Μια μέρα χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας, ένας παλιός κακός της γνώριμος. Ο φασισμός, με ρούχα πια πολιτικά και κουτοπόνηρο χαμόγελο, ήρθε για επίσκεψη και ζήτησε δωμάτιο. Και τότε, λιγάκι ο φόβος, πολύ τ’ αποθυμένα που βρήκαν πάτημα να βγουν απ’ τα λαγούμια τους, σαν σαλιγγάρια στη βροχή άρχισαν να εμφανίζονται “κρυφοφασίστες”. 

Κι έτσι η εποχή μας, έγινε εποχή του “αλλά”. Εγώ δεν είμαι χουντικός, αλλά. Ούτε είμαι ομοφοβικός, αλλά. Εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά. Ναι μεν, αλλά.
Ετούτο το “αλλά” λοιπόν, έχει παράπλευρες απώλειες. Βλέπεις, στο φόβο μην πέσουμε στο “αλλά” τους, ρίξαμε στη φωτιά τα πιο ωραία πράγματα αυτής εδώ της χώρας. Μα εγώ πια έσκασα και δεν μπορώ. Αυτά τα 5 που ‘χω παρακάτω, είναι ολονών, δεν σας ανήκουν για να τα ‘χετε! Χωρίς αλλά.   

1. Ελληνική Μυθολογία

Με δυο πολεμικές ιαχές και σκόρπιες μερικές αρχαίες λέξεις, μια χούφτα τυχάρπαστοι κατάφεραν να κάνουνε “δική τους” την πιο φιλοσοφημένη, την πιο ανθρώπινη αρχαία μυθολογία. Πέταξαν δίχως δισταγμό “ξένιους Δίες” και λοιπά που δεν βολεύανε, χτυπήσανε και τατουάζ με τρίαινες και περικεφαλαίες, κι από τότε όποιος γουστάρει λίγο παραπάνω να συζητάει για τον Ιάσωνα και για τον Προμηθέα, τρώει αυτόματα τη ρετσινιά: “Καλό φασισταριό σε κόβω και του λόγου σου!”.

 

Το πιο γελοίο σ’ όλη αυτή την ιστορία, είναι ότι μιλάμε για τη μόνη αρχαία μυθολογία χωρίς “δικούς μας” και “ξένους”, ημέτερους κι αντίπαλους. Τη μόνη που δεν έχει καλούς και κακούς αλλά μονάχα ανθρώπους (και Θεούς) με κίνητρα, και πάθη, και προβλήματα. Αυτή η μυθολογία λοιπόν, που γέννησε τις τραγωδίες, και τα έπη του Ομήρου (στα οποία επίσης δεν υπάρχουν Έλληνες καλοί και κακοί βάρβαροι), έχει προσφάτως και χωρίς καμιά νομιμοποίηση την ηθική σφραγίδα των εθνικιστών. Κι αυτό είναι ντροπή για μας που το επιτρέπουμε. 

2. Ελληνική Γλώσσα

Μπορεί να καταντούσε αστείο άμα δεν ήτανε τόσο πολύ κουραστικό. Λες καμιά φράση λίγο πιο… παλιά, βάζεις μες στις κουβέντες σου και λίγη καθαρεύουσα, κι αμέσως κάποιοι σε κοιτάνε μ’ επιφύλαξη. Όχι επιφύλαξη σε στιλ: “Ασ’ τα φιλοσοφικά μωρή ψωνάρα!”, αλλά σε φάση: “Πώς το ‘πες; Συν Αθηνά και χείρα κίνει; Κατάλαβα, τώρα είναι που θα μου πετάξεις και τους μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές…”.

Είναι μια αρχαία έκφραση, ένδειξη φασισμού; Είναι, έτσι που τα κάναμε. Αλλά γιατί να είναι; Γιατί να παραδώσουμε μια τόσο όμορφη γλώσσα, σ’ ένα μάτσο τύπους που ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Ή μάλλον ξέρουν, ελοιννηκά! Κρίμα δεν είναι; Κι άδικο. 

3. Εθνική Ελλάδος

Δεν με νοιάζει τι θα κάνετε με τις ΠΑΕ, τις ΚΑΕ, τις ΑΕ κι ο,τι άλλο μας βρίσκεται σε εταιρία. Την εθνική όμως να την αφήσετε ήσυχη. Η εθνική δεν είναι μαγαζάκι κανενός, γιατί ανήκει σ’ όλους. Κι όχι μόνο αντιπροσωπεύει μια χώρα που (δεν σας θέλει! και) δεν σας ανήκει, είναι κι η μόνη ελπίδα που έχει μείνει στους Έλληνες για να κάνουν κάτι όλοι μαζί.

Να το μεγαλώσω λίγο ακόμα; Οι εθνικές ομάδες είναι η ευκαιρία να ζήσουν τη λαχτάρα πλάι πλάι Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αφρικανοί κι Αμερικάνοι. Κι ύστερα, ανεξαρτήτως νικητή να πάνε όλοι μαζί για μπύρες (οι Άγγλοι μόνο να μην πιούν!). Με άλλα λόγια, οι διοργανώσεις εθνικών, είναι ένα πάρτι. Κι αυτό το πάρτι ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΧΑΛΑΣΕΤΕ, γιατί σ’ αυτό το πάρτι δεν σας κάλεσε κανείς. 

4. Αγάπη

“Αν αγαπάς την πατρίδα σου, αυτό σημαίνει ότι μισείς και τις πατρίδες των αλλονών”. “Αν αγαπάς το λαό σου, πάει να πει κι ότι μισείς τους άλλους λαούς”. “Αν αγαπάς το Θεό σου, αυτό σημαίνει πως όλους τους άλλους Θεούς πρέπει να τους κυνηγάς”. “Κι αν αγαπάς τη ζωή σου, συγχαρητήρια φίλε μου, πάρε φωτιά, πάρε μαχαίρι και ξεκίνα!”

Λυπάμαι που χαλάω την παρέα αλλά δεν γίνεται έτσι. Δεν μπορείς ν’ αγαπάς άμα μισείς. Κι ούτε μπορεί κανένας να σου πει πώς ν’ αγαπάς. Γι’ αυτό, αν κάποιος αγαπάει, μην τον φοβάσαι. Αν αγαπάει μια πατρίδα, τις αγαπάει όλες. Κι αν αγαπάει ένα λαό, αγαπάει τους ανθρώπους. Κι αν αγαπάει ένα Θεό, τότε “αγαπάει αλλήλους”. Όχι φίλε μου, μην τη φοβάσαι την αγάπη. Κάποιος που αγαπάει μια ιδέα, μπορεί να αγαπήσει όλο τον κόσμο.  

5. Δημοκρατία

Αυτό το τελευταίο δεν σηκώνει πολλή ανάλυση. Με δυο κλισέ μεγάλωσε η σύγχρονη Ελλάδα: “Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία” κι η “χώρα που τρώει τα παιδιά της”. Βάλτε πλάτη αδέρφια να μη δούμε την ημέρα που θα μπλέξουνε τα δυο κλισέ το ‘να με τ’ άλλο. Θα ‘λεγα να τους φωνάξουμε στη μούρη τους: “Μολών Λαβέ” αλλά… Θου Κύριε, ετούτα τ’ αρχαιοπρεπή τα λένε οι φασίστες!