Δεν είναι κακό να αυτοπροσδιορίζεσαι από ένα χρωματιστό πανί. Έτσι και αλλιώς από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε σε ένα παιδί να ζωγραφίζει, είναι ένας ήλιο, δύο σύννεφα, μια καλύβα και μια σημαία. Από νωρίς μαρκάρουμε την περιοχή μας, αποφασίζουμε τον ουρανό και τη γη που θα υψώσουμε το κοντάρι μπροστά στο οποίο θα σταθούμε προσοχή.
Ένα πανί λοιπόν που κάποιοι το σέβονται γιατί κάποιοι άλλοι το μάτωσαν, μερικοί εξοργίζονται όταν το κρατάνε χέρια “ακατάλληλων” παιδιών, ενώ αρκετοί το ντύνονται όπλο ιερό σε ανίερους αγώνες.
Δεν μπορώ να εξηγήσω τη θλίψη μου για όλα τα παραπάνω γιατί τότε θα είχα απαντήσει στο ερώτημα που με βασανίζει τρείς δεκαετίες τώρα και αφορά τις χαρακές στο σώμα του πλανήτη, τα σύνορα. Θα είχα μια ικανοποιητική εκδοχή για το πώς οι άνθρωποι γονατίζουν μπροστά σε σημαίες, ντύνονται τα εθνικά χρώματα, φωνάζουν ενωτικά συνθήματα που διχάζουν.
‘Έχοντας φτάσει με μια κάπως σχετική αποτυχία στο 2019 και με κάμποσα όσο να πεις θεματάκια προς επίλυση, έχουμε εκτός των άλλων, να αντιμετωπίσουμε και την πασέ μόδα των αιωνίων αντιπάλων. Αφού η Βανδή έφτασε πλέον στην ηλικία που έκραζε όταν ήταν η Βίσση, τα Ξύλινα Σπαθιά και οι Τρύπες διαλύθηκαν με τους αρχηγούς τους να την περνάνε φίνα παρέα και ο Oλυμπιακός δεν ξέρω πια τι κάνει με τους κολλητούς ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, η τετραπέρατη ελληνοτουρκική τηλεόραση αποφάσισε ότι ποτέ δεν είναι ντεμοντέ το “ΕΛΛΑΣ ΟΕ ΟΕ”. Το Survivor Ελλάδα–Τουρκία, είναι ακόμη μια ευκαιρία για να ντύσουμε την Αγιά Σοφιά στα γαλανόλευκα, να μιλήσει η ελληνική ψυχή και γενικά να νιώσουμε πολύ άβολα για ακόμη μια φορά.
Μπαμπάτσικοι σταυροί κρέμονται από τους λαιμούς των παικτών μας κάνοντας παρέα με εικόνες αγίων που φιγουράρουν σε μπράτσα, πλάτες και γενικά όπου μπορεί να βοηθήσει ο ποτισμένο με μύρο μελάνι. Οι Έλληνες, που δεν μπορέσαμε να σταυρώσουμε παιχνίδι για τρεις αγώνες, ανταλλάξαμε μπόλικους αλαλαγμούς με τους πωρωμένους αντιπάλους που γενικά ψιλογελάνε μαζί μας και θα το πληρώσουν, ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!
Πλούσιοι σε αισθητική και ουσία διάλογοι από την ελληνική ομάδα που όπως λέει την προκαλούν οι αιώνιοι γείτονες μας και δεν πρέπει να μασάμε μιας και ατάκες όπως “Θα τη φάω την Τουρκάλα”, “Είναι κουράδες οι Τούρκοι” και “Είμαι εδώ για την Κύπρο”, δείχνουν ότι το παιχνίδι είναι προ πολλού χαμένο.
Πάει δηλαδή ο κάθε φουσκοδεντριασμένος με την πατρίδα και τη δήθεν αγάπη για τη χώρα του και λέει ότι εκπροσωπεί το λαό μιας κάποιας πατρίδας. Το χειρότερο είναι ότι νομίζουν ότι θα δώσουν χαρά αν τυχόν και κερδίσου. Ψέματα. Χειρότερο είναι όταν πιστεύουν ότι θα απογοητευτούμε αν χάσουν. Να είχα δύο ώρες το μυαλό σας να ξεκουραζόμουν.
Μην αρχίσουμε τώρα πάλι το ότι θα είχε πλάκα αν δεν ήταν τόσο θλιβερό. Το μόνο που αξίζει να πούμε είναι ότι Έλληνες, Κύπριοι και Τούρκοι θα πληρωθούν ΟΛΟΙ από την Τουρκική παραγωγή. Απλά το αναφέρω…
