Ο Γιώργος ο Λιάγκας άνοιξε το στόμα του. Το άνοιξε, το όπλισε, κι έριξε. Έριξε σε μια κοπέλα που θέλει να γίνει μοντέλο. Έριξε στο show που επέτρεψε στις κοπέλες με παραπάνω κιλά να θέλουν να γίνουν μοντέλα. Έριξε στα plus size μοντέλα, έριξε στην πολιτική ορθότητα και τελικά τοποθέτησε φαρδιά πλατιά τη φράση (αστήρικτη φυσικά, καθώς ο Γιώργος επικαλείται την αυθεντία του): “Παιδιά, η αισθητική είναι ενιαία!”.
(Ανοίγω την παρένθεση, να γράψω μισή χούφτα πράματα. Δεν ήθελα ν’ ασχοληθώ με τον ίδιο το Λιάγκα. Ξέρω πως ο σκοπός του είναι ακριβώς αυτό. Δεν ήθελα να του κάνω το χατήρι, μα δεν το μπόρεσα. Mην κοροϊδευόμαστε, στον τίτλο τον έχω, φωτογραφία τον έχω, κατάφερε το στόχο του. Ας του πω τη γνώμη μου τουλάχιστον. Συγγνώμη λοιπόν από σένα, αναγνώστη μου, και… Κυρ Γιώργο, άκου. Εγώ κι αν έχω θέμα με την πολιτική ορθότητα! Μόνο που, άλλο είναι αυτό, κι άλλο το να μιλάς για αισθητική, για φυσιολογικότητα, και να κουνάς το δάχτυλο λέγοντας: “Θα μ’ ενοχλήσει (αυτή εδώ) να θέλει να γίνει Ζιζέλ“. Γιατί ξέρεις, κυρ Γιώργο, κι εμένα μ’ ενοχλούσε κάποτε που ένας, μέτριας μόρφωσης και περιορισμένου ταλέντου πρωινατζής, θέλησε να γίνει… ο Λάρι Κινγκ! Ξέρεις τι έκανα; Άλλαξα κανάλι. Αυτά τα ολίγα περί “ενοχλήσεων”, και σου προτείνω ν’ αφήσεις στη μπάντα τις “έξυπνες” κριτικές και να πιάσεις το τηλεκοντρόλ. Κλείνω παρένθεση).
Τα ‘πε λοιπόν ο Λιάγκας, χαμός στα Social Media. Ένας χαμός που μπορείς (γα την οικονομία της κουβέντας) να τον χωρέσεις μες στη φράση: “Μιλάει ο Λιάγκας ο χοντρός για τα κιλά της κοπέλας, ντροπή του!”. Αφενός, πραγματικά ντροπή του! Αφετέρου όμως, παιδιά, μη χάσουμε το δάσος. Γιατί…
…τα κιλά του Λιάγκα είναι το δέντρο. Το δάσος είναι αυτό που είπε!
Προκλητικός, ναι. Είναι προκλητικό να στήνει στον τοίχο τα περιττά κιλά, αυτός που τα ‘χει. Είναι προκλητικό να μιλάει για “αισθητική” ενιαία, αυτός που δεν κουμπώνει μέσα της. Είναι προκλητικό να βάζει όρια στα όνειρα του κόσμου, αυτός που μ’ όλα τα κιλά του πληρώνεται για να τον βλέπουνε. Και πιο προκλητικό απ’ όλα είναι που, αυτά, τα λέει ΔΗΜΟΣΙΑ. Πάνω στο βήμα που τον παρουσιάζει γι’ αυθεντία, πίσω απ’ το γυαλί που τον ονοματίζει “καθοδηγητή της άποψης και της καλαισθησίας”. Αν όμως μείνεις και σταθείς σ’ αυτή την πρόκληση, θα χάσεις την ουσία. Δεν είναι που τα είπε “ο Λιάγκας”. Είναι που “τα είπε”.
- “Να βγω με τις πατσές έξω στην παραλία και να πω: αχ τι ωραία που τώρα με αποδέχεστε“.
- “Είμαι με παραπάνω κιλά και κλαίω που κυλίστηκα με το λίπος στην παραλία!“
- “Τα top model ναι, να είναι δύο μέτρα και με τα πόδια μέχρι εδώ“.
Αυτά (και όλα τ’ άλλα) είναι το πρόβλημα. Και πρέπει ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτά, γιατί αν μείνουμε στο ότι τα ξέρασε ο “χοντρός”, τότε είναι λιγουλάκι σαν να παραδεχόμαστε πως…
…αν τα ‘λεγε ένας γραμμωμένος Σπαλιάρας γυμναστηρίου, το πράγμα θα ‘ταν λογικό. Θα ‘ταν;
Όχι, δεν θα ‘ταν! Δεν έχει σημασία πώς είσαι, ούτε έχει σημασία ποιος είσαι. Αυτά που λες, δεν πρέπει να τα λες. Ποια ενιαία αισθητική, αμόρφωτε άνθρωπε; Αν κάνεις μια βόλτα προς τα πίσω στις δεκαετίες, θα δεις αισθητικές ν’ αλλάζουνε σαν τα πουκάμισα. Αν κάνεις μια βόλτα σήμερα σε χώρες και κουλτούρες, θα δεις αισθητικές πολλές, όσες κι οι γλώσσες των ανθρώπων. Κι αν είναι αλήθεια πως οι πασαρέλες δεν γουστάρουνε κοπέλες με κιλά (δεν ξέρω απ’ αυτά, μα αν είναι έτσι), αυτός δεν είναι Θείος νόμος, ούτ’ επιταγή της φύσης. Αυτό είναι κάτι που το συμφωνήσαν άνθρωποι, κι άνθρωποι, το λοιπόν, μπορούν να το αλλάξουν!
Αλλά κυρίως, μιας που λέμε γι’ αλλαγές: Μία των ημερών, θ’ ανοίξει το μυαλό μας. Μία των ημερών θα ξεφορτώσουμε απ’ τις μέρες μας όσα μας κρατούν αγράμματους. Και πρώτο απ’ όλα τότε, θα πετάξουμε αυτό που κάποτε το λέγανε κουτσομπολιό και σήμερα το λένε… Όπως τη λένε, τέλος πάντων, τη δουλειά σου…
Υ.Γ. Ο,τι σώμα γουστάρετε να ‘χετε, ρε σεις. Φτάνει να μη χαλάει την υγειά σας!
Υ.Γ. 2 Πού ‘σαι, Γκαγκάκη; Αν “δεν σου είναι ευχάριστο να βλέπεις” ΑΥΤΗ τη γυναίκα, άσε δεν πειράζει. Θα τη δει κάνας άλλος…
