Η Ελένη Τοπαλούδη δολοφονήθηκε στις 26 Νοεμβρίου του 2018. Η σωρός της εντοπίστηκε δύο ημέρες μετά, όταν ανασύρθηκε από τη θάλασσα στην περιοχή της Λίνδου. Το άψυχο σώμα της, κακοποιημένο και βιασμένο, γίνεται βορά σε μισάνθρωπα σχόλια που εκτοξεύονται ακαριαία, σε μια ακόμη απόπειρα συγκάλυψης των δολοφόνων. Ο μανδύας της υποκρισίας όμως είχε ήδη τραβηχτεί, φανερώνοντας τη σαπίλα μιας κοινωνίας που πάντα γνωρίζει και αντέχει να σιωπά. Η Ελένη, έναν χρόνο πριν κατήγγειλε στην αστυνομία τον βιασμό της από τρία άτομα, με τους αστυνομικούς να την αγνοούν, παρέχοντας ακόμη ένα μαξιλάρι ασφάλειας στους νταήδες του νησιού που νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου στα σώματα μας. Η Ελένη γίνεται σύμβολο για νέους, μαζικότερους αγώνες κατά των γυναικοκτονιών και είναι κάτι που δεν αντέχεται πια. Δεν χρειαζόμαστε άλλα δολοφονημένα κορμιά να χαστουκίσουν την ανοχή μας, τα σύμβολα μας έχουν το αίμα τους στα χέρια σας και εμείς θέλουμε τους ανθρώπους μας ζωντανούς.
Σήμερα, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, ξεκίνησε ένας ακόμη αγώνας πόνου. Ένα μαύρο σύννεφο γυναικών κουβαριασμένο σε αγκαλιές λυγμών προσπαθεί να σταθεί όρθιο, να περπατήσεις προς τη δικαίωση. Η μητέρα της Ελένης, λίγο πριν γρυλλίσει μπροστά στους ανθρώπους που τσάκισαν στα βράχια το παιδί της, έπεσε στην αγκαλιά της Μάγδας Φύσσα. Και ενώθηκαν οι πόνοι και πλέον είναι πολύ νωρίς και πολύ αργά για όλα. Για όλα εκτός από τη μάχη που θα δίνουμε διαρκώς για τα δολοφονημένα κορμιά των αδερφών μας, που όσο και να το θέλουν μερικοί, δεν δολοφονήθηκαν για το τίποτα.
“Δολοφόνοι, καταστρέψατε τη ζωή μας και τη ζωή του παιδιού μου και εγώ πρέπει να σας βλέπω. Δολοφόνοι” και νομίζω ότι το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε στο άκουσμα αυτής της μάνας που σπαράζει, είναι να την κοιτάξουμε στα μάτια, να μη νιώσει μόνη μέσα στον θρήνο, να της ορκιστούμε αν χρειαστεί πως αυτήν την κούρσα θα την τρέξουμε μαζί μέχρι το τέλος. Για την Ελένη. Για όλες τις Ελένες…
Είμαστε εδώ, ασπίδα, μπροστά σε κάθε “Έλληνα-λεβέντη από καλή οικογένεια”, που νομίζει ότι μπορεί να ακουμπήσει το ξερό του πάνω μας, απέναντι σε κάθε κουλτούρα που του το δίδαξε. Είμαστε εδώ να ουρλιάζουμε ότι η αγάπη δεν δολοφονεί, κόντρα σε αιματοβαμμένους τίτλους ειδήσεων και εφημερίδων. Εδώ και απέναντι, σε κάθε απόπειρα ψυχιατρικοποίησης του δράστη, μεταβιβάζοντας την ευθύνη της ματσίλας του και την αίσθηση ατιμωρησίας, στιγματίζοντας την ψυχική ασθένεια.
Η Ελένη Τοπαλούδη δολοφονήθηκε άγρια από δύο άντρες που θεωρούν ότι δεν είναι όλες οι ζωές άξιες να βιωθούν και αυτό ας το πάρουν χαμπάρι, θα αλλάξει είτε το θέλουν είτε όχι. Η τελευταία φωτογραφία εξωφύλλου της Ελένη στο Facebook έγραφε “If you are racist, sexist, homophobic or an asshol … don’t come in” και έτσι θα περπατήσουμε σε αυτή τη δίκη. Για τις ζωές που χάθηκαν και για όλες εκείνες που κινδυνεύουν μόνιμα. Τις δικές μας ζωές.
Καλή δύναμη!
