Είναι χρέος να γράφεις ξανά και ξανά. Να φωνάζεις κάθε μέρα, να ουρλιάζεις κάθε που νυχτώνει. Είναι ανάγκη να θρηνείς, να πέφτεις στα γόνατα, να αγκαλιάζεις με δάκρυα κάθε μάζα από αίμα και κόκκαλα που ξεψύχησε μια τυχαία ώρα του ημερολογίου. Για να μην ξεχαστεί ο πόνος του γονιού και του αδερφού, για να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι με το παράπονο, πρέπει να μιλάς. Τα κάστρα του φόβου θα τα ρίξει μια αδερφή, ένας ανώμαλος, μια πουτάνα, ένα πρεζάκι, μια λεσβία, μια τσούλα, ένας πούστης που ρίχνει αλάτι στην πληγή κάθε υπανθρώπου που πρόταξε μπροστά τους την κλωτσιά και τη γροθιά του.

Ο Ζακ, δολοφονήθηκε από δύο ανθρωποειδή μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, που δεν σταμάτησαν να στηλιτεύουν τη μνήμη του, ούτε δύο μήνες μετά. Δεν έσκυψαν το κεφάλι, δεν είπαν μια συγγνώμη, δεν μπήκαν στον κόπο να σκεφτούν ότι έκαναν ένα κάποιο λάθος αφαιρώντας μια ζωή. Τσαμπουκάδες της πλάκας, καθημερινά ανθρωπάκια της φάπας, σκότωσαν για νόμους που θέσπισαν ακαριαία στο μυαλό τους, έναν άνθρωπο. Δεν μπορούν ακόμη και σήμερα να βουλώσουν το στόμα τους, να γλιτώσουμε από τα γαστρικά υγρά τους, που μυρίζουν κόλαση.

Ο καλός νοικοκύρης, με το κοσμηματοπωλείο που δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε καλοπροαίρετα ότι ξεπουλάει το εμπόρευμα του στο κέντρο της Ομόνοιας, εκεί δηλαδή που ανθίζει ο εγχώριος και εξωτερικός τουρισμός, ο βιοπαλαιστής της διπλανής πόρτας αντίκρισε ένα πρεζάκι, έναν πούστη κλέφτη με μαχαίρι, να προσπαθεί να ανοίξει την ταμιακή του μηχανή. Πάλευε το πουστόπαιδο να λεηλατήσει τον κόπο μιας ζωής. Το βίντεο δείχνει την ταμιακή στη θέση της, χωρίς να την απειλεί κανένα μαχαίρι, αλλά αυτό δεν μας απασχολεί. Τα κανάλια έχουν χρέος να συνεχίσουν την αντικειμενική ενημέρωση. Το πρεζάκι ήταν σε αμόκ κυρίες και κύριοι. Ψηφίστε αν καλώς δολοφονήθηκε μπροστά στα νούμερα τηλεθέασης μας και κερδίστε το πετρέλαιο του χειμώνα. Ψηφίστε ανθρωπάκια για τις καλομποτοξαρσιμένες ίαινες, που αφού παραλάβουν το πτώμα το τεμαχίζουν μέχρι να στάξει νερό από τα σπλάχνα του.

https://www.youtube.com/watch?v=7XIwSMnqPOI

Εκτίμησε ο μεσίτης (στέλεχος εθνικιστικής οργάνωσης), μετά από το λιντσάρισμα που πραγματοποίησε πιθανότατα χωρίς να έχει καν καταλάβει τι συμβαίνει, ότι ο άνδρας βρισκόταν σε κάποιου είδους αμόκ, υπό την επήρεια ουσιών, κάτι που φυσικά του έδωσε έμπνευση για να τουιτάρει τον φασισμό του, κλείνοντας και ανοίγοντας λογαριασμούς στη δημοφιλή πλατφόρμα, γιατί το μυαλό του καθενός όσο φτάνει παιδιά και είναι γεγονός ότι σε πολλούς δεν φτάνει ιδιαιτέρως μακριά. “Αυτοκτόνησε με το γυαλί” έγραφε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιας και σωστά αφουγκράστηκε ότι εκεί λαμβάνουν σήμερα χώρα οι μεγαλύτερες δίκες.

Είμαι πολύ θυμωμένη. Είμαι έξαλλη και δεν μου κάνει καθόλου κέφι να το κρύψω. Βαρέθηκα τον κάθε τυχάρπαστο, να με κοροϊδεύει μπροστά στα μούτρα μου, να αμφισβητεί αυτό που βλέπω. Μια πέτρα σπάει τη βιτρίνα μπροστά στα μάτια όλων και όμως το αφήγημα που χτίζεται με μαεστρία είναι ότι ο Ζακ, διέλυσε το μαγαζί και τη βιτρίνα. Κανένα μαχαίρι δεν υπάρχει σε κανένα βίντεο, αν εξαιρέσεις έναν αστυνομικό που κρατάει ένα σαν αυτό που απλώνεις το βούτυρο και περιφέρεται κρατώντας το με γυμνό χέρι.

Και τον κλωτσάνε οι άκαρδοι και αναρωτιέσαι… μεγάλωσαν παιδιά αυτά τα ανθρωποειδή; Αγκάλιασαν μάνα; Σεβάστηκαν πατέρα;

Με δικά τους λόγια (δες εδώ), ο κοσμηματοπώλης τον είδε να ψάχνει για λεφτά, να κρατάει μαχαίρι, να σπάει τη βιτρίνα, ενώ εκείνος προσπαθούσε απλώς να τον συγκρατήσει και παρασύρθηκε από τον συγκακτηγορούμενο του που χτύπαγε. Με δικά μας λόγια, εμπιστευόμαστε όσα βλέπουμε:

Προφανώς από τη θυσία του Ζακ δεν θα μπορούσε να λείπει η αστυνομία οπως βλέπουμε και παραπάνω, που για ακόμη μια φορά μας θύμισε γιατί οι περισσότεροι δεν νιώθουμε ασφαλείς κοντά της. Χρειάστηκε να περάσουν δύο μήνες, μέχρι οι 9 υπεύθυνοί για τον νόμο και την τάξη, να τεθούν στη διάθεση του επιτελείου της ΓΑΔΑ και να ερευνηθεί η δράση τους. Να εξηγήσουν με λίγα λόγια, πόσο ευσυνείδητοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι όταν σηκώνουν το ματσούκι που τους κάνει να νιώθουν άντρες, αποτελειώνοντας το αιμόφυρτο πλάσμα καθώς και γιατί μεταφέρουν με χειροπέδες ένα πτώμα, προκαλώντας την οργή γιατρών και νοσοκόμων.

Το ΕΚΑΒ, η άλλη θλιβερή και απογοητευτική φιγούρα τη μέρα της δολοφονίας, καλείται να απολογηθεί για τον επίσης πολύ ευσυνείδητο επαγγελματία, που στη θέα ενός ανθρώπου που ξεψυχάει, κλωτσάει με δύναμη στην πλάτη.

Εντάξει, δεν ξέρω αν έχει νόημα να αναφερθούμε στο ΕΣΡ, που επιτρέπει σε περσόνες του μεσημεριανού φαγητού, να μεταφέρουν σε ελεύθερη απόδοση το ιατροδικαστικό πόρισμα ως “ανακοπή καρδιάς λόγω κρίσης πανικού”, που εκτός από το να προπαγανδίζουν και να δολοφονούν ξανά και ξανά τον Ζακ, τρομοκρατούν χιλιάδες ανθρώπους εκεί έξω που παθαίνουν κρίσεις πανικού και φοβούνται ότι όντως θα τους συμβεί κάτι τόσο δυσάρεστο. Εκτός από γελοίοι δηλαδή, είστε και απόλυτα επικίνδυνοι.

https://www.youtube.com/watch?v=czKH_KI_ELg

Η μόνη αλήθεια σε όλες αυτές τις ξεδιάντροπες συκοφαντίες και σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα, είναι ότι ο Ζακ πέθανε έξω από το κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος από ισχαιμικό επεισόδιο που προκλήθηκε από πολλαπλά τραύματα. Οι ιατροδικαστές Νίκος Καλογριάς και Σουλτάνα Μαριανού, αφού μελέτησαν τα αποτελέσματα της νεκροτομής, των τοξικολογικών και ιστολογικών εξετάσεων κατέληξαν στα συμπεράσματά τους για τα αιτία του θανάτου. Το δεκασέλιδο πόρισμα αναφέρει πως οι τοξικολογικές εξετάσεις ήταν καθαρές και δεν εντοπίστηκε σε αυτές καμία ναρκωτική ουσία που μπορεί να σχετίζεται με τον θάνατο του 33χρονου.

Επειδή όμως για κάποιους, η ντροπή του πελάτη τους είναι δουλειά, ο γνωστός από την καριέρα του σε τηλεπαιχνίδι δικηγόρος, που υπερασπίζεται τον κοσμηματοπώλη, αμφισβήτησε το πόρισμα αυτό και φυσικά τον κρέμασαν στα μανταλάκια όπως του έπρεπε, εδώ.

Σιχαίνεται η ψυχή μου που ανασαίνουμε τον ίδιο αέρα. Ακόμη και αν η ιστορία είχε γραφτεί με μια άλλη πραγματική αλήθεια και ο Ζακ να ήταν όντως ένα πρεζάκι που μπήκε να κλέψει για τη δόση του, θα έγραφα ίδια κάθε λέξη μου. Θα έγραφα ξανά για την αποκτήνωση, για την καταδίκη της αυτοδικίας, για την κατρακύλα του ανθρώπινου είδους. Θα έγραφα για το τυχαίο του να γεννηθείς άνθρωπος…

Ο Ζακ έφυγε, όμως η χρυσόσκονη του πότισε τους δρόμους της Αθήνας, για να φωτίζουν χωρίς φόβο τους δρόμους που μας γυρνάνε σπίτι…