Ναι, τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Ας τα πούμε πιο μίνιμαλ. Τα δώρα θα είναι λιγότερα, οι ετοιμασίες για τραπεζώματα και φαγοπότια λιγότερες, όπως και τα άτομα που θα καθίσουν γύρω από τα ίδια τα τραπέζια. Τα φετινά Χριστούγεννα θα μπορούμε να τα περάσουμε με 9 μόνο άτομα, μακριά από χωριά και σημεία συνάντησης με πλάσματα που έχουμε καιρό να δούμε ούτως ή άλλως.
Μιας και αυτό το ρεβεγιόν θα μας βάλει στη διαδικασία ενός άτυπου bootcamp, όπου μόνο 9 τυχεροί -ας τους πούμε- υποψήφιοι θα καταφέρουν να γευτούν λίγη από τη γεμιστή γαλοπούλα μας, αναπόφευκτα κάποιοι άλλοι θα μείνουν εκτός. Το θέμα είναι πως αυτοί οι άλλοι θα είναι εκείνοι οι τύποι που ως τώρα, συναντούσαμε κάθε φορά στα οικογενειακά τραπέζια, και πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς. Ίσως, λέω ίσως, τα φετινά Χριστούγεννα να μας κάνουν να εκτιμήσουμε, ίσως και να νοσταλγήσουμε, εκείνες τις υπάρξεις με τις οποίες έχουμε τσακωθεί τουλάχιστον μια φορά σε ένα γιορτινό τραπέζι.
Παρακάτω θα βρεις εκείνες τις κλασικές φιγούρες που κάθε Χριστούγεννα ήταν εκεί, για να σε ενοχλούν, και φέτος θα σου λείψουν. Μπορείς να το παραδεχτείς. ΟΚ, δε χρειάζεται να τους το πεις κιόλας.
Εκείνος ο μεθυσμένος θείος που κάθε φορά πιστεύει ότι πρέπει να τραγουδήσετε όλοι μαζί
Αυτός ο θείος πιθανότατα θα λείπει φέτος, άρα μαζί με αυτόν θα λείπει και εκείνη η αιθέρια ύπαρξη, που όταν πιστεύει πως τα έχει τσούξει αρκετά και έχει τσιμπήσει και το μεζεδάκι του, θέλει να αγκαλιαστείτε όλοι μαζί και να τραγουδήσετε, σαν γνήσιοι Έλληνες, πιθανότατα κάποιο -άγνωστο σε σένα- δημοτικό τραγούδι. Φήμες λένε πως αυτός ο θείος ψιλιάζεται πότε ακριβώς οι εορτασμοί φτάνουν στο τέλος τους και η σεμνή τελετή λήγει σιγά σιγά, και προσπαθεί να της δώσει τις πρώτες βοήθειες με αυτή την πρωτοβουλία. Θείε, θα λείψεις, αλλά φέτος οι αγκαλιές απαγορεύονται.
Η οικοδέσποινα που δεν κάθεται ποτέ στη θέση της
Όλοι έχουμε αυτή τη μαμά ή θεία ή φίλη που επειδή μετέτρεψε το σπίτι της σε κέντρο εορτασμών, θεωρεί ότι στερείται του δικαιώματος να καθίσει να φάει, να ηρεμήσει και να τραγουδήσει με τον θείο που λέγαμε. Ρωτάει συνεχώς αν χρειαζόμαστε κάτι, λίγο ψωμί, ένα refill στα τσίπουρα, να φτιάξει μια πίτα να εδώ στα γρήγορα, αν ενυδατωνόμαστε και γενικώς προσπαθεί να μαντέψει όλες τις ανάγκες που ποτέ κανείς δεν ένιωσε. Συνήθως για χάρη αυτής της οικοδέσποινας συνεχίζεις να τρως ακόμα κι όταν έχεις χορτάσει τελείως, γιατί πρακτικά μετράει τις μπουκιές σου. Πρακτικά, οι μπουκιές σου είναι το μέτρο της για να καταλάβει αν πέτυχε το φαγητό, νομίζω.
Ο ξάδερφος που όλοι προσπαθούν να παντρέψουν
Με τον ξάδερφο του οποίου η ερωτική ζωή μονοπωλεί το ενδιαφέρον όλου του τραπεζιού, δεν έχεις μαλώσει ποτέ. Περισσότερο σε ενοχλεί γιατί ξυπνάει μέσα σου εκείνα τα κατώτερα ένστικτα που άτυπα ενώνονται με την απορία όλων: γιατί είναι ακόμα single; Στην πραγματικότητα, δε σε ενδιαφέρει, δεν το θεωρείς καν πρόβλημα. Ο πραγματικός σου εαυτός δε θεωρεί τον γάμο ολοκλήρωση. Μόνο σε αυτά τα τραπεζώματα πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται πώς και είναι πάλι single ο ξάδερφος και μετά από τύψεις τους εγκαλείς όλους να αφήσουν τον άνθρωπο ήσυχο. Στο μεταξύ, εσύ συνεχίζεις να αναρωτιέσαι.
Ο πολιτικοποιημένος συγγενής
Κάθε οικογενειακή μάζωξη καταλήγει να μιλάει για πολιτική. Το θέμα είναι πως αυτή η κουβέντα ξεκινάει πολιτισμένα και στο τέλος απειλεί να χαλάσει όλη την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Για να γίνει ο χαμός χρειάζονται δυο βασικοί παίκτες: ο ακραία πολιτικοποιημένος συγγενής και το αντίπαλο δέος του, που δε χρειάζεται να είναι πολιτικοποιημένος στην άλλη άκρη του άξονα, αρκεί να βρίσκει βλακείες όσα λέει ο πρώτος. Ο πρώτος είναι κλασική περίπτωση ανθρώπου που λίγο πιστεύει σε θεωρίες συνωμοσίας, λίγο νομίζει πως τα ξέρει όλα, κάπου κάπου πετάει κάποια θεωρία που κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει, γιατί πρώτη φορά ακούει και στο τέλος που γίνεται έξαλλος κάποιος προσπαθεί να τον ηρεμήσει, προτείνοντας βαθιές ανάσες. Βασικά όχι, συνήθως ο μεθυσμένος θείος λειτουργεί σαν πυροσβεστήρας ξεκινώντας στο άκυρο το τραγούδι, κάνοντας στους υπόλοιπους νόημα με τα μάτια να τον ακολουθήσουν.
Ο τύπος που ποτέ δε θυμάσαι ποιος είναι
Ο τύπος που ποτέ δε θυμάσαι ποιος είναι, είναι ο τύπος που πρακτικά δεν ξέρεις τι δουλειά έχει στο τραπέζι. Εκείνος σε ξέρει, σου θυμίζει συχνά κοινές στιγμές σας και γενικότερα δείχνει να γνωρίζει καλά την ύπαρξή σου. Για τους millennials, είναι η ίδια φιγούρα που ξεκινάει κάθε φορά την κουβέντα, με το «θυμάσαι τότε που ήσουν μικρός» και σε κάνει να νιώθεις τύψεις που δεν έχεις ιδεά ποιος είναι ακόμα και σου προκαλεί και κάτι κρίσεις μνήμης, με φόβο ότι πρακτικά δε θυμάσαι τίποτα από την παιδική σου ηλικία. Δεν προκαλεί καβγάδες, κάθε φορά χαλιναγογεί τις άγριες διαθέσεις του μεθυσμένου θείου τεχνηέντως. Προσωπικά εικάζω πως αν στο τέλος κάποιου τραπεζώματος είχες ρωτήσει τους συγγενείς σου ποιος είναι, ούτε εκείνοι θα είχαν ιδέα.
