Δεν έχει τελειώσει αν δεν νικήσει το καλό. Αυτό λέω κάθε φορά στον εαυτό μου όποτε τα μαύρα σύννεφα συγκεντρώνονται πάνω από τη ζωή μου, τη ζωή μας, τη ζωή τους και ρίχνουν καταιγίδες καταστροφικές, απειλητικές, εκδικητικές και σκοτεινές.
Επιθυμούσα, σαν ζώο παγιδευμένο σε δαγκάνες την ελευθερία του, να δω αυτή την φωτογραφία. Και η δύναμη της δεν με γέμισε απλά ελπίδα. Μου χάρισε πάλι τη δυνατότητα να αγκαλιάσω τον κόσμο. Να αγγίξω τους γονείς μου, να τους φιλήσω, να τους αφήσω να με χαϊδέψουν. Το 2020 με γέμισε εξαντλητικούς δισταγμούς και αντικοινωνικότητα. Με απομάκρυνε από το σπίτι που γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη γιατί φοβόμουν να ταξιδέψω 504 χιλιόμετρα και να πέσω στην αγκαλιά του μπαμπά μου που έχει προβλήματα με την καρδιά του. Περπατούσα με απόσταση από τον γείτονά μου στο δρόμο όποτε έστελνα έξι να βγάλω το σκύλο. Γυρνούσα παντού με αντισηπτικά μαντηλάκια και σκούπιζα πόμολα και χέρια εμμονικά. Κουράστηκα να πλένω μάσκες και να τις σιδερώνω. Κουράστηκα γενικώς.
Με εξάντλησε η καραντίνα μακριά από τους γεράκους τους καρδιάς μου. Και μόλις είδα αυτή την 90χρονη Βρετανίδα να γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που εμβολιάστηκε παγκοσμίως ίσως ένιωσα όπως οι θεατές που άκουσαν τον Νιλ Άρμστρονγκ να λέει γενναία :”Ένα μικρό βήμα για ένα άνθρωπο, ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα”. 1,551,627 συνάνθρωποι μας έχασαν τη ζωή τους. Κι αυτό το νούμερο μας αφήνει ανεπούλωτη πληγή και θυμό. Θα καταφέρουμε να τον ξεπεράσουμε;
Είναι η πιο ανθρώπινη φωτογραφία της χρονιάς, μια φωτογραφία που επιτέλους μας φέρνει πιο κοντά στη ζωή από ότι στο θάνατο. Και ήταν προβληματικό ότι συνηθίσαμε τον θάνατο και να μετράμε νεκρούς. Είναι η φωτογραφία που θα βάλει ένα τέλος στις απαγορεύσεις. Η Μάργκαρετ Κίναν, δεν είναι απλά μια 90χρονη γιαγιά από τη Βρετανία. Είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που έκανε το εμβόλιο της Pfizer κατά της Covid-19 εκτός του πλαισίου των δοκιμών, μετά την κλινική έγκρισή του. Είναι ο ήρωας της διπλανής πόρτας. Μια γυναίκα που μοιάζει στη μαμά μου, που θα ήθελα να είναι η μαμά μου, η γιαγιά σου, η θεία του, εσύ.
Και επιτέλους μπορούμε να στολίσουμε όχι από ανάγκη ανάτασης της ψυχολογίας μας αλλά επειδή πάλι ανακαλύψαμε το νόημα των Χριστουγέννων. Που είναι ο άνθρωπος. Πάντα η απάντηση είναι ο άνθρωπος. Να σταματήσουν τα ψευτοδιλήμματα για διαλογή ασθενών, να σταματήσει ο στιγματισμός των νέων ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν τον έρωτα και την ομορφιά της νιότη τους. Να ξεχάσουμε τον εγκλεισμό επιτέλους και να ξεπεράσουμε τα τραύματα που έφερε.
Είναι η φωτογραφία που θα βγάλει τις ζωές μας από την αναμονή. Είναι εκκωφαντική η χαρά που σε γεμίζει αυτή η φωτογραφία. Θα σταματήσεις να νοσταλγείς το καλοκαίρι σου και δεν θα αναστείλλεις ξανά το μέλλον σου. Εξαντλήθηκα από την προσπάθεια να νιώσω άνετα με την τηλεργασία, τις zoom συνεντεύξεις, τα κλειστά καφέ και εστιατόρια της γειτονιάς, τις υστερικές πολιτικές διαμάχες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με εξάντλησε η εκχώρηση των προσωπικών ελευθεριών μου. Αυτή η φωτογραφία είναι ο ορισμός της δημοκρατίας. Γιατί τώρα θα διεκδικήσουμε όσα χάσαμε. Όχι όσα ήταν αναγκαία για να επιβιώνουμε. Αυτή η φωτογραφία είναι η πιο δυνατή φωτογραφία της χρονιάς. Γιατί νικήσαμε και πάλι. V Day.
Η Βρετανία παρήγγειλε 40 εκατ. δόσεις του εμβολίου, που της επιτρέπει να προφυλάξει 20 εκατ. ανθρώπους, με δύο δόσεις να είναι απαραίτητες με διαφορά τριών εβδομάδων. O δεύτερος άνθρωπος στον κόσμο που έκανε το εμβόλιο ονομάζεται Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Κάποιος συγγραφέας, ο πιο σημαντικός, με το ίδιο όνομά, τα είπε καλύτερα σε μια πρόταση. “Το να φοβάσαι το χειρότερο, συχνά γιατρεύει το χειρότερο” Ας υποδεχτούμε το 2021 λοιπόν.
