Το ντοκιμαντέρ του Εβγένι Αφινέφσκι για το Βατικανό για να γυριστεί χρειάστηκε απόλυτη αφοσίωση από τον σκηνοθέτη, πλήρη πρόσβαση στον Πάπα, σε καρδινάλιους, σε αρχεία του Βατικανού και υποθέτουμε και γερό στομάχι, μιας και αν κάτι περιμένει ένα μέσο μυαλό από εκπροσώπους της καθολικής (και όχι μόνο) εκκλησίας είναι ξεχειλωμένος συντηρητισμός. Κι όμως, ο Πάπας Φραγκίσκος φαίνεται να είναι η απόλυτη ανατροπή με πόδια  και το κλασικό μεταξένιο (ενίοτε και βελούδινο) outfit. Χθες έγινε η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ “Francesco” και αυτό που έμεινε είναι μια δήλωση:

«Οι ομοφυλόφιλοι έχουν το δικαίωμα να είναι σε μια οικογένεια. Είναι παιδιά του Θεού. Κανένας δεν πρέπει να πετιέται έξω ή να τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα. Αυτό πρέπει να  έχουμε είναι ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης, με τον τρόπο αυτό καλύπτονται νομικά».

Με λίγα λόγια, ο Πάπας Φραγκίσκος τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του συμφώνου συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια, επιβεβαιώνοντας τα αυτονόητα, που για κάποιους άλλους περνούν από εγκεφαλικές διεργασίες που τα κατατάσσουν στα ανήκουστα. Ναι, για τον Πάπα δε χρειάζεται ένας ομοφυλόφιλος να εγκαταλείπει την ιδέα της οικογένειας όταν αποφασίζει να αγκαλιάσει τη σεξουαλικότητά του. Ούτε εκείνο της εκκλησίας και της πίστης, νιώθοντας αποκομμένος, και όχι απλά μη ορατός, αλλά «άρρωστος» για τα μάτια των εκπροσώπων της. Από ό,τι φαίνεται για τον Πάπα Φραγκίσκο ένα γκέι ζευγάρι θα πρέπει να είναι νομικά καλυμμένο για όλα αυτά τα πρακτικά ζητήματα που οι ετεροφυλόφιλοι θεωρούμε δεδομένα και μια εκκλησία που βασίζεται στην ιδέα του ανθρωπισμού (μέχρι την τελευταία φορά που τσεκάραμε) δεν κάνει διακρίσεις.  

Στο μεταξύ, δεν είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος κάνει δηλώσεις υπέρ των ομοφυλόφιλων, δίνοντας ελπίδες πως τα queer άτομα μπορούν να ελπίζουν σε μια μέρα που η εκκλησία θα τους αντιμετωπίσει ως ίσους. Ο Πάπας Φραγκίσκος ενδέχεται να είναι από τους λίγους εκπροσώπους της εκκλησίας ως σήμερα που έχουν μιλήσει με τρόπο που κάνει ευπρόσδεκτους τους ανθρώπους της LGBTQ+ κοινότητας στην εκκλησία και όσα αυτή πρεσβεύει και πρακτικά και πνευματικά. Το 2013, στήριζε τα σύμφωνα συμβίωσης ως ιδανική εναλλακτική των γάμων gay ζευγαριών. Μετά την εκλογή του, την ίδια χρονιά είχε πει:

Αν ένας άνθρωπος είναι ομοφυλόφιλος και αναζητά τον Θεό και έχει καλή θέληση, ποιος είμαι εγώ για να τον κρίνω;».

Το 2018 σε συζήτησή του με έναν Χιλιανό είπε: «Ο Θεός σε έκανε έτσι και σε αγαπάει έτσι και δεν έχει σημασία για μένα. Ο Πάπας σε αγαπάει όπως είσαι, πρέπει να είσαι χαρούμενος για αυτό που είσαι». Ενώ τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε τα σημαντικότερο μήνυμα στους γονείς των παιδιών του μέλλοντος, αναφέροντας «η Εκκλησία αγαπά τα παιδιά σας όπως είναι επειδή είναι παιδιά του Θεού».

Η σχέση των μελών της LGBTQ+ κοινότητας με την εκκλησία δεν είναι εύκολη και καλώς ή κακώς ούτε και ανύπαρκτη. Ένας gay δεν είναι άθεος by default και ένας θρησκευόμενος δεν είναι απαραίτητα straight. Ναι καλησπέρα. Δε θα μπούμε σε διαδικασία να εξηγήσουμε το για ποιο λόγο δεν είναι εντάξει να πιστεύει κανείς σε μια θρησκεία της οποίας οι εκπρόσωποι όχι απλά δεν τον «εγκρίνουν», αλλά του απαγορεύουν να υπάρχει και να θεωρεί τον εαυτό του πιστό. Ίσως για αυτό το λόγο η δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου το 2016 ότι «όταν ένας άνθρωπος στέκεται ενώπιον του Ιησού, ο Ιησούς σίγουρα δεν θα του πει: “Φύγε, επειδή είσαι ομοφυλόφιλος” δεν εκλαμβάνεται σαν αυτονόητη από όλους.

Ωστόσο, επιτρέπει σε εκείνη τη μερίδα ομοφυλόφιλων που θεωρούν σημαντική την τοποθέτηση του Πάπα να ανακτήσουν τις ελπίδες τους. Όχι μόνο με γνώμονα την πίστη και τη θρησκευτική τοποθέτηση, αλλά και μια κυνική θέαση της λειτουργίας του κόσμου. Πολλοί δε νοιάζονται καν για την έγκριση του Πάπα, αλλά ξέρουν καλά πως από τη στιγμή που εκκλησία και σαν concept και σαν βιομηχανία κινεί νήματα, η έγκριση του βασικότερου ενδεχομένως εκπροσώπου είναι κάτι παραπάνω από απλός άσσος στο μανίκι.