Στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» εμφανίστηκε ως καλεσμένη η Κοραλία Καράντη. Η ηθοποιός, όπως ξεκαθάρισε, ένιωσε την ηθική υποχρέωση να πάρει θέση και να εκφράσει την άποψή της για τις καταγγελίες που πια δεν προλαβαίνει να διαχειριστεί ο χώρος του θεάτρου. Ακούγοντας τη φράση «ηθική υποχρέωση», πιστέψαμε πως η ηθοποιός θα σταθεί στο πλάι των θυμάτων και όσων υπέστησαν βία με κάθε μέσο και υπόσταση, αλλά όχι. Η ίδια προτίμησε να κινηθεί σε διφορούμενα πλαίσια, αφήνοντας για το τέλος τη δήλωσή της ότι είναι έτοιμη να σταθεί δίπλα στους αδύναμους, μα με ένα μεγάλο αλλά. Και ως γνωστόν, το «αλλά» αναιρεί κάθε λέξη που ειπώθηκε πριν από αυτό.

Η Κοραλία Καράντη, πριν από όλα, θέλησε να ξεκαθαρίσει πως «ο κόσμος πρέπει να καταλάβει πως αυτό το ατελείωτο σεξουαλικό αλισβερίσι δεν είναι το θέατρο», κάνοντάς μας να απορήσουμε τι ακριβώς ορίζει ως «σεξουαλικό αλισβερίσι» η ίδια. Το γεγονός ότι άνθρωποι βιάστηκαν στον βωμό της εξουσίας ή ότι παρενοχλήθηκαν σεξουαλικά, με τον χυδαιότερο τρόπο; Δεν είναι «σεξουαλικό αλισβερίσι» αυτό που σκεφτόμαστε όταν πλάσματα με τραύματα ετών καταθέτουν ψυχή και φιλοδοξούν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα να ρίξουν φως σε σκοτεινές γωνίες ενός χώρου, που αν μη τι άλλο, φως μας έχει υποσχεθεί.

Παράλληλα, θέλησε να κάνει σαφή τον διαχωρισμό των θυμάτων, εκφράζοντας την άποψή της, πως δεν είναι όλα ίδια. Πως δε μπορεί να καταγγέλλονται βιασμοί και ακραίες πράξεις βίας δίπλα δίπλα με το bullying. Η ηθοποιός δήλωσε πως το bullying είναι παντού, και απορρέει από την κατάχρηση εξουσίας, σε κάθε χώρο. Για να κάνει πιο σαφές το επιχείρημά της, έκανε έναν ατυχή παραλληλισμό, συγχέοντας bullying, σεξισμό και κοινωνικό ρατσισμό, σε μια πρόταση:

“Ανθρώπους που καταχρώνται την εξουσία τους συναντάει κανείς σε καθημερινή βάση στη ζωή… Bullying μπορεί να σου κάνει και ο αλλοδαπός στα φανάρια, επειδή βλέπει ότι είσαι γυναίκα, και δεν πάει σε αυτόν που είναι άντρας, δίπλα του, έρχεται σε εσένα, και θέλει σώνει και ντε, να σου καθαρίσει το τζάμι και καμιά φορά σε απειλεί με το βλέμμα. Ο αλλοδαπός, ο τελευταίος στην κοινωνία”.

Από ό,τι φαίνεται, ένας αλλοδαπός είναι «ο τελευταίος στην κοινωνία» για την κυρία Καράντη, και το γεγονός ότι για να καταφέρει να επιβιώσει, στέκεται στον δρόμο παρακαλώντας τους οδηγούς να τους καθαρίσει τα τζάμια, του δίνει κάποια εξουσία. Όχι, δεν του ανήκει ο δρόμος. Ένστικτο επιβίωσης το λένε.

Δεν πιστεύει η ηθοποιός πως η διαδικασία της κάθαρσης των θυμάτων οφελεί. «Δεν πιστεύω ότι όλο αυτό ωφελεί Γιατί δεν είναι όλα τα περιστατικά το ίδιο. Σημασία έχει ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Σε μεγάλο βαθμό. Σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και πρέπει να δίνει τη μάχη του. Δεν έχουν βέβαια όλοι οι άνθρωποι την τύχη να μπορούν στη συγκεκριμένη στιγμή που τους συμβαίνει αυτό να δώσουν μάχη, γιατί συνήθως οι άνθρωποι που είναι εξ επαγγέλματος διώκτες, απομονώνουνε το θύμα που είναι ευάλωτο. Μπορεί να είναι ευάλωτο στη συγκεκριμένη στιγμή. Μπορεί να είναι ευάλωτο επειδή κουβαλάει κάτι από τα παιδικά του χρόνια. Μπορεί να είναι ευάλωτο λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού».

Τι μπορεί να πάει στραβά με την αποκάλυψη μιας παθολογίας; Γιατί είμαστε μόνοι απέναντι σε τέρατα που καταπατούν το ένα δικαίωμα μετά το άλλο και παίζουν με ψυχές και υποστάσεις; Την τελευταία φορά που τσεκάραμε, υπήρχαν νομικά πλαίσια έτοιμα να χωρέσουν όλες τις καταχρηστικές, αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές. Δε θα πρέπει να είναι κανείς μόνος, κυρία Καράντη. Με τη λογική αυτή, ο κόσμος θα συνεχίσει να είναι ένας τεράστιος τόπος γεμάτος θύματα και θα πρέπει να αυτοκαταστραφεί, αν το μόνο πράγμα που μπορεί να παράξει είναι τραύματα και το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να χωρίζει τους ανθρώπους μόνο σε θύτες και θύματα. Εν τω μεταξύ, ας ξεκαθαρίσουμε, πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός δε σε κάνει ευάλωτο, δεν είναι αδυναμία και πως τα παιδικά τραύματα έχουν σταματήσει να θεωρούνται πληγές σε μια ζωή που θεωρείται κατεστραμμένη εκ προοιμίου. Ευτυχώς, έχουμε την επιστήμη να ευχαριστήσουμε για αυτό.

«Είναι περίπλοκα τα πράγματα», ανέφερε η ηθοποιός, συνεχίζοντας: “Η αλήθεια όμως δεν είναι κτήμα κανενός. Έχει και άσπρες και μαύρες και γκρίζες ζώνες! Η απόλυτη αλήθεια αφορά μόνο τις θεμελιώδες αξίες της ζωής. Και πρέπει να είμαστε όλοι πάρα πολύ προσεκτικοί γιατί οτιδήποτε καταθέτουμε, δημόσια, εμπεριέχει την υποκειμενικότητα μας. Αυτό που μας αφορά! Αυτό που κουβαλάμε, τα απωθημένα μας! Τις εμπειρίες μας. Τις επιθυμίες μας”

Για να μπορεί κανείς να βρει υποκειμενικότητα σε ένα περιστατικό βίας, σωματικής και λεκτικής, θα πρέπει να έχει ήδη κλείσει μάτια και κεραίες, και να αδυνατεί να διαβάσει το γεγονός ως γεγονός. Η βία είναι βία. Ο βιασμός είναι βιασμός. Ο εκφοβισμός είναι εκφοβισμός. Η υποκειμενικότητα μπαίνει στη συζήτηση όταν ξεκινάει η παράθεση κινήτρων, αφορμών και πλαισίων.

Στο τέλος της τοποθέτησής της, η ηθοποιός ανέφερε: “Αν η “αγορά του Δήμου” ελέγξει γρήγορα τον παραβάτη θα τον προστατεύσει κι ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό. Θα τον σταματήσει, θα τον φρενάρει, δεν θα μπορεί αυτός ο άνθρωπος να προβεί σε κακότητες απέναντι στους άλλους ανθρώπους γύρω του. Και δεν θα γίνει και θύτης του ίδιου του εαυτού του. Γιατί θα σταματήσει. Και θα μπορεί να είναι χρήσιμος!”, βάζοντας στο τραπέζι και τον ρόλο των θεσμών στην υπόθεση. 

Αποφασίζοντας να αντιμετωπίσουμε τη δήλωση ως ένδειξη βαθύ ανθρωπισμού, από εκείνους που πιστεύουν βαθύτατα στην ύπαρξη καλών ενστίκτων στην ανθρώπινη φύση, έχουμε μόνο μια απορία: αν το κράτος οφείλει να προστατεύσει τους θύτες ακόμα και από τον ίδιο τους τον εαυτό, τι υποχρέωση έχει απέναντι στα θύματα;

Διαβάζοντας τις δηλώσεις και πάλι, στο πλαίσιο της διόρθωσης αυτού του κειμένου, το μόνο που ελπίζω είναι να ήταν απλώς μια κακή μέρα για την Κοραλία Καράντη. Αυτό και τίποτα άλλο.