Γράφουμε χιλιάδες λέξεις, μοντάρουμε δεκάδες πλάνα, μπας και καταφέρουμε τελικά να συναντηθούμε με την ιστορία, μπας και καλύψουμε ένα κομμάτι τον γεγονότων που θα αναγνωρίσουν οι επόμενες γενιές.
Η μεγαλύτερη δίκη της μεταπολίτευσης, άλλος ένας τεράστιος αγώνας του δημοκρατικού κόσμου απέναντι στον φασισμό. Η Χρύσα Παπαδοπούλου, συνήγορος πολιτικής αγωγής από την οικογένεια του Παύλου Φύσσα και ο Θανάσης Καμπαγιάννης, συνήγορος πολιτικής αγωγής που εκπροσωπεί τους Αιγύπτιους αλιεργάτες από το Πέραμα, μίλησαν για τα γεμάτα αγωνία, πείσμα και ελπίδα, τελευταία 5 χρόνια.
Χρωστάμε πολλά σε αυτούς τους ανθρώπους, στις στιγμές που μας σήκωσαν στις πλάτες τους μη και λυγίσουμε. Λίγο πριν το τέλος, μια ανάσα πριν νιώσουμε ότι δεν δώσαμε τζάμπα την ψυχή μας.
“Ο Παύλος έγραφε τραγούδια για τους φασίστες, δεν σηκωνόταν 23:30 το βράδυ να σκοτώσει, δεν υπάκουε σε εντολές, άλλοι υπάκουσαν σε εντολές και βγήκαν να σκοτώσουν.
Οι μάρτυρες κατηγορητηρίου δεν φοβήθηκαν, έσπασαν το απόστημα του απολύτως δικαιολογημένου φόβου απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Ο Παύλος Φύσσας δεν δολοφονήθηκε για το τίποτα”.
Χρύσα Παπαδοπούλου
Η ανατριχιαστική αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη στη δίκη της Χ.Α. κυκλοφορεί πλέον από τις εκδόσεις Αντίποδες. Το βιβλίο έχει τίτλο “Με τις μέλισσες ή με τους λύκους”, αντηχώντας τη χαρακτηριστική φράση από το κλείσιμο της αγόρευσης.
“Eκείνη την άγρια νύχτα, δεν έδρασε μόνο ο κόσμος των λύκων, γιατί αγέλη λύκων ήταν αυτοί που χίμηξαν πάνω στον Παύλο Φύσσα. Αλλά έδρασε, αναδύθηκε και ο κόσμος των μελισσών, ο κόσμος της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, ο κόσμος που βλέπει κάτω πεσμένο “έναν άνθρωπο και δεν λέει “να ένας ξένος”, αλλά λέει “να ο αδελφός μου”.
Θα νικήσουμε και θα είναι μια μέρα ολόφωτη!
