“Το να πεθαίνει άνθρωπος το 2019, σε δυτικό κράτος, από βροχή κι από αέρα, είναι ντροπή”.
Αυτό πιστεύω, κι αυτό θα ‘γραφα υπό φυσιολογικές συνθήκες. Όμως εδώ οι συνθήκες δεν ήτανε καθόλου φυσιολογικές.
Όταν ο αέρας παίρνει μαζί του κιόσκια και beach bar, μπορείς να πεις “παράγκες”. Όταν ο αέρας ρίχνει κάτω ένα υπόστεγο, μπορείς να πεις “πρόχειρη κατασκευή”. Κι ίσως στ’ αλήθεια έτσι να ‘ναι, ίσως στη Χαλκιδική να υπήρχαν όντως παράγκες, κακές κατασκευές, κτήρια χτισμένα με λάθος τρόπο και στη λογική της “ζούλας”. Να το ψάξουν οι αρμόδιοι; Ναι. Ν’ αποδοθούν ευθύνες; Ναι, αλλά επειδή πάντα το “κατηγορώ” είναι η εύκολη δουλειά γι’ αυτόν που κάθεται και γράφει, ας παραδεχτούμε και μια καθαρή αλήθεια:
Στη Χαλκιδική ο αέρας γύρισε ανάποδα αυτοκίνητα!
Οπότε καταρχάς, δεν μιλάμε για βοριαδάκι. Δεν ήταν καταιγίδα, δεν ήταν τραμουντάνα, ήτανε μια κατάσταση που τα τελευταία χρόνια όλο και κάνει από καμιά επίσκεψη στη χώρα μας, μα δεν την ξέρουμε. Αλίμονο, ακόμα λέμε πως το κλίμα στην Ελλάδα είναι “μεσογειακό”. Έτσι γράφουν τα βιβλία της γεωγραφίας. Έτσι ήταν. Έτσι είναι;
Δεν θα το παίξω μετεωρολόγος, δεν ξέρω καλά απ’ αυτά τα πράγματα. Αυτό που ξέρω εν προκειμένω, είναι αυτό που βλέπω: Κεραυνούς, αστραπές, βροχές κι αέρηδες Ιούλιο μήνα. Κι όλα αυτά με συχνότητα που ίσως, αρχίζει σιγά σιγά να σχηματίζει μοτίβο. Είναι τυχαίο; Μπορεί να είναι. Οι επιστήμονες ξεκαθαρίζουν πως οι πολλοί κεραυνοί, ο έντονος άνεμος κι οι βροχές δεν είναι πρωτοφανή φαινόμενα ακόμα και για την Ελλάδα. Η συχνότητά τους όμως; Μήπως το περιβάλλον μας χτυπάει κουδούνι, επειδή εμείς δεκαετίες τώρα…
…το χτυπάμε μ’ ο,τι βρούμε;
Οι πάγοι λιώνουν στους πόλους, αλλά “έλα μωρέ!” όσο ανοίγεις τη βρύση και βγάζει καθαρό νερό – όλα καλά. Ο πλανήτης έχει από χρόνια γίνει θερμοκήπιο, αλλά “έλα μωρέ!” στην Ελλάδα πάντα ζέστες είχαμε – όλα καλά. Το όζον έχει τρυπήσει (άλλο που σα να “μπαλώνει” σιγά-σιγά), αλλά “έλα μωρέ!” όσο απλώνεις λάδι πάνω σου και μαυρίζεις πριν καείς επικίνδυνα – όλα καλά. Όμως το “έλα μωρέ!” δεν λύνει το πρόβλημα. Το “έλα μωρέ!” γυρνάει το κεφάλι από την άλλη. Κι όταν οι άνθρωποι κάνουν αυτό, η φύση τους τραβάει δυο σφαλιάρες για να της δώσουν σημασία. Κι αυτές οι σφαλιάρες πονάνε. Κι έχουν θύματα. Αθώα θύματα…
Αθώα φυσικά, αφού η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι ένα πρόβλημα που δε λύνεται από κάτω. Από πάνω λύνεται. Και σήμερα, ακόμα υπάρχουν κράτη που δεν έχουν νόμους για το περιβάλλον, που δεν εφαρμόζουν τους νόμους για το περιβάλλον, που προτιμούν να προστατέψουν το δικαίωμα κάποιων στο κέρδος, αντί για το δικαίωμα όλων στη ζωή. Κι αυτή η τακτική είναι απάνθρωπη, είναι κοντόφθαλμη, είναι γελοία. Αν κάνεις τη γη ένα ακατάλληλο μέρος για να ζεις, πού στην ευχή θα χαρείς τα κωλοκέρδη σου μωρέ; Σ’ έναν πλανήτη που κάθε μέρα θα σου δείχνει ότι δεν σε θέλει επάνω του;
Λοιπόν, μην έχεις αμφιβολίες πρόεδρε του κράτους, πρόεδρε της πολυεθνικής, πρόεδρε του διεθνούς οργανισμού…
Ο τυφώνας, η θύελλα, το νερό κι η φωτιά κι ο αέρας, δεν κάνουνε διακρίσεις. Θα σε βρουν στο αεροπλάνο σου, θα σε βρουν στο πλοίο σου, θα σε βρουν στο αμάξι σου ή στις διακοπές σου. Και δυστυχώς θα βρούνε μαζί κι ανθρώπους που φταίνε μονάχα για την ατυχία ή την άγνοια κινδύνου τους. Ναι, αυτοί οι τελευταίοι πρέπει να καταλάβουν πως ακόμα και στην Ελλάδα, το “ακραίο φαινόμενο” σημαίνει πια ΑΚΡΑΙΟ (κι όχι, όσο καλός ψαράς και να ‘σαι, όσο καλός βαρκάρης, καλύτερα απ’ τους επιστήμονες δεν ξέρεις!), μα παραμένουν αθώοι. Αθώοι κι αφελείς. Κι ίσως αυτοί να το προστάτευαν κιόλας το περιβάλλον. Ίσως να κάνανε στη μικροκλίμακά της ζωής τους, αυτό που εσύ δεν κάνεις στη μεγάλη. Αυτό που εσύ με θράσος αρνείσαι να κάνεις ξεστομίζοντας με στόμφο κι επισημότητα: “έλα μωρέ!”. Ε, μάντεψε… Ήρθε!
Ήρθε και παίρνει μπάλα την Ελλάδα που ξαφνικά βλέπει τα καλοκαίρια της να γίνονται χειμώνες. Ήρθε και παίρνει μπάλα την Ευρώπη – στη Γαλλία πεθαίνουν άνθρωποι απ’ τον καύσωνα! Ήρθε, μα προλαβαίνει να γυρίσει. Προλαβαίνουμε να το γυρίσουμε. Προλαβαίνουμε… Εκτός κι αν, τέλος πάντων, κάνω λάθος. Αν όλο αυτό είναι τυχαίο. Αν είναι στο “γραμμένο” μας, το 2019 να βρίσκουμε τυφώνες, κι αλλάξει μόνο του γραφή το 2020. Μπορεί να είναι κι έτσι. Εσύ τι λες; Είναι;
