Ονομάζομαι Λύκου Χρύσα και είμαι μια λευκή, straight γυναίκα. Σπούδασα σε γνωστό για τις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες Πανεπιστήμιο και έπειτα ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου. Κάνω μια δουλειά που γουστάρω και αμείβομαι καλά γι’ αυτήν, ενώ πλέον μένω μακριά από το πατρικό μου, με μια μόνιμη στοίβα λογαριασμούς να με περιμένει κάθε αρχή του μήνα, στο τραπέζι δίπλα από τους κάκτους που κατάφερα να μαράνω, πάνω στην κρίση ανεξαρτησίας. Όταν δεν δουλεύω, γελάω δυνατά με το αγόρι που με φλερτάρει στους δρόμους της πόλης, φιλώντας με σε κάθε στάση του μετρό. Είμαι η Χρύσα Λύκου και τυχαία μου αποδόθηκαν χαρακτηριστικά και προνόμια, που με έχουν φέρει στο σήμερα, λίγο μετά τα 30. Γνωρίζω καλά, ότι τα δικαιώματα μου σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων, ενώ δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι, αν είναι δικό μου λάθος που τα δικαιώματα των άλλων, αρχίζουν τόσο μακριά…
Δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 178 οι βουλευτές που τύπωσαν χιλιάδες φυλλάδια προεκλογικά, περιφέροντας τα φωτοσοπαρισμένα μούτρα τους στα παρμπρίζ αυτοκινήτων, διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών, με αντάλλαγμα την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους στην κοινωνική και πολιτική δημόσια σφαίρα και που τώρα είναι όλοι τους υπόλογοι για το αίσχος που διέπραξαν.
Καταψηφίστηκε η τροποποίηση του Άρθρου 5 του Συντάγματος, που προέβλεπε ρητή προσθήκη της απαγόρευσης διακρίσεων βάσει φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Η προτεινόμενη τροποποίηση, είχε περάσει τον περασμένο Ιανουάριο απ’ την αρμόδια Επιτροπή για τη συνταγματική αναθεώρηση και τώρα θέλουμε να δούμε ξανά εκείνα τα 178 πρόσωπα που μέχρι να εκλεγούν μας επιβάλλονταν ακαλαίσθητα σε ιλουστρασιόν χαρτί και που τώρα τραβούν χειρόφρενο χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση στον τρόπο που επιλέγουμε να ζήσουμε, μέσα από φιμέ τζάμια.
Έχοντας παραδεχτεί αποκάλυπτα και με τον πιο πρόστυχο τρόπο ότι εκπροσωπούν συγκεκριμένο προφίλ πολιτών, επικροτώντας δημόσια τις διακρίσεις, θα πρέπει να συνυπολογίσουν ότι από εδώ και στο εξής δεν μιλάμε απλώς για μηδενική ανοχή απέναντι τους, αλλά για τη διαχρονική μας στάση να τους θεωρήσουμε υπεύθυνους για κάθε έφηβο που φουντάρει από τον μπαλκόνι, γιατί δεν μπορεί να αντέξει την κακοποίηση που δέχεται από τον περίγυρο του, για κάθε γυναίκα που θα φοβηθεί και θα υποστεί αθόρυβα την ψυχολογική και σωματική βία. Η ελληνική βουλή, αποφάσισε ότι οι κινήσεις προς την προστασία της ισότητας δεν την αφορούν, οπότε μάλλον έχει προνοήσει να αντιμετωπίσει με άλλες μεθόδους την εξευτελιστική μεταχείριση που δέχονται καθημερινά, μετανάστριες, προσφύγισσες, θηλυκότητες, ανάπηρα άτομα και όσοι υπόκεινται σε εργασιακό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό αποκλεισμό.
Γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις ευρωπαϊκές αξίες που επικαλούνται μόνο όταν παίζει κανα φράγκο να γεμίσει τις τσέπες τους, δεν δίνουν δεκάρα για το άρθρο 5β της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το άρθρο 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., αποδεικνύοντας ότι δεν είναι άξιοι για τίποτα περισσότερο από κάμποσα φρου φρού και ακριβά αρώματα.
Επειδή όμως εδώ είμαστε και δεν μασάμε μπροστά στη φτήνια της συνείδησης σας, δεν θα σταματήσουμε να γράφουμε για τα 117 περιστατικά ρατσιστικής βίας που καταγράφηκαν μόνο μέσα στο 2018 και τα 130 θύματα που άφησαν πίσω τους. Δεν θα ξεχάσουμε ούτε μια από τις 74 επιθέσεις που δέχτηκαν μετανάστες και πρόσφυγες, με 27 από αυτά τα περιστατικά να αφορούν τη στοχοποίηση ΛΟΑΤΚΙ+ υποκειμένων και πως οι θύτες στη συντριπτική τους πλειονότητα και σύμφωνα με το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, ήταν Έλληνες.
Η Διεθνής Αμνηστία από τη μεριά της εκφράζει την βαθιά της απογοήτευση για την αποτυχία του ελληνικού κοινοβουλίου να παραπέμψει προς αναθεώρηση το Άρθρο 5, παράγραφος 2, του ελληνικού Συντάγματος, το οποίο εγγυάται την προστασία όλων όσων βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια, χωρίς διακρίσεις.
Καλό θα είναι να ξέρετε ότι δεν έχουμε τελειώσει μπροστά σε αυτήν την ήττα για τα ανθρώπινα δικαιώματα μας. Το παιχνίδι δεν παίζεται μόνο από εσάς και δεν βοηθάει να αγνοείται το πείσμα μας για αλληλεγγύη, την ανάγκη μας να ζούμε όπως και με όποιους μας κάνει κέφι. Το αίμα των ανθρώπων που περιθωριοποιείτε σαν ζωές που δεν αξίζει να βιωθούν, είναι στα δικά σας χέρια. Εμείς κρατάμε γάζες και τσιρότα, σφίγγοντας τρυφερά τον πόνο που προκαλείται και που μας δείχνει τον τρόπο να συνεχίσουμε, τον δρόμο που θα περπατήσουμε.
Είμαι η Χρύσα Λύκου και είμαι μετανάστρια, προσφύγισσα, σεξεργάτρια, τρανς, ανάπηρη, χωρίς δουλειά και στέγη. Είμαι όλα σας αηδιάζουν και έχω πολλά αδέρφια εκεί έξω που δεν σκύβουν το κεφάλι. Είμαι η Χρύσα Λύκου και ο μόνος τρόπος να προστατέψω τη ζωή μου είναι να προστατέψω τις ζωές των άλλων.
