First thing first: Το tweet του Τσιτσιπά ήταν σύμπτωμα της απάθειας, ενός φαινομένου που θα συναντάμε όλο και συχνότερα στη δημόσια σφαίρα τόσο στη διάρκεια της πανδημίας όσο και μετά από αυτή, όταν οι κοινωνίες θα ψάχνουν να βρουν τον βηματισμό μας μέσα από τις ακόμα πιο βαθιές αντιθέσεις τους. Η απάθεια που σπρώχνει τους ανθρώπους να αναζητούν νο μάτερ γουάτ την κανονικότητα, εφόσον έχουν το προνόμιο να την απολαύσουν. Κι ας μην ξεχνάμε ότι η κανονικότητα του Στέφανου περιλαμβάνει και πολλά άλλα προνόμια πέρα από το οικονομικό και οχυρωμένος πίσω από αυτά νιώθει ότι μπορεί να γράφει ό,τι όποτε θέλει χωρίς να νοιάζεται για την κριτική που μπορεί να δεχθεί.
Και αν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το tweet του Στεφανου δεν ήταν σύμπτωμα απάθειας, ήρθαν σήμερα οι δηλώσεις του πατέρα του Στέφανου Τσιτσιπά, Απόστολου, να κάνουν ορατό και κατανοητό το πολιτικό υπόβαθρο πίσω από μια φαινομενικά επιπόλαιη τοποθέτηση (btw, να και ένα ακόμα προνόμιο, να έχεις στη διάθεση σου ανθρώπους που έχουν πρόσβαση στον δημόσιο λόγο ώστε να μιλούν εξ ονόματος σου και εσύ να μην νιώθεις υποχρεωμένος να δώσεις την παραμικρή εξήγηση).
«Γιατί να μην υπάρχει και στην Ελλάδα ένα Harrods; Υπάρχουν τόσα άλλα πολυκαταστήματα και να μην υπάρχουν Harrods. Ο Στέφανος, που είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει η ποιότητα και του αρέσει να υπάρχει πάντα το καλύτερο, πιστεύει ότι αυτό ανήκει και στους Έλληνες. Το ότι πήγε στα Harrods και του άρεσε αυτό το κατάστημα και πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει παρόμοια πολυκαταστήματα, νομίζω δεν είναι κάτι κακό. Πρέπει οι Έλληνες να επιδιώκουν την ποιότητα στη ζωή τους».
Η ποιότητα της ζωής προφανώς δεν μετριέται από τον αριθμό πολυκαταστημάτων που έχει μια χώρα
Χρωστάμε μεγάλη ευγνωμοσύνη για τις παραπάνω 80 λέξεις γιατί έκαναν τα πράγματα ξεκάθαρα. Όχι λοιπόν, δεν ήταν ότι ο Στέφανος έκανε μια βόλτα στα Harrod’s και είπε να μοιραστεί μια σκέψη του σε λάθος χρονική συγκυρία. Λίγο πολύ, άλλωστε, έχουν κάνει σχεδόν όλοι όσοι έχουν επισκεφθεί το Λονδίνο τέτοια εποχή, διότι αν κάτι μπορεί να κάνει πολύ καλά ο καπιταλισμός είναι να μετατρέπει τα Χριστούγεννα σε προϊόν και στα Harrod’s το κάνουν διαβολικά καλά, όσα καλά, ας πούμε, η UEFA έχει κάνει το Champions League να είναι ένα αθλητικό προϊόν που το απολαμβάνεις.
Ο Στέφανος αναζήτησε την ποιότητα και στο μυαλό του Απόστολου Τσιτσιπά η ποιότητα είναι συνυφασμένη με την αγοραστική δυνατότητα του καθενός. Αυτή η δήλωση λοιπόν δεν μπορεί να παρερμηνευθεί. Ίσως για λόγους ταξικούς… σιγομουρμουρίζουν οι Χατζηφραγκέτα.
Η ποιότητα της ζωής προφανώς δεν μετριέται από τον αριθμό πολυκαταστημάτων που έχει μια χώρα. Η ποιότητα ζωής δεν είναι οι δείκτες οικονομικής ανάπτυξης και το ύψος του ατομικού εισοδήματος. Η ποιότητα ζωής δεν είναι ο απόλυτος αριθμός θέσεων εργασίας που «δημιουργούν» τέτοιες «επενδύσεις» -μάλλον οι συνθήκες και οι όροι της εργασίες είναι εκείνα που καθορίζουν την ποιότητα ζωής.
Οι δηλώσεις του πατέρα του Στέφανου Τσιτσιπά, Απόστολου, κάνουν ορατό και κατανοητό το πολιτικό υπόβαθρο πίσω από μια φαινομενικά επιπόλαιη τοποθέτηση
Ναι, ακούγονται ξύλινα τα παραπάνω, αλλά ας σκεφτούμε πώς ακούγεται η θέση ότι η ποιότητα βρίσκεται στο διάδρομο με τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα crackers των 716 ευρώ. Η ποιότητα ζωής οφείλει να περικλείει και να μην αποκλείει και τέλος πάντων, ξέρω αρκετούς «ποιοτικούς» με ό,τι και αν μπορεί να σημαίνει αυτή η ασαφής αξιολόγηση που ακόμα και αν τα Harrods χτίζονταν δίπλα στο σπίτι τους, δεν θα μπορούσαν ποτέ να μπουν μέσα.
Ανάμεσα στις αρετές που προσφέρει ο αθλητισμός είναι η σωστή ιεράρχηση και κυρίως η πίστη πώς η ποιότητα, το ταλέντο και η προσπάθεια δεν αγοράζονται αλλά κατακτούνται με προσπάθεια και κόπο. Όσο και αν ψάξεις στο Harrods, δεν θα βρεις στα ράφια του ταλέντο. Θα βρεις όμως ένα πανάκριβο σερβίτσιο τσαγιού της Royal Crown Derby. Royal Antoinette είναι το όνομα του.
