Νόμπελ Ειρήνης.
Το βραβείο των “καλύτερων ανθρώπων του κόσμου”. Το βραβείο αυτών που ενδιαφέρονται για την ειρήνη, τη ζωή, το περιβάλλον, τον άνθρωπο. Κι ωστόσο…
Κάπου τα πράγματα δεν πάνε κι εντελώς ίσια. Βλέπεις, με μια γρήγορη ματιά στη λίστα των νικητών, βλέπεις σπουδαία ονόματα σαν και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, του Μαντέλα και των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Μα βλέπεις επίσης τ’ όνομα του Κόφι Ανάν, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Μπάρακ Ομπάμα (που με κάθε σεβασμό φίλε Μπάρακ, ε, είναι κάπως υπερβολικό…). Το κυριότερο όμως: ΔΕΝ βλέπει κανείς τα ονόματα των 5 ανθρώπων που υπάρχουν παρακάτω. Κι άλλων πολλών ακόμα, που δεν είχα άλλες λέξεις να τους γράψω, μα θα το κάνω σ’ άλλο άρθρο, το υπόσχομαι!
Υ.Γ. Καθώς οι άνθρωποι που συνεχίζουν να ‘ναι στη ζωή, έχουν ακόμα ευκαιρία να βραβευθούν, η λίστα περιλαμβάνει μόνο όσους μας έχουν πια αφήσει.
Όσκαρ Σίντλερ
Απατεώνας, μπον βιβέρ, πράκτορας, “ναζιστής”, αλλά κι ο πιο μάγκας καπιταλιστής στην ιστορία των επιχειρήσεων! Ο Σίντλερ ήταν εργοστασιάρχης καταμεσής στη ναζιστική Γερμανία, με αρκετό “βύσμα” για να πείθει το γερμανικό στρατό να του επιτρέψει να προσλαμβάνει φτηνούς Εβραίους εργάτες. Η γνωριμία του όμως με τον Εβραίο λογιστή Ισαάκ Στερν, τον έκανε να δει με άλλο μάτι το λαό του Γιαχβέ. Κι έτσι, σκέφτηκε να αξιοποιήσει την επιχειρηματική του δράση για σκοπούς κομματάκι πιο ανθρωπιστικούς. Δηλαδή; Συνέχισε να προσλαμβάνει “φτηνούς” εργάτες (ακόμη κι αν δεν τους χρειαζόταν!), σώζοντάς τους έτσι απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ως το τέλος του πολέμου, η “λίστα του Σίντλερ” είχε γραμμένα κοντά 1.200 ονόματα που γλίτωσαν. Αλλά ο Όσκαρ ήταν πολύ γλετζές και Γερμανός για τα σαλόνια της Σουηδικής Ακαδημίας…
Μαχάτμα Γκάντι
Πολλά λόγια δεν χρειάζονται για τ’ όνομα που είναι σήμερα συνώνυμο την ειρηνικής επανάστασης. Με την περίφημη “παθητική αντίσταση”, ο Μαχάτμα εκμεταλλεύτηκε τη δύναμη της κοινής γνώμης και χωρίς ίχνος βίας απελευθέρωσε την Ινδία! Το ίνδαλμα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, βρέθηκε υποψήφιο για Νόμπελ το ’37, το ’38, το ’39, αλλά και το ’47. Τζίφος. Το ’48 λένε “θα το ‘παιρνε”, αλλά δολοφονήθηκε προτού να γίνει απονομή. Τελικά εκείνη τη χρονιά δεν δόθηκε βραβείο, φόρος τιμής ίσως, στη μνήμη του σπουδαίου “Μπαμπού”…
Ιρένα Σέντλερ
Μια γυναίκα που ακούγεται σαν “Σίντλερ”, κι έκανε σχεδόν ο,τι κι ο Όσκαρ, μόνο που το ‘κανε ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ. Η Ιρένα, μέσω της Zegota (κάτι σαν εβραϊκή “εθνική αντίσταση” στην Πολωνία) βρήκε δουλειά στην πρόνοια της Βαρσοβίας, κι έτσι μπορούσε ελεύθερα να μπαίνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της πόλης. Έμπαινε λοιπόν, ερχόταν σε συνεννόηση με τους γονείς κι έβγαζε κρυφά τα παιδιά τους μέσα σε βαλίτσες, καρότσια ή πανέρια. Έπειτα τους έδινε χαρτιά με άλλο όνομα και χριστιανικό θρήσκευμα, και φρόντιζε να δοθούν για υιοθεσία, να βρεθούν σε ορφανοτροφεία, ή να μπουν σε καθολικά μοναστήρια για να ζήσουν με ασφάλεια. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία η Σέντλερ ρίσκαρε το κεφάλι της για να σωθούν 2.500 παιδιά (υπολογίζεται πως 400 τα έβγαλε η ίδια!). Προτάθηκε για νόμπελ το 2007, αλλά το έχασε απ’ την “Επιτροπή Κλιματική Αλλαγής” του Αλ Γκορ.
Πάπας Πίος ο 12ος
Καταλαβαίνω πως ίσως σου είναι ζόρικο να δεχτείς έναν πάπα με Νόμπελ Ειρήνης, αλλά εν προκειμένω η καμήλα περνάει απ’ την τρύπα της βελόνας. Αντιρατσιστής και δημοκράτης, ο 12ος Πίος εκμεταλλεύτηκε τη θέση του κατά τον ‘Β Παγκόσμιο και μπόρεσε με διακριτικότητα να σώσει εκατοντάδες (!) χιλιάδες ζωές Χριστιανών κι Εβραίων. Παράλληλα, σε επικοινωνία με τη γερμανική αντίσταση κι έχοντας ιδρύσει ένα γραφείο πληροφοριών στο Βατικανό, μπόρεσε να βοηθήσει περίπου 10.000.000 ανθρώπους (!!) να εντοπίσουν συγγενείς ή αγαπημένους σε ναζιστικές φυλακές. Ακούγεται υπερβολικό αλλά δεν είναι: τούτος ο πάπας, ίσως υπήρξε ένας απ’ τους πιο μεγάλους “άγνωστους” ήρωες του χειρότερου πολέμου που μάτωσε ποτέ τον κόσμο…
Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ
Για τη Φλόρενς, τα ‘χουμε ξαναπεί! Η αριστοκράτισσα που ‘θελε να γίνει νοσοκόμα, η νοσοκόμα που ανάγκασε προσωπικό και ασθενείς να “πλένουν τα χέρια τους”, η γυναίκα που σχεδόν… σκότωσε τη θνησιμότητα των στρατιωτών στον Κριμαϊκό Πόλεμο! Η διάσημη “κυρία με τη λάμπα“, όταν μπήκε πρώτη φορά στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Σκουτάρι, βρήκε μια εικόνα άθλια: το προσωπικό λίγο και χωρίς γνώσεις, βρομιά παντού κι έλλειψη φαρμάκων. Αποτέλεσμα; Οι ασθενείς που πέθαιναν από ασθένεια στο νοσοκομείο, ήταν περισσότεροι απ’ αυτούς που έχαναν τη ζωή τους από πολεμικά τραύματα! Όμως η Φλόρενς σήκωσε μανίκια, έριξε δουλειά, έβαλε αγάπη, κι έριξε το ποσοστό θνησιμότητας απ’ το 42 μόλις στο 2%! Όχι τυχαία το ιστορικό σύμβολο κάθε νοσοκόμας ως και τις μέρες μας. Συγκίνησε τον κόσμο όλο, μα όχι τους Σουηδούς με τα βραβεία…
Plus
Κι η Ρόζα Παρκς. Κι ο Ούλοφ Πάλμε. Κι ο Νίκολας Γουίντον. Κι ο Ντέσμον Τ. Ντος. Και τόσοι άλλοι που μόλις μπορέσω θα τους κάνω ίδιο άρθρο. Γιατί εδώ σεβόμαστε!
