Η ελληνική «ποίηση» του Twitter και του Instagram μέτρησε μια σοβαρή ήττα τις τελευταίες μέρες, γιατί ο σεξισμός μόνο σε ήττα μπορεί να οδηγήσει, ως γνωστόν. Η ποίηση (τα εισαγωγικά είναι προαιρετικά) του Δεγαμινιώτη είναι οικεία σε όλους μας. Ακόμα και στον Μαρκεζίνη. Λίγο το κλισέ, λίγο η κατάθλα παντρεμένη με την καψούρα, έχει κάνει αρκετούς να τη μοιραστούν και να την αναπαράγουν, σε μια προσπάθεια για ένταξη στο δόγμα της κουλτούρας και της διανόησης που προβάλλεται στα social media με βαρετά και πρόχειρα μέσα, όπως οτιδήποτε δεν είναι αυθεντικό και original σε αυτή τη ζωή.
Πριν δυο μέρες, η twitter-ική προσωπικότητα που αγαπάμε να μισούμε αποφάσισε να σταματήσει να έχει haters που απλώς πλήττουν με ό,τι πρεσβεύει και θέλησε από ό,τι φαίνεται να εμπλουτίσει το κοινό που απλά αρνείται να αγοράσει ψευτοσοφίες για έρωτες και ξεπερασμένες συμβουλές ζωής και να εντάξει και όσους δεν ανέχονται άλλο σεξισμό. Απλώς.
Με ένα tweet του κάτω από το οποίο μάλλον φιλοδοξούσε να ενώσει απανταχού μισογύνιδες που στην καλύτερη βαριούνται να πατήσουν το unfollow, στη χειρότερη έχουν βρει τη φωνή τους μέσα από τα μπανάλ τσιτάτα του, ξέρασε λίγο ακόμα σεξισμό, σε μια εποχή που έχει πάρει την πατριαρχία, τις καταπιέσεις και τα στερεότυπά της και τα έχει στήσει στον τοίχο.
«Το πρόβλημα με τις γυναίκες είναι πως πιστεύουν ότι φτάνει ένα καλό ζευγάρι βυζιά, δυο φουσκωμένα χείλη και ένας γυμνασμένος κώλος. Τα πάντα όμως ξεκινούν από το μυαλό. Για να ξεχωρίσεις θα πρέπει να έχεις κάτι να μας πεις και όχι να μοιάζεις ίδια με όλες τις άλλες», τουήταρε ο εθνικός μας ποιητής, κάνοντάς μας να σκεφτόμαστε πως το πιο πιθανό είναι κάποια γυναικάρα με στηθάρα, ωραίο πωπώ και σαρκώδη χείλη του έριξε την πιο βαριά χυλόπιτα της ζωής του, την οποία εκείνος μετέτρεψε σε χολή.
Φαίνεται, για τον Δεγαμινιώτη, η στοχοποίηση, ο σχολιασμός και η κριτική σε μια γυναίκα με βάση τα χαρακτηριστικά είναι κάτι που αξίζει να συνεχίζει να συμβαίνει, στη ντιτζιταλική κοινωνία του 2020. Εικοσιτρία retweets από άλλους σεξιστές που θεωρούν βαθύ και έξυπνο ένα τόσο μπανάλ σχόλιο για τις γυναίκες, φαίνεται να ήταν αρκετά για να πληκτρολογήσει ακόμα ένα tweet χωρίς νόημα, χωρίς πρωτοτυπία και χωρίς δυνατότητες να δώσει έστω και λίγη τροφή για σκέψη, απλά για να γεμίσει λίγο το feed. Για τον Δεγαμινιώτη, μάλλον ο αυτοσκοπός μιας γυναίκας είναι να ξεχωρίσει στα μάτια κάποιου αρσενικού που θα την παρατηρήσει και θα τη βγάλει από τον σωρό και η συμβουλή του για την επιτυχία αυτού του σκοπού είναι να ακονίσει το μυαλό της γιατί αυτό θα την ξεχωρίσει στο τέλος. Όπου σωρός, οι υπόλοιπες γυναίκες που πιθανότατα διάβασαν το tweet του απορώντας ποιος αναχρονιστικός δαίμονας τον κυρίευσε και πάλι αυτόν.
Δεν είναι ότι περιμέναμε καλύτερα από ένα account που σπαμάρει με τετριμένες, κλισέ, γνωστές από πάντα ατάκες. Είναι ότι μερικές φορές ευχόμαστε ο σεξισμός να μπορούσε έστω και για λίγο να αποτελέσει πρόκληση, που θα γεννήσει νέα επιχειρήματα. Ούτε για αυτό δεν είναι ικανός στο τέλος της μέρας, όχι πως θεωρούσαμε τον Δεγαμινιώτη τον ιδανικό υποψήφιο για αυτό.
