Η τηλεοπτική σεζόν ξεκίνησε, τα κανάλια έβγαλαν τα όπλα τους και μπήκαν στην αρένα. Στο ψυχαγωγικό κομμάτι ριάλιτι και μυθοπλασία θα κονταροχτυπηθούν αλλά ο νικητής πρέπει να είναι ένας. Η μυθοπλασία.
Τα τελευταία αρκετά χρόνια η μυθοπλασία ήταν άγνωστη λέξη στην ελληνική τηλεόραση, αλλά αυτό φαίνεται να αλλάζει φέτος. Δεν είμαστε όμως ούτε καλοί σαμαρείτες, ούτε θέλουμε να μας ταΐσει η τηλεόραση άλλο ψέμα. Τα ριάλιτι είναι δυνατός αντίπαλος αλλά δεν είναι γιατί τα παρουσιάζει ο Μικρούτσικος και η στυλατη Βίκυ Καγιά. Είναι δυνατός αντίπαλος γιατί είναι ωμό. Η ωμότητα, όσο απλοϊκό κι αν ακούγεται, είναι μια ειλικρινής συνθήκη που τραβάει τον τηλεθεατή. Μπορούμε να τα κατηγορούμε, δικαίως, για σκουπίδια, για υποβάθμιση, για οτιδήποτε, αλλά έχουν την αλήθεια τους. Τα νούμερα τηλεθέασης μας δείχνουν ότι το καλό χαρτί της μυθοπλασίας είναι και φέτος οι Άγριες Μέλισσες που κάποιες μέρες χτυπάει 30άρια, ενώ στα ριάλιτι έχουμε το GNTM και το Big Brother που ναι μεν και ευτυχώς ξεφουσκώνει με όλα όσα έχουν συμβεί, παραμένει ωστόσο σε αρκετά υψηλά ποσοστά.
Αν θες λοιπόν να κερδίσεις τα ριάλιτι. πρέπει να δείξεις ότι υπάρχει κάτι δυνατό από την άλλη πλευρα. Στο δράμα, οι Άγριες Μέλισσες δείχνουν ότι γίνεται. Ιδέα μιας νέας κοπέλας, πολύ καλή φωτογραφία, αξιοπρεπές σενάριο -που για να τα λέμε όλα όταν θες μια καθημερινή σειρά. πόσο καλό μπορεί να είναι και το σενάριο;- σειρά εποχής -επίσης για να τα λέμε όλα, στην ελληνική τηλεόραση χαρακτηρίζεται με μεγαλύτερη ευκολία “ποιοτικό” ή “καλό” οτιδήποτε είναι εποχής, δείγμα και αυτό του πόσο δρόμο χρειάζεται ακόμα να διανύσουμε για να δούμε μια φρέσκια, σύγχρονη σειράς μυθοπλασίας που να μιλά για όσα μας απασχολούν σήμερα. Στο σήμερα είναι τοποθετημένο και το “Έτερος Εγώ”, που έρχεται με δεύτερη σεζόν στην Cosmote TV, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια σειρά μυστηρίου που υπακούει -και δικαίως- στις δικές της συμβάσεις.
Ίσως εκεί όπου παρατηρείται το μεγαλύτερο κενό είναι στην κωμωδία. Η φράση “ελληνική κωμωδία” να είναι μια φράση που προεξενεί αμηχανία. Λυπάμαι, αλλά δεν είναι αστείο να βλέπεις 40άρηδες ηθοποιούς να υποδύονται τους 20χρονους και να προσπαθούν να μιλήσουν όπως υποτίθεται ότι μιλάει η νεολαία. Στην καλύτερη περίπτωση είναι άβολο και ψεύτικο, μια επιλογή βγαλμένη από την OK Boomer ανθολογία. Κανένας πιτσιρικάς δε πάει για καφέ και λεει “ουαου στριμαρω μαν” , “μπρο φλεξαρω”. Είτε πάρτε έναν πιτσιρικά να κάνει τον ρόλο που θα του βγει φυσικά είτε μην γράψετε καν τον ρόλο. Κωμωδίες όπως η -δικαίως επιτυχημένη- “Μουρμούρα” και το νέο “Παρουσιάστε” πρέπει να δώσουν πολλά, γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη απο μια καλή κωμωδία.
Επίσης, όσο άσχημο κι αν ακούγεται, αφήστε κάποιους να πάρουν σύνταξη. Δεν είναι κακό. Χορτάσανε και χρήμα και δόξα. Κάπου ώπα. Δώστε βήμα σε νέους δημιουργούς που γνωρίζουν τι συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα. Μπορεί να βοηθήσει, ειδικά στο κομμάτι σάτιρας κωμωδίας. Όταν ο Λάκης Λαζόπουλος έγραψε το Δέκα Μικροί Μήτσοι, έκανε επιτυχία γιατί όλους τους χαρακτήρες τους έβλεπες δίπλα σου. Ήταν ο θείος σου, η μάνα σου, ο φίλος σου, ο ξάδερφος απο το χωριό, ο αδερφός σου. Είχε πιάσει όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας της εποχής και με τη χαρισματική γραφή του, κατάφερε να μας κάνει να γελάμε και να κλαίμε με τα χάλια μας. Δεν μπορεί κανείς να γελάσει ή να προβληματιστεί μέσω της σάτιρας αν δεν ταυτιστεί.
Οπως και να έχει όμως, πρέπει να ταχθούμε με τη μυθοπλασία. Πετυχημένες ή όχι σειρές είναι αυτές που πρέπει να κερδίσουν για πολλούς λόγους. Πρέπει να δούμε νέους δημιουργούς, πρέπει να έχουν δουλειά αύριο νέοι καλλιτέχνες αλλά κυρίως πρέπει να βάλουμε πλάτη όλοι να ξανασυναντηθεί η τέχνη με την κοινωνία.
