Από όταν κυκλοφόρησε, όλοι μιλούσαν για αυτό το graphic novel. Βρισκόταν στις προτεινόμενες λίστες ως το επόμενο που πρέπει να διαβάσουν άπαντες! Όσο και αν δεν εμπιστεύομαι τις λίστες, είχαν δίκιο οι άτιμες. Όλοι πρέπει να διαβάσουν την εξαιρετική δουλειά των Θανάση Πέτρου και Δημήτρη Βανέλλη, με το διαφωτιστικό σχετικά με το περιεχόμενο τίτλο, Γιαννούλης Χαλεπάς, ο Μύθος της Νεοελληνικής Γλυπτικής.
Διαφωτιστική είναι και η περίληψη στο σκληρόδετο οπισθόφυλλο της έκδοσης:
”Λένε ότι η ιδιοφυΐα βρίσκεται πολύ κοντά στην παράνοια. Πράγματι, αρκετοί μεγάλοι καλλιτέχνες κατέληξαν σε ιδρύματα με αμφίβολη θεραπευτική αξία. Στη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά όμως, του σημαντικότερου ίσως Νεοέλληνα γλύπτη, δεν υπάρχουν μόνο μια ελπιδοφόρα άνοιξη και μια κατάβαση στην κόλαση. Υπάρχει και μια αναπάντεχη ανάσταση, μια απρόσμενη επανεμφάνιση της ιδιοφυΐας, η οποία μάλιστα μας έδωσε έργα πολύ πιο προσωπικά από τα παλιά. Η βασανισμένη του ζωή, ακόμα και μετά την αναζωπύρωση της δημιουργικότητας, είναι που μας συγκίνησε τόσο πολύ, γι’ αυτό και προσπαθήσαμε να τη μεταφέρουμε σε εικόνες. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Χαλεπάς είναι κάτι σαν άγιος. Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ότι η ιστορία του δεν μοιάζει με καμιά άλλη.”
Πράγματι η ιστορία του Γιαννούλη Χαλεπά δεν μοιάζει με καμία άλλη. Μοίαζει τουλάχιστον κινηματογραφική και φανερώνει κάθε πτυχή της ζωής ενός ιδιοφυούς καλλιτέχνη. Πρόκειται για τον άνθρωπο που δημιούργησε την περίφημη Κοιμωμένη, που κοσμεί την είσοδο του 1ου Nεκροταφείου στην Αθήνα. Κάπου εκεί δυστυχώς σταματά η γνώση των περισσοτέρων για το έργο του. Για να μην σας κάνω δίχως λόγο τον καμπόσο αντίστοιχα και η δική μου. Για αυτό ένιωσα χαρούμενος και ιδιαίτερα συγκινημένος, μετά το τέλος της ανάγνωσης αυτού του καταπληκτικού κόμικ. Χάρηκα γιατί διαπίστωσα τον σεβασμό στον καλλιτέχνη να απορρέει από το σενάριο του Δημήτρη Βανέλλη και τα εκπληκτικά σκίτσα του Θανάση Πέτρου. Επιτέλους έχουμε ένα graphic novel που μας αξίζει. Παρακολουθούμε λοιπόν από τις πρώτες σελίδες την πορεία του Γιαννούλη Χαλεπά από την Τήνο, στην Αθήνα και από εκεί στην Ακαδημία του Μονάχου με υποτροφία.
Όλοι παραδέχονταν την αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική του αξία και υποκλίνονταν στο ταλέντο του, με τον Χαλεπά να βιώνει τις πιο δημιουργικές μέρες του. Κάπου εκεί εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα της ψυχικής του ασθένειας, που θα τον συντροφέψει για πολλά χρόνια! Δεν θέλω να γράψω ταλαιπωρήσει, που σε κάποιους θα φανεί πιο δόκιμο. Αυτό συμβαίνει, γιατί και οι δημιουργοί του κόμικ την παρουσιάζουν με ανάλογο τρόπο. Δεν την δαιμονοποίησαν, ούτε την πετάξαν στον Καιάδα. Έδειξαν ωμά, μα πάνω από όλα αληθινά την πραγματικότητα. Δεν θυμάμαι να χω συγκινηθεί το τελευταίο διάστημα περισσότερο με κάτι που είδα και διάβασα. Και αυτό γιατί έκρυψε την αλήθεια του στις σελίδες της έκδοσης. Φανέρωσε δε, εκείνη την λεπτή σχεδόν αόρατη γραμμή ανάμεσα στην τέχνη και την παράνοια. Μια κατάβαση στα μύχια της ψυχής ενός ανθρώπου που δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί και να φυσά πνοή σε μάρμαρα, γύψο και πέτρες. Δεν σταμάτησε ποτέ να σμιλεύει. Ακόμη και όταν τα χέρια απόκαμαν από την κούραση, το μυαλό έδινε πάντα το πρόσταγμα, να συνεχίσει. Όλα τα σχέδια που είχε αφήσει σε χαρτιά ο Χαλεπάς το επιβεβαιώνουν. Είναι συγκινητική η αποτύπωση όλων των ονείρων που έγιναν εφιάλτες και αυτά γέννησαν δημιουργία! Σαν κάδρα μιας κινηματογραφικής ταινίας με αυτοκινούμενες εικόνες.
Η παρεμβολή εν μέσω του κειμένου, αυθεντικών επιστολών με αντικείμενο αναφοράς τον Χαλεπά, έδωσε και πρόσθετη αξία κατ’ εμέ στο έργο, για αυτό όταν τελείωσα την ανάγνωση του, έπιασα τον εαυτό μου να γυρνά πάλι σε αυτό. Το φυλλομέτρησα, χάζεψα ξανά τα σκίτσα και έψαξα να βρω τα σημεία, που μου έκαναν εντύπωση. Δεν σταμάτησα να το διαφημίζω σε φίλους και γνωστούς. Ίσως γιατί αγγίζει την ευαίσθητη χορδή της καλλιτεχνικής παράνοιας, που θέλγει κάθε αναγνώστη. Ίσως γιατί αναδομεί ένα μύθο της Νεοελληνικής Γλυπτικής, παρουσιάζοντας τον σε γήινο πλαίσιο, δίχως περιττές φιοριτούρες και εύκολους ευφημισμούς. Ίσως πάλι γιατί η ιστορία του, δεν μοιάζει με καμία άλλη. Μάλλον για το τελευταίο. Σίγουρα για το τελευταίο.
Το graphic novel Γιαννούλης Χαλεπάς, ο Μύθος της Νεοελληνικής Γλυπτικής κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ και μπορείς να το βρεις εδώ.