Η αστυνομία των ΗΠΑ το ‘κανε ξανά. Κι άλλος αθώος. Κι άλλος νεκρός. Ίδια ιστορία. Ο προστάτης έκοψε το νίμα της ζωής εκείνου που πληρώνεται να προστατεύει. Οι λεπτομέρειες διαφορετικές. Ο Τζορτζ Ζαπάντης πυροβολήθηκε με ηλεκτρικό πιστόλι. Ο Τζορτζ Ζαπάντης ήταν Ελληνοαμερικανός. Ο Τζορτζ Ζαπάντης ήταν διπολικός. Μα πάνω απ’ όλα, η ελληνική κοινή γνώμη δείχνει ν’ ασχολείται με την τελευταία διαφορά: Ο Τζορτζ Ζαπάντης ήταν λευκός.

Έχει σημασία; Φαίνεται πως έχει, για όσους περίμεναν εναγωνίως εδώ και ακριβώς 31 μέρες μια πάσα. Μια ευκαιρία. Ένα γεγονός που θα τους δώσει το κατάλληλο (ψευδο)επιχείρημα για να στηρίξουν ένα τσιτάτο που εκ πρώτης όψεως ΟΛΟΙ οι (μη ρατσιστές) άνθρωποι το υποστηρίζουν. Το περίφημο:

All Lives Matter!

Επί το ελληνικότερον: “Όλες οι ζωές μετράνε!”. Διαφωνεί κανείς; Λοιπόν, μονάχα για την αφεντιά μου μπορώ να μιλήσω. Όχι, δεν διαφωνώ καθόλου. Μα δεν διαφωνώ, μόνο αν τις τρεις ετούτες λέξεις τις διαβάσεις άνευ χροιάς, χωρίς απόχρωση, δίχως κρυμμένα υπονοούμενα. Έτσι, είναι μια φράση που σκάει από ανθρωπισμό κι αγάπη για τη ζωή. Μόνο που δυστυχώς, δεν πρόκειται να τη διαβάσεις ποτέ απαλλαγμένη απ’ όλα αυτά.

Βλέπεις, το All Lives Matter, δεν χρησιμοποιείται για να υποστηρίξει κάτι. Χρησιμοποιείται για ν’ αναιρέσει κάτι. Κάνε μια γρήγορη αναζήτηση στο Google, στο Fecebook, σ’ όποιο μέσο μπορεί να σου δώσει μια εικόνα κοινής γνώμης. Κάν’ τη, και θα το βρεις σε κόντρα ενός άλλου, περίπου ίδιου και στην ουσία εντελώς ίδιου τσιτάτου. Black Lives Matter. Διαφωνεί κανείς; Φαίνεται πως διαφωνούν (λίγοι αλλά) πολλοί, κι είναι ακριβώς αυτοί οι πολλοί που φανατικά υποστηρίζουν πως Όλες οι Ζωές Μετράνε. Γιατί ξαφνικά, λέγοντας σε κάποιον πως “οι ζωές των μαύρων έχουν αξία”, στ’ αυτιά του αυτό μεταφράζεται ως:

Οι ζωές των λευκών δεν έχουν! (;)

Αυτός ο παραλογισμός που μόλις διάβασες, κουβαλάει τρία προβλήματα πάνω του. Κατά σειρά σημαντικότητας: ένα γραμματικό, ένα λογικό, ένα ιδεολογικό. Ας αρχίσουμε απ’ τα πιο εύκολα. Ψάξε στο διαδίκτυο, ψάξε στα δελτία, ψάξε στις εφημερίδες, βρες φωτογραφίες, βίντεο, πλάνα, πανό, άρθρα. ΠΟΥΘΕΝΑ δεν θα βρεις γραμμένο πως: ΜΟΝΟ οι ζωές των μαύρων μετράνε. Η φράση είναι απλή, ξεκάθαρη και δεν χωράει παρανοήσεις: οι ζωές των μαύρων μετράνε. Αν συμφωνείς, συμφωνείς μ’ αυτό, χωρίς προσθέσεις κι αφαιρέσεις. Αν διαφωνείς, διαφωνείς μ’ αυτό. Απλά πράγματα. Αν λοιπόν είσαι λευκός, το Black Lives Matter δεν σε υποστηρίζει, δεν σε απειλεί, δεν ασχολείται μαζί σου. Απλώς σου δηλώνει κάτι για μια ομάδα διαφορετική απ’ τη δική σου.

Άμα και συμφωνούμε σ’ αυτό (αν δεν συμφωνούμε, ένας απ’ τους δυο μας χρειάζεται μαθήματα ελληνικών), πάμε στο επόμενο. Γιατί ασχολούμαστε με τις ζωές των μαύρων κι όχι μ’ εκείνες των λευκών; Για τον ίδιο λόγο που είναι εντελώς ανούσιο ένα straight pride, ή το να παλέψεις για τα δικαιώματα ενός καθολικού στο Βατικανό. Γιατί οι ζωές των μαύρων απειλούνται. Οι ζωές των λευκών όχι. Διαφωνείς; Απλά μαθηματικά: οι ΗΠΑ έχουν το 2020 πληθυσμό 331 εκατομμύρια. Το 60% είναι λευκοί. Το 13% μαύροι (198 και 43 εκ. αντίστοιχα). Η αστυνομία των ΗΠΑ λοιπόν, τον τελευταίο χρόνο σκότωσε 172 λευκούς και 88 μαύρους. Δηλαδή το 0,00008% των πρώτων και το 0,0002% των δεύτερων. Ή 1 στους 1.250.000 λευκούς, κι 1 στους 500.000 μαύρους! Ακόμα κι αν ρίξεις στο τραπέζι τα ποσοστά εγκληματικότητας, η διαφορά συνεχίζει να είναι πελώρια. Και το λογικό άλμα του White Lives (Don’t) Matter, τεράστιο.

Αφού λοιπόν τα βρήκαμε κι εδώ, πάμε στο τρίτο βήμα. Το πιο σημαντικό.

Γιατί δεν μπορείς ν’ αποδεχτείς ότι ΔΕΝ είσαι κι εσύ θύμα του κόσμου;

Γιατί πρέπει ντε και καλά, ή ν’ ανήκεις μες στα θύματα, ή να μην υπάρχουν θύματα; Γιατί πρέπει ντε και καλά να φτιάχνεις θεωρίες που θυματοποιούν εσένα και τους δικούς σου, και ταυτόχρονα ν’ αρνείσαι τις περιπτώσεις κοινωνικών ομάδων που στ’ αλήθεια υποφέρουν; Γιατί πρέπει να στήσεις τους λευκούς, τους Ευρωπαίους, τους Έλληνες, τους Χριστιανούς, απέναντι στους μαύρους της Αμερικής; Αν όλοι οι παραπάνω δίνουν έναν αγώνα, αν απειλούνται κάπου στον κόσμο, αν κινδυνεύουν ή αδικούνται, αυτό είναι ένα πράγμα και πρέπει ν’ ακουστεί (αν). Όμως γιατί χτυπάς ένα δίκαιο αγώνα, στο όνομα ενός άλλου; Και πάνω απ’ όλα, γιατί πρέπει να γενικεύσεις ένα σύνθημα, που δεν σε απειλεί όπως είναι, μα το απειλείς αφαιρώντας του το στόχο, την ουσία, το λόγο διαμαρτυρίας του;

Ναι, φίλε μου. Όλες οι ζωές μετράνε. Μα την αξία μιας λευκής ζωής, στον κόσμο των λευκών που ζούμε, δεν την αρνείται κανείς…

Υ.Γ. Ο Τζορτζ Ζαπάντης είναι ένα ακόμα θύμα της αστυνομικής βίας που συνεχίζει να γεννοβολά στις ΗΠΑ. Δεν είναι ο τρόπος να δικαιολογήσεις τα κόμπλεξ σου…