Δεν υποστηρίζω τον Πανιώνιο, δεν είμαι Πανιώνιος και όπως φαίνεται ούτε και θα γίνω ποτέ. Είμαι Ολυμπιακός. Όσο κλισέ και χιλιοφορεμένο να σου ακουστεί, σπίτι αλλάζεις, δουλειά αλλάζεις, συντρόφους και ρούχα αλλάζεις, αλλά ομάδα δεν αλλάζεις ποτέ. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Βέβαια, δεν ξέρω τι άποψη έχουν πάνω στο ερώτημα “ομάδα αλλάζεις;” οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι, οι αστροφυσικοί και οι χαρτορίχτρες, αλλά ούτε που με νοιάζει και ιδιαίτερα. Απότομος πρόλογος, το ξέρω, αλλά έχω τους λόγους μου…

Το λοιπόν. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο, φίλαθλε, οπαδέ, υποστηρικτή του Πανιωνίου, που στη χθεσινή απόφαση της ομάδας σου να φέρει τον Στηβ Γιατζόγλου για προπονητή, εσύ αντέδρασες, βγήκες μπροστά και μέσα σε λίγες ώρες έστειλες για “τσάγια” τον πολύ καλό φίλο του Μιχαλολιάκου. Και μπράβο σου, γιατί δεν σκέφτηκες στιγμή να παρατήσεις την ομάδα σου ή ακόμα χειρότερα να γίνεις Πανιώνιος στο ποδόσφαιρο και Ολυμπιακός στο μπάσκετ. Επέλεξες τον δύσβατο δρόμου που ‘ταν να τα βάλεις με τους “από πάνω” σου για το καλό της ομάδας, και κάπως έτσι να τιμήσεις την προσφυγιά σου και όλους εκείνους τους Πάνθηρες που έφυγαν απ’ τη ζωή πάνω στο πέταλο, φωνάζοντας συνθήματα κατά των Ναζί. Είσαι μάγκας Πανιώνιε. Σε σέβομαι. Και ξέρεις, ότι και τη στιγμή που θα βρεθούμε στην αντίπαλη κερκίδα, κι εσύ θα μου λες για τη μάνα μου κι εγώ για τη δική σου, όταν θα κοιταχτούμε στα μάτια, και οι δύο μας θα γνωρίζουμε ότι σε κάποια πράγματα δεν χωράνε οπαδικά!

Τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν χωράνε οπαδικά σε δηλώσεις του τύπου: “Η δολοφονία του Φύσσα ήταν μια κακιά στιγμή!” και “Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν τους Χρυσαυγίτες που μπορούν ακόμη να λένε τα ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ… ΞΥΠΝΗΣΤΕ!”. Συγγνώμη κύριε Στηβ, αλλά η ιστορία γράφει και ποτέ δεν ξεγράφει. Δεν θα ξεγράψει τη μέρα που πήγατε στην ομιλία ενός ακροδεξιού κόμματος που χαιρετάει ναζιστικά, υμνεί τον Χίτλερ και σκοτώνει μουσικούς και μετανάστες (όπως λέει και μια ψυχή). Ο Πανιώνιος είναι ιστορία, θυμάται, και όπως δεν άφησε να ανοίξουν γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Νέα Σμύρνη, στην προσφυγική Νέα Σμύρνη, έτσι δεν θα αφήσει ούτε κι εσάς να καθίσετε στον πάγκο της.

“Στη Νέα Σμύρνη ξέρουμε από προσφυγιά, από αντίσταση σε γερμανοτσολιάδες και τιμάμε το αίμα των παππούδων μας. Είμαστε περήφανοι για τη καταγωγή μας και θα συντρίψουμε κάθε φασισμό που θα εμφανίζεται εναντίον των φτωχών και των καταπιεσμένων. Ούτε στη Νέα Σμύρνη, ούτε πουθενά… Panthers Club 1983”.


Μπορεί να ‘χατε μπασκετικές προσδοκίες και οράματα, ωστόσο θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι τα γραπτά και τα προφορικά μένουν. Πάρτε και σαν γρήγορo παράδειγμα τον Κατίδη. Έκανε τη μαλακία στο γκολ του να χαιρετήσει ναζιστικά. Παραδέχτηκε ότι έκανε μαλακία. Έλα που όμως, υπάρχουν και μερικές πράξεις οι οποίες δεν συγχωρούνται μ’ ένα απλό “Σόρι, έκανα μαλακία”. Γι’ αυτό και ο Κατίδης δεν θα ξαναφορέσει ποτέ τον δικέφαλο στο στήθος. Ακόμα κι αν επέστρεφε με το δεξί πόδι του Ρονάλντο και το αριστερό του Μέσι. Βλέπεις, δεν θα τον αφήσουν ποτέ οι Αεκτζήδες, γιατί είναι σαν κι εσένα φίλε Πανιώνιε. Τιμούν την προσφυγιά τους και ξέρουν πώς να μεταχειρίζονται τους φασίστες.

Θα μου πεις “Μα καλά, να μιλήσουν όλοι, αλλά να μιλήσει και ο γαύρος; Που ενώ δηλώνει “No Politica” στην κερκίδα του, από την μία κράζει κάθε τόσο ΑΝΕΛ και Σύριζα και από την άλλη δεν βάζει ένα γαμημένο πανό για τον Killah-P ή για τον Γρηγορόπουλο;“. Μη με πληγώνεις άλλο αδελφέ, αλήθεια. Άσε με να πιστεύω ότι περνάνε μια φάση στο πέταλο και θα τους περάσει. Γιατί μάγκα Πανιώνιε, θέλω να ξέρεις, ότι η ιστορία του Ολυμπιακού ήταν (και θα είναι) τύποι σαν τον αγωνιστή Νίκο Γόδα. Που πολέμησαν τον φασισμό μέσα (και έξω) από το γήπεδο. Ο Νίκος Γόδας, που λες, εκτελέστηκε ως κομμουνιστής, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετάνοιας για τα πολιτικά του φρονήματα. Και όταν τον εκτελούσαν ξέρεις τι έλεγε;

“Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού, και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή.”

Πού θέλω να καταλήξω τώρα, ε; Στο ότι αν ο Νίκος Γόδας (και ο κάθε Νίκος Γόδας) σε βλέπει από ‘κει ψηλά, αδελφέ Πανιώνιε, να ξέρεις ότι είναι περήφανος για σένα. Και τώρα θα μου ξαναπείς “Μα καλά, έγραψες όλα αυτά για τον Γιατζόγλου;“. Μα φυσικά. Γιατί σήμερα είναι ο Γιατζόγλου, αύριο θα ‘ναι κάποιος άλλος με παρόμοια ακροδεξιά φρονήματα που θα θέλει να αναλάβει την ομάδα σου. Και τότε εσύ, θα πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Κανένας πρόεδρος.

Μπράβο Πανιώνιε.

Μπράβο.