Ξύπνησα δύσκολα, γιατί είναι Τρίτη. Άνοιξα το Facebook για να περάσει η ώρα στον Ηλεκτρικό. (Στην πραγματικότητα το άνοιξα για να δω αν είναι μέσα εκείνη που περιμένω μια βδομάδα να μου απαντήσει – δεν ήταν μέσα – προχωράμε). Τι το ‘θελα; Σκάει μια φωτογραφία – ένα μέιλ με υπογράμμιση. Αδιαφορώ. Την ξαναβλέπω λίγο παρακάτω. Αδιαφορώ. Την ξαναβλέπω τρίτη και φαρμακερή. Την άνοιξα. Σκατά, λες και δεν μας έφτανε η Τρίτη μας…
Σε περίπτωση που δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάω, δες παρακάτω. Και με το μπαρδόν για ο,τι θα επακολουθήσει.
Με το χαμόγελο στα χείλη, λοιπόν…
…Άκου, κυρά Διευθύντρια!
Το ότι έχω δουλειά, δεν είναι προνόμιο που μου προσφέρεις. Δεν είναι χάρη. Δεν είναι ελεημοσύνη. Έχω δουλειά γιατί κάνω καλά τη δουλειά μου. Έχω δουλειά γιατί κάθε μέρα σου δίνω 8 ώρες (τουλάχιστον!) απ’ τη ζωή μου, το χρόνο και τον ιδρώτα μου. Ξέρουμε όλοι ότι αν δεν κάνω καλά αυτή την κωλοδουλειά, θα με διώξεις και θα προσλάβεις εκείνον που την κάνει. Και μπράβο σου, μαγκιά σου, αλλά μη μου πουλάς και τσάμπα ανωτερότητα. Δεν είσαι ούτε φιλανθρωπικός οργανισμός, ούτε βυσματικό δημόσιο: έχω δουλειά γιατί την αξίζω!
Το ότι πληρώνομαι στην ώρα μου, δεν είναι λόγος να χαμογελάω. Είναι (μάντεψε) ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ σου! Εσύ χαμογελάς που έρχομαι στην ώρα μου; Χαμογελάς που δεν φεύγω πριν τελειώσει η βάρδια μου; Ξέρω ότι στην πιάτσα συνηθίζεται ν’ αργούνε “τα μισθά”. Αλλά μην προσπαθείς να βγεις από πάνω, κάνεις απλώς το λογικό που άλλοι δεν κάνουνε. Να χαμογελάω που ο γιατρός δεν μου ζητάει φακελάκι, και που ο ταξιτζής δεν με κλέβει στην ταρίφα; Κι έπειτα, για να δούμε…
…δεν με κλέβεις στην ταρίφα, κυρά Διευθύντρια, αλλά η ταρίφα μου είναι 300€!
Και ναι, είναι πάνω απ’ τα 0. Αλλά ξέρεις, είναι και κάτω από τα 1000. Κάτω απ’ τα 500. Κάτω απ’ τα 400. Εδώ που τα λέμε, κάτω απ’ το όριο της φτώχιας. Κι επειδή στην κωλοδουλειά που μου “προσφέρεις”, δεν γράφω μέιλ υψηλής αισθητικής αλλά… δουλεύω (!), όχι, δεν θα κοιτάξω προς τα κάτω. Δεν τα χαρίζεις τα 300€ μου, Διευθύντρια. Τα δουλεύω! Παραπάνω απ’ αυτά δουλεύω. Κι εσύ μου δίνεις μόνο αυτά, και διάολε, έχεις το θράσος να μου κάνεις πνεύμα. Και να το κάνεις με λάθος μαθηματικά, γιατί μπορεί να μη σκαμπάζεις και πολλά από ποσοστά αλλά, στο τέλος-τέλος, ζεις στην Ελλάδα κι είσαι διευθύντρια. Δεν σου χρειάζεται να φαίνεσαι άξια, ούτε καν να είσαι. Φτάνει απλά να παντρευτείς τον Καίσαρα. Τη θεσάρα σου.
Ως “γυναίκα του Καίσαρα” ωστόσο, ως Διευθύντρια Καταστημάτων, θα ‘πρεπε όντως να σέβεσαι και ν’ ακούς τα προβλήματά μου. Το κάνεις; Δεν το κάνεις. Δεν σέβεσαι ούτε κείνα, ούτε μένα. Δεν σέβεσαι καν τη βασική μου γνώση στους κανόνες της αγοράς. Γιατί, όχι, κυρία Διευθύντρια…
…δεν επενδύει χρήματα η εταιρεία για να συνεχίσω να εργάζομαι. Επενδύει για να συνεχίσει να κερδίζει!
Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα. Δεν είναι λάθος. Μακάρι να επενδύει η εταιρεία σου, και να κερδίζει, και να προσλαμβάνει κι άλλους ανθρώπους, και να ‘χουν κι άλλοι άνθρωποι δουλειά. Αλλά μην προσπαθείς να μου τη βγεις από δεξιά, δεν ζούμε στο ’50 κυρία μου. Δεν είσαι η “γραμματιζούμενη” εσύ, που ξέρει, κι εγώ ο αδαής που σ’ εμπιστεύομαι. Είμαστε εσύ (που σίγουρα δεν ξέρεις μαθηματικά!) κι εγώ, και γνωρίζουμε πια κι οι δυο πώς πάει το παιχνίδι. Άσε το κήρυγμα λοιπόν, και να με συμπαθάς, δεν θα χειροκροτώ μ’ ευγνωμοσύνη που με πληρώνετε για τη δουλειά μου. Συγγνώμη που δεν χαμογελάω, όμως αν ήθελα εθελοντική εργασία θα πήγαινα να βοηθήσω ανθρώπους που ‘χουν την ανάγκη μου. Θα βοηθούσα σ’ ένα νοσοκομείο, ή έστω θα ‘παιζα μουσική ή θα ‘γραφα βιβλία. Δεν θα πουλούσα ζαρζαβάτια στο μπακάλικό σου!
Για να τελειώνουμε λοιπόν, εγώ στο λέω χωρίς ειρωνείες γιατί έχω ευγένεια απ’ αυτή που στη χαρίζουν οι γονείς κι η μόρφωσή σου – όχι η θέση και το πτυχίο σου: Μη φοβάσαι για το “μυστικό επισκέπτη” σου. Μια χαρά θα τα πάμε, γιατί θα κάνω τη δουλειά μου. Μα εύχομαι ολόψυχα εσύ να χάσεις τη δική σου. Όχι για να σε δω να χαμογελάς με 300€ “στην ώρα τους”, αλλά γιατί υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι πολύ καλύτεροι από σένα για να κάτσουν στην καρέκλα σου. Άνθρωποι που ‘χουνε αξία μεγαλύτερη απ’ τη γλώσσα τους. Και άνθρωποι που, διάολε, τουλάχιστον ξέρουν να κάνουνε απλούς πολλαπλασιασμούς!
