Χθες, ήταν μια περίεργη μέρα, μιας περίεργης περιόδου, μιας ακόμα πιο περίεργης χρονιάς. Χιλιάδες καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, άνοιξαν ξανά, μετά από 2 μήνες σχεδόν καραντίνας. Υπάλληλοι με μάσκες και πλαστικά γάντια μιας χρήσης, τοποθετούσαν ευλαβικά την πραμάτια τους, σε κοινή θέα στις βιτρίνες του. Κι ενώ το lockout, από μόνο του σαν λέξη, δίνει μια ανάσα αισιοδοξίας, διώχνοντας αυτόν τον κόμπο που είχαμε τόσες μέρες στο λαιμό, τα πράγματα δεν ήταν όπως πριν. Λογικό κι αναμενόμενο θα πεις. Εδώ κοτζάμ Τσάρλι Μπρούκερ βγήκε κι είπε πως δεν θα βγάλει άλλο “Black Mirror”, γιατί πλέον ζούμε το “Black Mirror“, επομένως έχει πιάσει κι εσύ το γενικότερο νόημα. Αυτό που κρατώ από την χθεσινή μέρα, στην “προστατευμένη μου βόλτα”, είναι η ελπίδα που ξεπήδησε μέσα από μια στήριξη, που είδα να δίνουν φίλοι και γνωστοί στα μαγαζάκια της γειτονιάς.
Ευτυχώς, αρκετοί από αυτούς το κάνανε και προ καραντίνας, αλλά μάλλον ο κατ’ οίκον περιορισμός, έδωσε και σε ένα κομμάτι των υπολοίπων το έναυσμα να στηρίξουν και να κινηθούν αλληλέγγυα σε αυτούς, που συναντάνε κάθε μέρα σε μια βόλτα στην πόλη τους. Απόλυτα ποσοστά, δεν έχω και μιλώ για μια μικρή κουκίδα του ελληνικού χάρτη, το λατρεμένο Αιγάλεω. Ωστόσο, τη στιγμή που τα εμπορικά κέντρα παραμένουν κλειστά, μήπως ήρθε η ώρα να στηρίξουμε περισσότερο τα μαγαζιά της γειτονιάς μας; Εν μέσω καραντίνας άλλωστε, τα ψιλικατζίδικα, τα περίπτερα, κρεοπωλεία, ψαράδικα, οι οικογενειακοί φούρνοι, τα μικρά ζαχαροπλαστεία, αλλά κι όσα παντοπωλεία πουλάγανε παραδοσιακά ή βιολογικά προϊόντα και λιχουδιές που λιμπιζόμαστε, άρχισαν να φαίνονται περισσότερο.
Βλέπεις, όταν όλα τα άλλα καταστήματα ήταν κλειστά κι οι ουρές στα σούπερ μάρκετ, μοιάζουν με αυτές που είχαν τα μπουζουξίδικα Σαββατοκύριακα, επί ΠΑΣΟΚ οι επιλογές δεν ήταν πολλές. Κάποιοι στράφηκαν σε αυτά, ως λύση ανάγκης, άλλοι σαν κίνηση στήριξης κι αλληλοβοήθειας στα μικρά μαγαζιά. Άλλωστε, οι ιδιοκτήτες και υπάλληλοι, πολύ πιο συχνά από ότι φανταζόμαστε είναι φίλοι, συγγενείς, γείτονες, παλιοί συμμαθητές.
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, έσκασαν μύτη κι αρκετές οικονομικές προβλέψεις, που μέσα στον γενικότερο χαμό και πανικό των ημερών, δεν πήραν την προβολή που περιμέναμε. Μιλούν λοιπόν για πιθανό κλείσιμο μετά την κρίση που έφερε ως συνέπεια της, η πανδημία του COVID-19, 7 από τις 10 μικρές επιχειρήσεις ενδέχεται να κλείσουν, καθώς το ταμείον τους, θα είναι μείον.
Όσο λοιπόν τρομακτικό η δυστοπικό φαντάζει το άμεσο μέλλον, όπου οι μαθητές της 3ης Λυκείου θα θερμομετρούνται πριν μπουν στην τάξη κι η χρήση μάσκας θα είναι υποχρεωτικοί σε μέσα μεταφοράς και χώρους συνωστισμού, άλλο τόσο μοιάζει κι ένα σενάριο με 100.000 ανθρώπους χωρίς δουλειά και βασικό εισόδημα. Για να το κάνουμε πενηνταράκια που λέει κι ο σοφός Γιώργος Γεωργίου, η στήριξη στα μικρά μαγαζιά μοιάζει πιο σημαντική από ποτέ. Κι αν οι προσφορές σε πολυκαταστήματα κι εμπορικά κέντρα μοιάζουν κολασμένα θελκτικές σαν σοκολατίνα με γέμιση κίντερ μπουένο, η στήριξη ανθρώπων που τζόγαραν τα όνειρα τους, ανοίγοντας το μαγαζάκι που πάντα ονειρεύονταν, αφήνει ίσως και πιο γλυκιά γεύση στο τέλος.
Χθες, πάντως η μέρα μου ήταν υπέροχη κι η βόλτα χορταστική. Ξεκίνησε με μια στάση στο ντελικατέσεν της γωνίας, που φόρτωσα σαλαμάκι που θα εκτιμούσε ιδιαίτερα ο Βουτσάς, Γραβιέρα από την Αμφιλοχία και κάτι τούμπανες ελιές Καλαμών. Πιο κάτω πήρα από την κυρία Μαρίκα, τη μοδίστρα δυο αγαπημένα μπλουζάκια σένια και στενεμένα όπως ήθελα. Στο επόμενο στενό, παρέλαβα το μπουφανάκι που είχα παραγγείλει ηλεκτρονικά, γιατί δεν ξέρω αν το ξέρετε κυκλοφορεί και μια γρίπη περίεργη ακόμη εκεί έξω.
Φορτώσα και ψαράκια από το ψαράδικο κοντά στο μετρό και ένιωσα ευλογημένος για το κατάστημα με τα κουζινικά/ είδη δώρων, που μας έσωσε γιατί είχε κι αυγοδάρτη και γαλατιέρα αντικολλητική, γιατί η άλλη αποδήμησε. Στο δισκάδικο, εκεί κοντά στα ΤΕΙ έκανα και την οικονομική παρασπονδία του μήνα, τσιμπώντας 2 βινυλιάκια σε τρομερή τιμή. Οι τσάντες γέμισαν με πράγματα και μαζί χαμόγελα όσων είδα, χαιρέτησα και μοιράστηκα αποτυχημένα αστεία για τον κορονοϊό. Κι είδα κι άλλους που το έκαναν κι ήταν λες και μου έκαναν 2 γερές ενέσεις αισιοδοξίας κι ελπίδας ότι θα στηρίζουμε περισσότερο τα μαγαζιά της γειτονιάς μας.
