Λίγες μέρες πριν, ο Δημήτρης Πουλικάκος, μου εξηγούσε στο σπίτι του στα Εξάρχεια, ανάμεσα σε βιβλία, δίσκους και σοκολατάκια ότι ζούμε στην εποχή του κώλου. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα, “Παντού γυναικεία κωλομέρια” και φύσηξε τον καπνό. “Κώλοι γυναικών, όπως τους θέλουν φυσικά οι άντρες”, και έσβησε το τσιγάρο. Τι θέλω και τα σκαλίζω τώρα αυτά θα μου πεις, όταν μπορείς να δεις τόσα και άλλα τόσα που είπε εδώ… Είναι μάλλον η απέχθεια, η αδυναμία στο να κλείσω τη μύτη στη σκατίλα που ζέχνει γύρω μου.
Γνωστή εκπομπή της έκπτωτης ελληνικής τηλεόρασης που ψήνει στην κουζίνα της σουφλέ σοκολάτας, ενώ ανακατεύει στην κατσαρόλα κουτσομπολιά και ξεπλένει στο νεροχύτη της πολιτική, χωρίς καν να ανοίξει τον απορροφητήρα, μας πνίγει σε καπνούς αμηχανίας. Αν δεν το γνωρίζεις, πανελίστας πιο αδιάφορος και από ξεθυμασμένη coca cola, θεωρεί πνευματώδες να σχολιάσει συνάδελφο του αναφερόμενος στο βάρος της, γελώντας με την έλλειψη αισθητικής άρα και ηθικής του.
Απολαυστικές και οι γύρω του περσόνες, ψελλίζουν παρόμοια αισχρά σχόλια, με τα κορίτσια της παρέας να μην ψήνονται να τους ξεφτιλίσουν για τις αηδίες που ξερνάνε, αντίθετα εξαντλούν την αυστηρότητα τους, καυτηριάζοντας το ρατσιστικό παραλήρημα με ατάκες “είναι σε μια φάση που μπορεί να έχει πάρει κάποια κιλάκια παραπάνω, αλλά ποτέ δεν έβγαζε προς τα έξω το πρότυπο της Kate Moss”. ΠΑΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ; Αυτόκλητοι νταβατζίδες, που δεν χάνουν ευκαιρία να καθρεφτίσουν στον οποιοδήποτε τις δικές τους ανασφάλειες και τα τρομακτικά συμπλέγματα τους, να είστε καλά, αλλά γκώσαμε.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι όταν για να προσβάλουν τη συγκεκριμένη γυναίκα και την όποια γυναίκα που ταυτίζεται εκεί έξω, τη συγκρίνουν με μια άλλη που προφανώς ούτε εκείνη ικανοποιεί τα πρότυπα τους. Μάλιστα, κρατούν κάμποση ώρα τον τηλεθεατή σε αγωνία με χαζογελάκια για το ποια τέλος πάντων υπονοούν, γιατί φίλε αναγνώστη, το ψωμάκι του ο καθένας το βγάζει όπως καλά εκείνος γνωρίζει.
Δεν γυρίζω όλο εγώ στα ίδια, αλλά τα γεγονότα που αποδεικνύουν κάθε φορά και πιο περίτρανα ότι ο φασισμός δεν έχει να κάνει με τον πρόσφυγα, τον ομοφυλόφιλο ή την πίστη σε άλλη υπερδύναμη, αλλά με τον οποιονδήποτε που δεν κολλάει στο μάτι μας. Δεν χωράει σε μερικούς άντρες, όπως ο πανελίστας με το σαν γλυκό σε βιτρίνα επώνυμο, το πλούσιο μπούστο και οι καμπύλες στο γυαλί της οθόνης τους. Δεν χωράει στο φαντασιακό του, ότι ένας άνθρωπος που δεν στερείτε τη ζωή του και το χνώτο του βρωμάει πείνα, έναν άνθρωπο που το χαμόγελο του αποδεικνύει ότι χαίρεται το σώμα του, όποιο σχήμα και αν εχει αυτο.
Το ίδιο πάνελ, με τους ίδιους ανθρώπους να κλωνοποιούνται σε διαφορετικά κανάλια, στο λεωφορείο, στο θέατρο, στη δουλειά, στο δίπλα σπίτι, θα βουρκώσουν και θα οργιστούν όταν ένας έφηβος σαλτάρει από τον τρίτο γιατί κάποιοι στο σχολείο κορόιδευαν τα κιλά, το χρώμα, τα μαλλιά του και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να εκτονώσει κάθε ανθρωπάκι που παλεύει με λάθος όπλα τις ανεπάρκειες του. Θα αναρωτηθούν βουρκωμένοι σε τι σπίτια μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά, που βρέθηκε τόση έχθρα στην καρδιά τους και θα προσευχηθούν για την ψυχή τους. Μια τελετουργία χωρίς ντροπή και αυτό γιατί ένα τέτοιο συναίσθημα απαιτεί μια συνέπεια ζωής, ένα σημείο αναφοράς στην προσωπικότητα.
Στην συγκεκριμένη πρόσφατη περίπτωση, το εντυπωσιακό είναι ότι η παρουσιάστρια που δέχτηκε την αγάπη των συναδέλφων της, μοιάζει να μην τραβάει κανένα ζόρι να παρουσιαστεί σε βίντεο, που η ίδια δημιουργεί, χωρίς μακιγιάζ και πιστολάκι, ανεβαίνει άνετα στη ζυγαριά και μιλάει για όλα κάνοντας μας συμμάχους της, χωρίς καν να είμαστε το κοινό της.
Γενικά, κάντε μας τη χάρη να περιορίσετε τα επικίνδυνα σχόλια σας σε αυτούς που σας επέλεξαν για παρέα, καταναλώνοντας εσωτερικά τη μισαλλοδοξία και την ανοησία σας. Είναι σοκαριστικό, το ξέρω, αλλά κάποιοι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για να χωρέσουν στο νούμερο παντελονιού που τους αγοράσατε και δεν θα έκαναν κέφι να τους κατεβάσετε ούτε μέχρι τη μέση το φερμουάρ. Εκτός από αγενές είναι και φοβερά άκαυλο να έχεις τη δυνατότητα να σκέφτεσαι τόσο πρόστυχα.
Ο θείος Νώντας, λυπάται για τα καμώματα μας, που σκότωσαν τον έρωτα. Και εκεί που πεθαίνει ο έρωτας, γεννιέται το μίσος και ο φασισμός. Άνθρωποι που δεν ερωτεύεστε αδειάστε μας τη γωνιά, δεν χωράτε στην οθόνη μας…
