Τρως χοιρινό; Πίνεις αλκοόλ; Κι εγώ το κάνω.
Στην Ελλάδα ο νόμος δεν το απαγορεύει, η (επίσημη) θρησκεία το επιτρέπει, η κουλτούρα το προτείνει. Με λίγα λόγια, ζω σε μια χώρα που δεν το ‘χει πρόβλημα να ψήσει μπριζόλες στα κάρβουνα κι αρνί στη σούβλα, ή να κερνάει μπύρα και κρασί στα γλέντια της. Νόμιζα βέβαια ότι ζω και σε μια χώρα που το ‘χει πρόβλημα μεγάλο να βάζει τα δάχτυλά της στις πληγές όσων πονάνε. Νόμιζα ότι ζω σε μία χώρα που η κουλτούρα της φιλοξενεί, και που η (επίσημη) θρησκεία της αγαπάει. Σήμερα πια, μεγάλωσα. Δεν ξέρω σίγουρα τι να νομίσω.
Μια ομάδα “άνθρωποι” καλούν εσένα, κι εμένα, κι όποιον το θέλει, να πάει να στήσει ψησταριές, να φάει και να πιεί, και μέχρι εδώ όλα καλά. Μα να τα κάνει πού, όλα αυτά; Απέναντι από τις δομές προσφύγων στα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Κι όχι, από δω και πέρα τίποτα δεν πάει καλά.
Οι “άνθρωποι” αυτοί, το λένε μόνοι τους: σκοπό έχουν να δυσκολέψουν τη ζωή του πρόσφυγα, του μετανάστη, του μουσουλμάνου που υπακούει στα “πρέπει” της θρησκείας του. Γιατί; Γιατί, όπως λένε, αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν θ’ αλλοιώσουν την Ελλάδα. Μόνο που…
…την Ελλάδα, ψήστη και οινοχόε της μικρότητας, καταρχάς την αλλοιώνεις εσύ!
Να ‘μαστε ψύχραιμοι; Ας είμαστε. Όχι πως δεν οργίζομαι με τέτοιους κερατάδες. Με αστοιχείωτους που βάζουν μπέρτα γαλανόλευκη, φοράν στο στήθος το σταυρό, και ξεκινούν σταυροφορίες “υπέρ πίστεως και πατρίδος” – σταυροφορίες που καταφέρνουν μόνο να λερώσουνε τη μπέρτα, να ρίξουν λάσπη στο σταυρό, να θάψουν την πατρίδα και την πίστη κάτω απ’ τη βία και το φόβο. Αλλά με ψύχραιμο μάτι, με το επιχείρημα στη θέση του εκνευρισμού, εσύ που κάλεσες τον κόσμο σ’ αυτό το “μπάρμπεκιου”, εσύ πάνω και πρώτ’ απ’ όλα, αλλοιώνεις τον πολιτισμό, την ιστορία, τη θρησκεία και την κουλτούρα της χώρας σου.
Βλέπεις, για το ελληνικό παρελθόν που θαυμάζεις, ο ξένος ήταν ιερός. Αμάρτημα τεράστιο να προκαλείς τις πεποιθήσεις του. Και βλέπεις, για τη θρησκεία που πιστεύεις, ο άνθρωπος είναι για να τον αγαπάς. Κι αν έχει ακόμα σήμερα, η χώρα αυτή εδώ ένα καλό να δείξει παραέξω, αυτό δείχνει: ανθρώπους πονετικούς, λεβέντες και φιλόξενους. Κι αυτά, ψήστη και οινοχόε της μικροψυχιάς…
…δεν θα τ’ απαρνηθούμε για τη χάρη σας!
Αν θες την ψυχραιμία μου λοιπόν, ορίστε: θυμάσαι κάποιους που καλούσαν κόσμο σε τσιμπούσια, Μεγάλη Παρασκευή, κι άφηναν τσίκνες, αφίσες και χάχανα κάτω απ’ τη μύτη εκείνων που νηστεύανε; Ήσουν ενάντια τότε, κι ήμουνα κι εγώ, κι ήταν ο κάθε άνθρωπος που ‘ναι στ’ αλήθεια άνθρωπος. Σ’ έναν αγώνα που έδινε κανείς για την ψυχή του, σ’ έναν αγώνα που ‘χε ανάγκη να τον δώσει και που εσένα καθόλου δεν χαλούσε τη ζωούλα σου, ήταν ηλίθιο και μικρόψυχο, όχι να φας (δικαίωμά σου), μα να κουνάς μπροστά στη μούρη του σουβλάκια και λουκάνικα. Τώρα γιατί δεν είναι; Γιατί το κάνεις σ’ αυτούς τους άλλους ανθρώπους; Γιατί τυραννάς με μυρωδιές κι εικόνες την πίστη τους; Γιατί τυραννάς με απαγορευμένα φαγητά εκείνους που ένας θεός (όπως και να τον λένε) ξέρει αν τρώνε κι αν χορταίνουνε στην κάθε μέρα;
Μην πεις για Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, να χαρείς. Ξέρω, η ανεξιθρησκεία δεν σ’ αρέσει (κι ας τη φοράει περήφανα εδώ κι αιώνες, η χώρα που φοβάσαι μη στην αλλοιώσουνε!), μα φαίνεται πως δεν σ’ αρέσει ούτε κι η θρησκεία που διάλεξες ή που σου διάλεξαν. Και να με συμπαθάς που στην επόμενη γραμμή θα μου τελειώσει πια η ψυχραιμία, μα επιτέλους…
…πες τα, βρε παπά μου!
“Δεν μπορώ να δεχτώ κάποιον που αρνείται την προσφορά σε πρόσφυγες και μετανάστες. Για μένα αυτός δεν είναι ούτε Έλληνας ούτε Ορθόδοξος”.
“Στους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι ο Χριστός σήμερα”.
“Και εγώ ανησυχώ (για τους Τζιχαντιστές), αλλά στο όνομα της ανησυχίας δεν μπορείς να αφήσεις ένα παιδί νηστικό”.
“Είναι λάθος να πούμε ότι όλο το Ισλάμ είναι τζιχαντιστές και θέλει ’ιερό πόλεμο’. Βεβαίως, υπάρχουν στοιχεία που όποιος τα παραφράσει ή τα πάρει στα χέρια του για πολιτικούς λόγους, μπορεί να το μετατρέψει σε πολεμική μηχανή. Και το Ευαγγέλιο του Χριστού όμως δεν απέτρεψε τις Σταυροφορίες”.
Τούτα είπε το 2016 ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος της Δημητριάδος.
Τούτα είναι κι η απάντηση σ’ εσένα, σ’ εμένα, σ’ όποιον Έλληνα πίστεψε ποτέ ή θα πιστέψει πως κάνει δώρο στο Θεό και στην πατρίδα του, με χοιρινά, με καδρόνια, με κατάρες, και με λουκέτα στις πύλες των σχολείων…
