“Το δέσιμο είναι ταπείνωση, γιατί κάνεις δεν σας έχει αντισταθεί. Είναι ταπείνωση. Λύστε με γιατί δεν μπορώ άλλο. Η φυσική κατάσταση είναι να είμαστε ελεύθεροι και να μην υπακούμε σε κανένα μίσος. Κανενός αναρχικού. Σαν αναρχικοί συμπεριφέρεστε, που καίνε τα μαγαζιά έτσι από καπρίτσιο. Από ιδεοληψία. Αυτό που κάνετε είναι χειρότερο. Γιατί μας έχετε δεμένους; Δεν σας αντιστέκεται κανείς”.

Εκεί, ακινητοποιημένος στην ταράτσα, μέσα στο κρύο, δίπλα στην κατάληψη της οδού Ματρόζου. Το σπίτι του οικόπεδο από δυνάμεις της αστυνομίας να ποδοπατούν τα παιδιά του, απειλώντας τη γυναίκα του ότι “μπες μέσα γιατί θα σε ρίξουμε από τη σκάλα”. Ο φιλήσυχος όπως δηλώνουν όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά σκηνοθέτης, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς του συνέβαινε. Ο Δημήτρης Ινδαρές, άνθρωπος της Τέχνης και των Γραμμάτων, δεν βρήκε λέξεις για χαρακτηρίσει την κακοποίηση που δεχόταν εκείνη τη στιγμή ήταν απόλυτα φασιστική και φρικαλέα συντονισμένη με τις μεθόδους της επταετίας. Και δεν μπόρεσε γιατί το αφήγημα που θέλει τον καλό νοικοκυραίο, που δεν εναντιώνεται, δεν διαμαρτύρεται και δεν ανακατεύεται σε δουλειές άλλων, να μένει στο απυρόβλητο, θρυμματίστηκε ακαριαία και μπροστά του.

Ο Δημήτρης Ινδαρές, ανέθεσε την προστασία του εαυτού και της οικογένειας του στο κράτος, εξαιτίας του οποίου σήμερα διαπιστώνεται με μώλωπες και εκδορές από πλαστικές σφαίρες, καθώς και μια κάκωση στον αυχένα. Από το ίδιο κράτος οδηγήθηκε χωρίς παπούτσια στη ΓΑΔΑ, χωρίς να επιτραπεί η είσοδος του δικηγόρου του, κατασκευάζοντας από την πρώτη στιγμή χυδαίες εικασίες, κατασκευάζοντας ενόχους.  

Ο Δημήτρης Ινδαρές, ξαφνικά έγινε ο “άλλος”. Έγινε ένας άπλυτος με ενοχλητικά φρονήματα, που μεγαλώνει δύο μπαχαλοάχριστους σε βάρος της κοινωνίας με μια “καλά της κάνανε” πισθάγκωνα γυναίκα. Έγινε ο χωρίς φωνή απελπισμένος, η βουβή κραυγή της αδικίας. Η φιλήσυχη “μεσαία τάξη” δεν δίστασε να τον γρατζουνίσει γρυλίζοντας, έχοντας τον ήδη αρνηθεί τρεις φορές μέχρι το ξημέρωμα.

Θα ήθελα όμως να αναρωτηθεί ο σκηνοθέτης, πότε θυμάται αναρχικούς να περνάνε χειροπέδες σε πολίτες μπουκάροντας σε σπίτια, τραβολογώντας γυναίκες και παιδιά με τρόπο εξευτελιστικό προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πότε άκουσε τελευταία φορά να απειλούν γυναίκες ότι θα τις γκρεμοτσακίσουν από τις σκάλες, υπονοώντας τον ενδεχόμενο θάνατο τους.

Το ότι ο Δημήτρης Ινδαρές είναι ένας άνθρωπος δεξιών πεποιθήσεων δεν λέει τίποτα από μόνο του. Αυτό που αρκεί είναι ότι δεν πρόκειται για έναν πρόσφυγα ή μετανάστη, έναν οροθετικό ή ομοφυλόφιλο, μια σεξεργάτρια ή έναν επαίτη. Όσα έγιναν εκείνο το χάραμα στο Κουκάκι είναι η βιντεοσκοπημένη και ηχογραφημένη απόδειξη ότι κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής από το τέρας και την αδιάκοπη πείνα του για καταστολή και ακρωτηριασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης.

Δεν χρειάζεται να μεταναστεύσουμε για να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας στους ξεριζωμένους, να μας αρέσουν τα άτομα του ίδιου φύλου για να γράψουμε στους τοίχους για το δικαίωμα του να ζούμε με όποιον γουστάρουμε. Δεν χρειάζεται να μας δολοφονήσουν στο Κερατσίνι ή ένα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας για να γίνουμε ασπίδα για μαυροφορεμένες μανάδες. Χρειάζεται απλά να μπουν στο σπίτι σας χωρίς να το θέλετε κύριε Ινδαρέ και καθόλου δεν μας νοιάζουν τα πολιτικά σας φρονίματα. Για εμάς είστε ένας ακόμη άνθρωπος που παραβιάζεται και αυτό δεν μας κάνεις ίδιους με το μίσος και τη βία.

Αναρχικοί, αριστεροί ή όπως ορίζετε τις έννοιες αυτές στο μυαλό σας, είμαστε στο πλευρό σας κύριε Ινδαρέ. Θα μιλάμε για εσάς, θα γράφουμε και θα καταγγέλλουμε αδιάκοπα αυτό που συνέβη σε εσάς και την οικογένεια σας, ως μια ακόμη φρικαλεότητα. Θα σοκαριζόμαστε με την αναίτια κακοποιημένη φιγούρα σας κύριε Ινδαρέ, θα είμαστε δίπλα σας, απέναντι στην παραβίαση των ζωών μας. Θα ευχόμαστε να τελειώσει γρήγορα ο σωματικός πόνος και ο ψυχικός κλονισμός που βίαια εκτεθείκατε. Μπας και μάθετε κύριε Ινδαρέ. Μπας και δεν είναι αργά.