στην αστυνομία ή θα το πω στον μπαμπά μου. Όταν επειδή θέλεις να μείνεις στην δουλειά, δέχεσαι αυτόν τον εκβιασμό, με συνέπεια να τον κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις», ανέφερε χαρακτηριστικά, υπονοώντας και εκείνος, όπως και πολλοί άλλοι, πως ο βιασμός είναι κάτι που αποφεύγεται και μάλιστα εύκολα.

Μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης, η παρουσιάστρια της εκπομπής, Αντελίνα Βαρθακούρη, θέλησε να πει λίγα λόγια, προτείνοντας στον καλλιτέχνη, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο εκφράζει αντίστοιχες απόψεις δημοσίως, πως δεν για όλες τις γυναίκες το ίδιο εύκολο να αποφύγουν έναν βιασμό, καθώς δεν είναι όλες «δυναμικές», δεν έχουν όλες μεγαλώσει με τον ίδιο τρόπο και δεν έχουν όλες «στεγανά».

Είναι μια από αυτές τις τηλεοπτικές στιγμές που γίνεται μια προβληματική δήλωση, αλλά ακόμα και η κριτική σε αυτή -η απαραίτητη κριτική σε αυτή- δεν καταφέρνει να καλύψει τα γνωσιακά κενά της. Πέραν του πόσο άτοπο είναι να πέφτουν ευθύνες στους ώμους των θυμάτων, ερωτήσεις του στυλ «γιατί πήγε;» ή «γιατί δε φώναξε» ή «γιατί δεν τον χτύπησε», απαντώνται σε δυο γραμμούλες.

Πήγε γιατί αν στο υποσυνείδητό μας, κάθε φορά που μια γυναίκα περνούσε την πόρτα του δωματίου ή του σπιτιού ενός άντρα έπρεπε να είναι έτοιμη να βιαστεί, αυτός ο κόσμος θα ήταν πιο δυστοπικός από όσο τον κατηγορούμε σήμερα.

Δεν αντέδρασε γιατί σε περιπτώσεις σεξουαλικών επιθέσεων, το “freeze response” είναι μια συχνή αντίδραση, κατά την οποία το θύμα παγώνει, νιώθει να παραλύει και δεν αντιδράει. Σύμφωνα με έρευνα στην οποία μελετήθηκαν περιπτώσεις γυναικών που επισκέφθηκαν την Emergency Clinic for Rape Victims στην Στοκχόλμη, οι περισσότερες εξ αυτών δεν πάλεψαν, ούτε αντιστάθηκαν, κατά τη διάρκεια του βιασμού τους, δηλώνοντας πως πρακτικά ένιωσαν να παγώνουν και να παραλύουν. Δεν είναι θέμα δυναμισμού, ούτε στεγανών, είναι μια αντίδραση κοινή και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Όχι ως όπλο για άλλους γύρους άτυπων κακοκοποιήσεων στα θύματα.

Προχωράμε.