Με κινέζικο μαρτύριο μοιάζει η προεκλογική περίοδος, με τη στιγμή της κρίσης να φτάνει, βρίσκοντας τα νεύρα μας κορδέλες, από τις ασυναρτησίες ανθρώπων που διεκδικούν την ψήφο μας, εξαργυρώνοντας άλλοτε τα πετυχημένα σήριαλ καναλιού που δεν είναι μια ανάμεσα μας, άλλοτε το επώνυμο τους δίπλα σε μισαλλόδοξα σχόλια στο διαδίκτυο και άλλοτε το λάγνο βλέμμα τους σε ρομαντικό φωτισμό.
Θα ήταν στα αλήθεια άδικο να υπονοήσουμε ότι η δημοσιογράφος Βίκυ Φλέσσα και υποψήφιά πλέον ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, είναι μόνο ένα λάγνο βλέμμα. Η Βίκυ Φλέσσα, σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή και έπειτα πήρε υποτροφία στη Νομική Σχολή Αθηνών. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, της Διεθνούς Αμνηστίας και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας. Η κα.Φλέσσα, έχει φιλοξενήσει τα τελευταία 16 χρόνια, και στην εκπομπή της “Στα Άκρα”, κορυφαίες προσωπικότητες όπως ο Κωστής Δασκαλάκης.
Όλα τα παραπάνω, κάνουν ακόμη πιο άβολη την υπεραπλουστευμένη διαπίστωση της δημοσιογράφου, για τις ψυχικές ασθένειες. Ο λόγος, για την απορία που εξέφρασε στην Πρέβεζα, πόλη του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, από όπου και ξεκίνησε την προεκλογική της εκστρατεία.
“Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο Καρυωτάκης ήταν τόσο λυπημένος σε μια τόσο όμορφη πόλη”.
Η Βίκυ Φλέσσα, που έχει δηλώσει ότι χάρη στην εκπομπή της η ελληνική τηλεόραση διευρύνθηκε, βγάζοντας στο γυαλί τη διανόηση, αποδεικνύει ότι το κυνήγι της όποιας μικρής ή μεγάλης εξουσίας αναλογεί στον καθένα, μπορεί να μετατρέψει μια προσωπικότητα σε γραφική φιγούρα που στο όνομα ενός ψευτοεντυπωσιασμού, χάνει την αίσθηση της βαρύτητας του δημόσιου λόγου.
Είναι πράγματι απογοητευτικό αν η κα.Φλέσσα μαθαίνει από εμάς ότι η λέξη “λυπημένος”, για το τεράστιο πολιτιστικό κεφάλαιο του ποιητή και πεζογράφου Καρυωτάκη, υποβαθμίζει με απόλυτο τρόπο την κατάσταση την οποία εκείνος βίωνε. Οι έντονες κρισιακές καταστάσεις στην ερωτική ζωή του ποιητή, συναντήθηκαν το 1922 με τη σύφιλη. Τη σύφιλη, που εκείνη την εποχή εκτός από ανίατη αρρώστια, έφερνε μαζί της και ένα τεράστιο κοινωνικό στίγμα. Ο χωρισμός του με την Πολυδούρη, η οποία αρραβωνιάζεται έναν δικηγόρο, τον οδηγεί στο Παρίσι. Εκεί, θα προσβληθεί από φυματίωση και θα επιστρέψει στην Ελλάδα, ώστε να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο Σωτηρία.
Γενικά, οι πληροφορίες αυτές δεν είναι κλεισμένες σε κάποιο μπαούλο, σφραγισμένες με τριπλή κλειδαριά. Είναι γνώσεις, που μέχρι το Λύκειο, αν δεν έκανες κοπάνα την ώρα της Λογοτεχνίας, τις ξέρεις και όταν έρθει η ώρα τις εκθέτεις χωρίς να εκτίθεσαι.
Αυτό που μπορώ να υποθέσω, είναι ότι η Βίκυ Φλέσσα, που μέχρι χθες δεν ήθελε να εκτίθεται στη δημοσιότητα, μιας και “οι δημοσιογράφοι είναι για να κάνουν ερωτήσεις και όχι να δίνουν απαντήσεις”, χρειάζεται λίγο χρόνο να συνηθίσει στον νέο της ρόλο.
Ίσως η οργή της απέναντι στην ΕΡΤ και το κόψιμο της εκπομπής της, να της δημιούργησε μια υπερένταση που δεν έχει ξεπεράσει, δηλώνοντας ότι “η κυβέρνηση έχει καταντήσει τηλεοπτική «Πράβντα» του ΣΥΡΙΖΑ”. Μάλλον, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά στα 20 χρόνια που η γνωστή δημοσιογράφος εξασκεί το επάγγελμα και θητεύει στη δημόσια τηλεόραση. “Αυτοί μου λυμαίνονται τώρα τη δημόσια τηλεόραση, σύντομα θα φύγουν και θα αναπνεύσουν οι δημιουργικές δυνάμεις της ΕΡΤ, οι άξιοι άνθρωποι, της υπομονής”. Εγώ συμφωνώ με όλα και να “φύγει η χολέρα” όπως έλεγε και η συγχωρεμένη η Μοσχολιού. Το μόνο που θέτω σαν ερώτημα και αυτό ρητορικό, είναι το που ήταν η κα. Φλέσσα το 2013, όταν μαύριζε το σήμα του καναλιού που εργαζόταν. Η απάντηση είναι στα αλήθεια εντελώς περιττή…
Αντιλαμβάνομαι ότι ο στίβος της πολιτικής ιδρώνει και φανέλες που μπορεί να μην είχαν φορεθεί ξανά από κάποιους, όμως, όταν ενδυόμαστε -από μόνοι μας τις περισσότερες φορές-, το πέπλο του υψηλού επιπέδου δημοσιογράφου και πνευματικού ανθρώπου, καλό θα είναι να συνδυάζεται με μια στοιχειώδη σοβαρότητα και όχι με γλυκανάλατα σχόλια που θα χαϊδέψουν τα αφτιά κάποιον τοπικών αρχόντων και ψηφοφόρων, εις βάρος πραγματικά σπουδαίων ανθρώπων.
