Χθες το βράδυ το feed μου στο Facebook γέμισε από αναρτήσεις-προσκλήσεις να συντονιστούμε στον Alpha. Θες από περιέργεια; Θες επειδή τα memes που είχαν ήδη αρχίσει να δημοσιεύονται ήταν επιτυχημένα; Πες ό,τι θες. Το θέμα είναι πως όντως συντονίστηκα στον Alpha, για να ανακαλύψω πως οι φίλοι μου στο Facebook απλά ζητούσαν να δούμε όλοι το The Bachelor. Και επειδή το cringe που προκαλεί το The Bachelor είναι από εκείνα που σε παραλύουν, δεν κατάφερα να αλλάξω κανάλι ή να κλείσω την τηλεόραση. Έμεινα εκεί, με κενό βλέμμα, να κοιτάζω την οθόνη, ακόμα και στις διαφημίσεις.
Το θέμα με το συγκεκριμένο επεισόδιο δεν είναι το concept από μόνο του. Αυτά τα έχουμε πει, το θέμα είναι ότι μέσα σε όσα λεπτά κράτησε (ο χρόνος σταματάει να μετράει όταν είσαι εγκεφαλικά παράλυτος) πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου όλοι οι εφιάλτες των ραντεβού. Κυριολεκτικά, το The Bachelor αποτέλεσε μια ωδή στα χειρότερα ραντεβού.
Σε τραπέζια με τραπεζομάντηλα, κεριά, πολλά μαχαιροπίρουνα, κοστούμια και μάξι φορέματα, ο τηλεοπτικός γαμπρός είχε το τετ α τετ του με κάποια από τα κορίτσια. Και όσο έχωνα πιο κοντά στο μάτι μου στην κλειδαρότρυπα, θυμόμουν πόσο εφιαλτικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο ραντεβού. Φαντάσου να βγαίνεις για ραντεβού και να βλέπεις τον άλλο με κοστούμι. Να κάνετε προπόσεις κάθε πέντε λεπτά σαν προγραμματισμένοι, ενώ εσύ θες απλά να πιείς το ποτό σου. Να σου λέει ατάκες που πρακτικά σχολιάζουν τη συμπεριφορά σου με μια μικρή δόση έγκρισης. «Δεν ξέρω τι συμβαίνει μέσα σου, ίσως είσαι λίγο ντροπαλή» και εσύ να μη μπορείς να πεις ότι δε σου αρέσει να βγαίνεις ραντεβού λες και γυρίζετε chick flick ΧΩΡΙΣ τον Ryan Gosling.
Μετά άρχισαν να φιλιούνται και σκεφτόμουν πόσο άβολο είναι να σε φιλάει ο άλλος κατά τη διάρκεια του ραντεβού, σε ένα τραπέζι, με όλα αυτά τα άβολα ερωτικά λογάκια πριν, και εσύ να δίνεις την αίσθηση πως δε γουστάρεις και πολύ, ενώ στην πραγματικότητα απλά δεν έχεις προλάβει να καταπιείς τη μπουκιά σου. Και τα κραγιόν. Τα ξεβαμμένα κραγιόν στο ραντεβού. Όχι μετά το ραντεβού, αλλά κατά τη διάρκεια. Που γυρνάς σπίτι ενθουσιασμένη γιατί σε φίλησε ο σατανάς και κοιτάζεσαι στον καθρέφτη για να αντικρύσεις τον Τζόκερ, με κραγιόν μέχρι τη μύτη και το πιο κόκκινο σαγόνι του σύμπαντος και να χάσεις κάθε δείγμα χαράς αυτού του αισθησιακού κατά τα άλλα πρώτου φιλιού.
Και μετά πήγαν να παίξουν ποδόσφαιρο, αφού πρώτο προπονήθηκαν από τον ίδιο. Και σκέφτηκα εκείνες τις ατυχείς φορές που μπλέκεις με τύπο που αγαπάει τα αθλήματα, ενώ εσύ δεν έχεις τρέξει ούτε για να προλάβεις το λεωφορείο. Και σου προτείνει να βγείτε για τρέξιμο και εσύ δεν ξέρεις γιατί, αλλά λες ναι και δεν τρέχεις. Και εκείνος τρέχει μπροστά και εσύ έχεις μείνει μέτρα πίσω γλείφοντας μια γρανίτα και σκέφτεσαι σοβαρά να στρίψεις στο πρώτο στενό και να του πεις ότι σε συνεπήρε τόσο το τρέξιμο που άφησες το ένστικτό σου να διαλέξει διαδρομή. Και πού σε οδήγησε το ένστικτο; Εννοείται στον καναπέ σου αγκαλιά με πατατάκια ρίγανη.
Και μετά πήγαν για τζακούζι. Και θυμάσαι εκείνα τα ραντεβού που πήγατε για μπάνιο στην παραλία. Και προσπαθούσες να μην κάνεις σαν καραγκιόζης βουτώντας στη θάλασσα. Ούτε να του κάνεις πλάκα ότι πνίγεσαι απλά για να δεις το άγχος στη μούρη του. Και προσπαθούσες να βγαίνεις από τη θάλασσα με σταθερό βηματισμό και όχι ζεϊμπέκικο και έβριζες μέσα σου που δεν πήγατε σε παραλία με άμμο. Αλλά ό,τι και να προσπαθούσες να κάνεις ήξερες πως σε βλέπει βρεγμένη, ιδρωμένη και με τα πιο μπλεγμένα μαλλιά στο σύμπαν και αν ήθελε να τρέξει, θα μπορούσε να το κάνει τώρα που εσύ θα ξαναβουτούσες.
Και μετά το The Bachelor τελείωσε και εγώ ορκίστηκα πως δε θα ξαναβγώ ραντεβού στη ζωή μου γιατί τα ραντεβού είναι μια κακή φάρσα, μια τραγωδία και συνειδητοποίησα πως εδώ και μια ώρα κάθομαι ακίνητη μπροστά στην τηλεόραση, ενώ το μυαλό μου τρέχει ακολουθώντας ένα τρένο πανικού. Πρακτικά, ανακάλυψα πως το μυαλό μου μπορεί να διατηρήσει μια συνεχόμενη φωτιά, χωρίς να ανατιναχτεί.
