Από εδώ και από εκεί όλο και σε κάποιο άρθρο θα έχεις καταλάβει ότι ίμαι λίγο κλαψιάρης, drama queen αν προτιμάς μα εδώ δεν χωράνε διαχωρισμοί. Όταν μιλάμε για την επιστροφή στην δουλειά μετά από τις πολυπόθητες βδομάδες άδειας, γινόμαστε όλοι ένα σώμα, μια φωνή, μια ψυχή! Ας ηρεμήσουμε λίγο λοιπόν, πριν βροντοφωνάξουμε ψύχραιμα ότι η επιστροφή στην δουλειά μετά από τα μπάνια του λαού, είναι το πιο φρικιαστικό πράγμα που μπορεί να συμβεί!Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Έχεις πάει στο νησάκι σου, έχεις λιάσει την κορμάρα σου ξαπλωμένη κάτω από τις αιγαιοπελαγίτικες αχτίδες, έχεις πιει τις κοκτεϊλάρες σου, έχεις φάει τα ψαράκια σου, φρέσκα να σπαρταράνε στο κοφίνι του ψαρά γεμάτα ω3. Έχεις φασώσει και τα παγωτάκια σου, έχεις ρουφήξει ηλιοβασίλεμα από τα μάτια και βρίσκεις και ένα τετραήμερο να περάσεις από την εξωτική επαρχία και να φορτώσεις ταπεράκια με σπιτικό φαΐ από τους γονείς. Ήρθε όμως του αποχωρισμού η ώρα. Παίρνεις το express Κτελ της γραμμής και μηρυκάζεις την κλισεδιά των τελευταίων ετών, πως η Αθήνα είναι καλύτερη τον Δεκαπενταύγουστο. Τουλάχιστον αν γύρναγες και άραζες πέτσα κάτω από την Ακρόπολη και την χωνόσουν σε κανένα από τα όμορφα μπαράκια του κέντρου, ή απλά έβλεπες σειρές κάτω από το δροσερό αεράκι του air-condition με την κοπελιά σου, θα υπήρχε ελπίδα!

Αντ’ αυτού θα μετρήσεις αντίστροφα μέχρι και το δέκατο του δευτερολέπτου λίγο πριν σκάσεις μύτη ξανά στο γραφείο. Το πρωί έχεις βάλει 10 λεπτά νωρίτερα από ότι συνήθως το ξυπνητήρι προκειμένου να έχεις τον απαιτούμενο χρόνο να δαγκώσεις με βουβό πόνο το μαξιλάρι, κλαίγοντας γοερά κάτω από την αφίσα του Fight Club! Μετά το ρεζιλίκι σου μπροστά σε Μπραντ Πιτ και Έντουαρντ Νόρτον πας στο μπάνιο, όπου όλα σου θυμίζουν τις διακοπές. Η μισοτελειωμένη οδοντόκρεμα, το αντηλιακό για το πρόσωπο και το σαπούνι λαδιού με άρωμα βανίλια που έφερες σαν σουβενίρ. Ανοίγεις το ψυγείο, και τα αυγά σου κάνουν ένα τεράστιο κωλοδάχτυλο! Εντάξει, δεν σου κάνουν, για έναν και μόνο λόγο. Επειδή δεν μπορούν, αν μπορούσαν θα σου έκαναν!

Τρως απρόθυμα το πρωινό και καταριέσαι τον αδερφό σου που έχει ακόμη άδεια, βρέχοντας τις παντόφλες του χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Περπατάς μέχρι το μετρό. Θα πέσει αύριο η θερμοκρασία, έλεγε η αποκάτω. Βαδίζεις στον δρόμο της φωτιάς ενώ το δέρμα σου κολλάει σαν κλαρινογαμπρός σε δύστυχη κοριτσοπαρέα στο μπιτσόμπαρο που πριν λίγες μέρες σε αποθέωνε για τις χορευτικές φιγούρες σου, που έκαναν τον Τραβόλτα στον Πυρετό το Σαββατόβραδο και τον Ταμτάκο στο Χαμός στο Αιγάλεω City να ντρέπονται. Φτάνεις στο μετρό και περιμένεις να επαναφορτίσεις την κάρτα. Στα δύο κάνουν συντήρηση και το άλλο δεν δίνει ρέστα από 50εύρο. Πας στο ΑΤΜ σηκώνεις τα 40 τελευταία ευρώ που κρατούσες για μια ώρα ανάγκης και πληρώνεις το αντίτιμο. Χάνεις για λίγο τον συρμό και περιμένεις 12 λεπτάκια τον επόμενο. Λόγω μειωμένης κίνησης του επιβατικού κοινού τα δρομολόγια τροποποιούνται σε ενημερώνει ο σεκιούριτι δίπλα σου.

Μετά από ένα ταξιδάκι 50 λεπτών φτάνεις στον προορισμό σου. Στην γραμματεία κανείς, διότι αδειεύουν! Χαιρετάς τους δυστυχείς προγραμματιστές που βάζουν καφέ και ανοίγεις υπολογιστή! Τσεκάρεις τα αναπάντητα μέιλ που σε τρομάζουν όσο οι απλήρωτοι λογαριασμοί του σπιτιού σου. Απαντάς τηλέφωνα και τελειώνεις μια 50αδα post it για όσους απολαμβάνουν την καλοκαιρινή τους άδεια. Προς το μεσημεράκι σε κόβει μια λόρδα ενώ θυμάσαι με δάκρυα στα μάτια τα λόγια της μάνας σου, γίνε καθηγητής παδάκι μου να έχεις άδεια δυο μήνες. Θα παραγγείλω, λες. Παίρνεις το αγαπημένο σου φαγάδικο και ω του θαύματος είναι κλειστό! Δεν πειράζει δοκιμάζεις το κοντινό μαγαζάκι που έχει γαμάτες μακαρονάδες. Κλειστό και αυτό και οι άλλες 3 επιλογές. Τρως τελικά σαντουιτσάκι από το μηχάνημα και όσο η σάπια μαγιονέζα χύνεται αργά και βασανιστικά στο πληκτρολόγιο σου στέλνει 4 παραγράφους μέιλ το εμπορικό με brief ενός νέου μεγάλου πελάτη. Αν δεν είχες προνοήσει να βάλεις στο Mute τις ειδοποιήσεις στο κινητό και τα τσαταρίσματα με όλους τους νησάτους φίλους σου, θα είχες αυτοπυρποληθεί. Και είναι μόλις ΔΕΥΤΕΡΑ!!!