Το lockdown («απαγορευτικό» αν με διαβάζετε, κύριε Μπαμπινιώτη) είναι και πάλι μαζί μας. «Η Πανδημία» είναι η νέα καθημερινή σειρά στην οποία πρωταγωνιστούμε και κάθε επεισόδιό της θα έκανε μέχρι και τον Γιάννη Δαλιανίδη να κριντζάρει. Ο αλήτης ο Covid-19 μάς ρουφάει την ψυχή πιο γρήγορα κι από συνοδός πολυτελείας την πιστωτική του sugar daddy της και αναρωτιέμαι ποια θα είναι η επόμενη δοκιμασία που μας επιφυλάσσει το 2020. Ακρίδες, ηφαίστειο ή μήπως νέος δίσκος του Νίκου Οικονομόπουλου; Οκ, ξέρω ότι ήδη έχεις επιλέξει ανάμεσα στα δύο πρώτα αλλά πολύ φοβάμαι για το χειρότερο σενάριο.

Αν και η αυτή η χρονιά είναι η ένοχη απόλαυση του κάθε πεσιμιστή, θα πάω κόντρα στα προγνωστικά και τα κλισέ και θα δω το ποτήρι -με το τζιν τόνικ- μισογεμάτο. Η καραντίνα με βρίσκει Κυριακή βράδυ να γράφω αυτές τις γραμμές, που υπό κανονικές συνθήκες θα την είχα χωθεί σε κάποιο μπαρ σαν τον Στέλιο Διονυσίου και θα με πέταγαν έξω σαν τον Γιώργο Μαζωνάκη (σίγουρα όχι στις 04:00). Αλλά, όχι. Ο κορονοϊός δε ρώτησε τα θέλω μου και επέλεξε για μένα. Κάτι που μου έχει συμβεί και με γκόμενα. Επέλεξε να περάσω τον Νοέμβριο στο σπίτι, να στέλνω μηνύματα στο 13033 για να πάω μέχρι τον Σκλαβενίτη να αγοράσω μισό κοτόπουλο ψημένο, για να κάνω ατομική άσκηση με freddo espresso σκέτο στο χέρι (τιμημένο «6άρι») και να καυλαντίζω στο chat με κάποια «Tasoula Bebaci» από το Λιανοκλάδι. Μιζέριασες; MeToo.

Μα τι λέω; Το συγκεκριμένο ιντερνετικό μελάνι χύνεται πάνω στο λευκό Word για να σου αποκαλύψει πως το δεύτερο part της καραντίνας δε θα είναι και τόσο άσχημο. Βασικά θα είναι ευεργετικό. Και εξηγούμαι φίλε αναγνώστη.

Όχι γραφείο

Πρώτον δε θα ξαναδώ κανέναν τοξικό συνεργάτη. Κι εκείνοι δεν θα δουν τον τοξικό συνάδελφο που γράφει αυτό το άρθρο. Κακά τα ψέματα, μωράκλες μου. Το γραφείο σκοτώνει την ευτυχία όπως ακριβώς ο γάμος τον έρωτα. Ρουτίνα, meetings, 4 καφέδες στο πλαστικό μέχρι να σιχαθείς το είναι σου και πάλι από την αρχή. Πώς να περάσεις όμορφες στιγμές στο γραφείο με τύπους που τα deadlines τούς έχουν κλέψει το χαμόγελο από τα χείλη; Που το άγχος τούς έχει ρουφήξει τη ζωή και μοιάζουν σαν τον Μπέντζαμιν Μπάτον σε ηλικία 9 ετών; Φαγητό σε τάπερ και για έναν ανεξήγητο λόγο -που μόνο ο Μέρφι και οι νόμοι του μπορούν να εξηγήσουν- θα έρθει να φάει μαζί σου ο no lifer του κάτω ορόφου με χιούμορ Σεφερλή. Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω. Η τηλεργασία είναι το πρώτο δώρο της πανδημίας και της κλείνω συνωμοτικά το μάτι (και ας γράφει ο Μαρκεζίνης τα αντίθετα).

Όχι “μπόμπες”

Ανοίγω την πραμάτεια μου με τα επιχειρήματα και συνεχίζω. «Μας κλείνουν τα μπαρ, αρκουδέηδες» (με φωνή Βασίλη Λεβέντη και σαλάκι Ανδρέα Μικρούτσικου στην άκρη του χείλους που προδίδει εξαλλοσύνη). Αλλά ας το ξανασκεφτούμε. Όχι ποτά, όχι φλερτ (γελάω) μέχρι τέλη Νοεμβρίου. Ενδεχομένως μέχρι τα Χριστούγεννα. Ψάχνοντας και δυσκολεύομαι είναι η αλήθεια να βρω τα θετικά, θα ξεκινήσω από το πιο απλό: Εξοικονόμηση χρημάτων. Γιατί να σπαταλήσεις τα λεφτά σου σε αδιάφορες τεκίλες Νοεμβρίου στην Αγία Ειρήνη περιτριγυρισμένος από κλαρινοφασαίους και βολτάροντας στα κατουρημένα στενά του Ψυρρή; Τι ψυχαναγκασμός είναι αυτός, αγάπη μου γλυκιά; Με το χέρι στην καρδιά, θυμάσαι τι χρονιά είχαμε την τελευταία φορά που πέρασες ένα αξέχαστο βράδυ υπό αυτές τις συνθήκες; Η πανδημία έρχεται να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση και να κρατήσει τη τσέπη σου γεμάτη. Το φορτωμένο –από το επίδομα- πορτοφόλι θα σου χρειαστεί για την έξοδο των Χριστουγέννων που μπορεί να συνοδευτεί από τίμιο trip μέχρι τα Κιούρκα. Για να νιώσεις κι εσύ λίγο influencer, να ζήσεις το όνειρο και να κάνεις τη λεζάντα σου στο Instagram που το προφίλ σου ακολουθούν μετά βίας 1267 άτομα. Επίσης λιγότερα ποτά σημαίνουν λιγότερες θερμίδες και επιτέλους θα μπεις σ’ εκείνο το φόρεμα που δεν κατάφερες να χωρέσεις στο περσινό ρεβεγιόν. Συγγνώμη αν σε πόνεσα αλλά έτσι συμβαίνει με όσους σ’ αγαπάνε: Θα σε κάνουν να κλάψεις. Οπότε φέρσου λογικά, να έχεις πλάνο και να «νιώθεις ευλογημένη στην τοποθεσία» καραντίνα.

Όχι εορταστικά οικογενειακά τραπέζια

Ωστόσο τα παραπάνω δεν είναι τίποτα μπροστά στην απόλυτη αλήθεια. Αυτή που φοβάσαι να ψελλίσεις αλλά μέσα σου σε καίει, σου τρώει την ψυχή. Ναι αυτή η «γιορτή», η κυριακάτικη με συγγενείς. Η μέρα της μαρμότας, το άθλιο brunch της ζωής σου. Μία Κόλαση του Δάντη απείρως μεγαλύτερη και από τα σουξέ του Χρήστου. Το lockdown είναι η επίσημη δικαιολογία που εναγωνίως έψαχνες προ Covid και δεν έβρισκες. Εκείνος ο τρόπος για να αποφύγεις την κυριακάτικη «γερίλα». Ναι, «γερίλα». Η μιζέρια που έρχεται με το αφήγημα της εθιμοτυπίας και της νοσταλγίας και σου σερβίρεται στο τραπέζι με κατσικάκι φρικασέ. Αυτή λοιπόν πάει περίπατο, τον μεγάλο του Κωστάκη, και σου χαρίζει μία μοναδική ευκαιρία για να απολαύσεις στιγμές μοναξιάς και να καθαρίσεις το μυαλό σου.

Κάμερα σε μένα. Το νέο lockdown δε θα είναι εύκολο. Θα πιεστούμε. Ίσως και περισσότερο από την Άνοιξη. Όχι μόνο οικονομικά. Οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε χωρίς φόβο αλλά με μεγαλύτερη εξωστρέφεια. Να μιλήσουμε και να ακούσουμε. Η ψυχική υγεία δεν πρέπει να κλονιστεί και αυτό είναι το δικό μας προαπαιτούμενο. Το άρθρο γράφεται ως μία προσπάθεια να δούμε με αισιοδοξία τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής μας (μέχρι την επόμενη) και να βγούμε όσο το δυνατόν αλώβητοι από τη δίνη της πανδημίας.

Άντε και καλή καραντίνα να ΄χουμε.